Jezus en de Essenen

By Dolores Cannon

Wie ben ik, om een boek te durven schrijven dat zoveel ophef kan veroorzaken in de geloofswereld van zovelen, Christenen zowel als Joden?
Ik respecteer geloof, de mens moet geloven in iets, zelfs als dat betekent dat hij gelooft dat er niets is.

Dit is het verhaal van een volk dat hun leven gewijd heeft aan de bescherming en bewaring van kennis. Dat is iets wat ook mij nauw aan het hart ligt.
De vernietiging van kennis vind ik een verschrikkelijk iets. Deze mensen lijken me wel de spreekwoordelijke toorts te hebben doorgegeven, doorheen de eons van tijd en ruimte.
Deze informatie is me niet overhandigd om dan stof te liggen vergaren in de kast. Het was bedoeld om herontdekt te worden door anderen, die hongerig zijn naar kennis. Het is bijna alsof de Essenen in mijn oor fluisteren. “Schrijf”, zeggen ze tegen me, “De kennis was al te lang verborgen. Schrijf, laat de kennis niet opnieuw verloren gaan”.
Dus vind ik dat ik moet doorgeven wat ik heb ontdekt. Als dit bepaalde mensen tegen de borst stuit, dan hoop ik dat ze beseffen dat dit nooit mijn doel was.

Ik kan niet bij hoog en laag zweren dat wat ik naar voren breng in dit boek de absolute waarheid is, feiten verheven boven enige verdenking. Ik weet het niet, en ik betwijfel sterk of nog een levend iemand op deze wereld de antwoorden heeft. Ik wil je vragen om je misschien wat los te wrikken uit de gietvorm waarin je al gevangen zit sinds je kindertijd. Open de ramen van je geest en laat nieuwsgierigheid en een queeste naar kennis binnen als een lentebriesje, om zo de spinnenwebben der zelfvoldaanheid weg te vegen. Durf het ondenkbare te denken. Durf andere overwegingen te maken als het aankomt op het leven en de dood. Je ziel, je overstijgende Zelf, zal er des te rijker door zijn.

• Language: Nederlands
• Publisher: Ozark Mountain Publishing, Inc.
• Release date: Nov 1, 2021
• ISBN: 9781005063719

Dolores Cannon

Dolores Cannon is recognized as a pioneer in the field of past-life regression. She is a hypnotherapist who specializes in the recovery and cataloging of “Lost Knowledge”. Her roots in hypnosis go back to the 1960s, and she has been specializing in past-life therapy since the 1970s. She has developed her own technique and has founded the Quantum Healing Hypnosis Academy. Traveling all over the world teaching this unique healing method she has trained over 4000 students since 2002. This is her main focus now. However, she has been active in UFO and Crop Circle investigations for over 27 years since Lou Farish got her involved in the subject. She has been involved with the Ozark Mountain UFO Conference since its inception 27 years ago by Lou Farish and Ed Mazur. After Lou died she inherited the conference and has been putting it on the past two years.Dolores has written 17 books about her research in hypnosis and UFO cases. These books are translated into over 20 languages. She founded her publishing company, Ozark Mountain Publishing, 22 years ago in 1992, and currently has over 50 authors that she publishes. In addition to the UFO conference she also puts on another conference, the Transformation Conference, which is a showcase for her authors.She has appeared on numerous TV shows and documentaries on all the major networks, and also throughout the world. She has spoken on over 1000 radio shows, including Art Bell’s Dreamland, George Noory’s Coast to Coast, and Shirley MacLaine, plus speaking at innumerable conferences worldwide. In addition she has had her own weekly radio show, the Metaphysical Hour, on BBS Radio for nine years. She has received numerous awards from organizations and hypnosis schools, including Outstanding Service and Lifetime Achievement awards. She was the first foreigner to receive the Orpheus Award in Bulgaria for the highest achievement in the field of psychic research.Dolores made her transition on October 18, 2014. She touched many and will be deeply missed.

Book preview

Jezus en de Essenen

door

Dolores Cannon

Vertaald door

Philomène Kerremans

© 1992, 2009 Dolores Cannon

Eerste Nederlandse gedrukte vertaling - 2021

Oorspronkelijk gepubliceerd door Gateway Books, Verenigd Koninkrijk. Eerste druk 1992.

Eerst Amerikaanse Publicatie 2000 Ozark Mountain Publishing, Inc

Aller rechten voorbehouden. Geen deel van dit boek; gedeeltelijk of geheel, mag worden geprint, doorgegeven of gebruikt worden in enigerlei vorm, hetzij elektronisch, fotografisch, of mechanisch, hetzij kopiëren, bandopname, of door middel van enigerlei welk apparaat met als doel het bewaren en doorgeven van deze informatie zonder geschreven toestemming van Ozark Mountain Publishing Inc. Hierbij uitgesloten zijn korte quotaties in literaire werken of kritieken.

Voor toestemming, serialisatie, condensatie, adaptatie, of voor onze catalogus, wend u zich naar: Ozark Mountain Publishing Inc, P.O. Box 754, Huntsville, AR 72740, Attn: Permissions Dept.

Library of Congress Cataloging-in-Publication Data

Cannon, Dolores, 1931-2014

Jezus en de Essenen door Dolores Cannon

Vertaald door Philomène Kerremans

Ooggetuigenverslagen van de missende jaren uit het leven van Jezus, de delen die zijn verwijderd uit de Bijbel, en de gemeenschap van de Essenen te Qumran. De informatie werd ingewonnen door middel van regressie-hypnose, uitgevoerd door Dolores Cannon. Bevat bibliografie en index.

1. Jezus 2. Essenen 3. Dode Zee scrollen 4.Hypnose 5. Reïncarnatie

1. Cannon, Dolores, 1931-2014 II. Essenen III. Titel

Library of Congress Catalog Card Number: 2021931951

ISBN# 978-1-950608-32-4

Ontwerp omslag door Drawing Board Studio and Travis Garrison

Illustraties door Joe Alexander

Boek in Times New Roman

Boekontwerp: Tab Pillar

Vertaald door - Philomène Kerremans

Gepubliceerd door:

P.O. Box 754, Huntsville, A R 72740, WWW.OZARKMT.COM

Amerikaanse uitgave geprint in de Verenigde Staten

VOORWOORD

Wie ben ik, om een boek te durven schrijven dat zoveel ophef kan veroorzaken in de geloofswereld van zovelen, Christenen zowel als Joden? Ik respecteer geloof, de mens moet geloven in iets, zelfs als dat betekent dat hij gelooft dat er niets is.

Dit is het verhaal van een volk dat hun leven gewijd heeft aan de bescherming en bewaring van kennis. Dat is iets wat ook mij nauw aan het hart ligt. De vernietiging van kennis vind ik een verschrikkelijk iets. Deze mensen lijken me wel de spreekwoordelijke toorts te hebben doorgegeven, doorheen de eons van tijd en ruimte.Deze informatie is me niet overhandigd om dan stof te liggen vergaren in de kast. Het was bedoeld om herontdekt te worden door anderen, die hongerig zijn naar kennis. Het is bijna alsof de Essenen in mijn oor fluisteren. Schrijf, zeggen ze tegen me, De kennis was al te lang verborgen. Schrijf, laat de kennis niet opnieuw verloren gaan.Dus vind ik dat ik moet doorgeven wat ik heb ontdekt. Als dit bepaalde mensen tegen de borst stuit, dan hoop ik dat ze beseffen dat dit nooit mijn doel was.

Ik kan niet bij hoog en laag zweren dat wat ik naar voren breng in dit boek de absolute waarheid is, feiten verheven boven enige verdenking. Ik weet het niet, en ik betwijfel sterk of nog een levend iemand op deze wereld de antwoorden heeft. Ik wil je vragen om je misschien wat los te wrikken uit de gietvorm waarin je al gevangen zit sinds je kindertijd. Open de ramen van je geest en laat nieuwsgierigheid en een queeste naar kennis binnen als een lentebriesje, om zo de spinnenwebben der zelfvoldaanheid weg te vegen. Durf het ondenkbare te denken. Durf andere overwegingen te maken als het aankomt op het leven en de dood. Je ziel, je overstijgende Zelf, zal er des te rijker door zijn.

DEEL I

De Mysterieuze Essenen

HOOFDSTUK I

Hoe het allemaal begon

Het is mogelijk om doorheen tijd en ruimte lang vergeten beschavingen te bezoeken. Het is mogelijk om te spreken met overledenen en hun leven en sterven opnieuw mee te maken. Het is mogelijk om honderden, zelfs duizenden jaren terug te reizen in de tijd om het verleden te verkennen. Ik durf dit met zekerheid te stellen, omdat ik het heb gedaan. Niet één keer, maar honderden keren.

Ik heb het gedaan met regressiehypnose. Dit is een techniek, of methode, die het mensen toelaat zich hun vorige levens te herinneren, zelfs te herleven. Het idee dat we niet éénmaal maar wel meerdere malen leven wordt reïncarnatie genoemd. Dit mag niet verward worden met transmissie, wat de misvatting is dat een mens opnieuw geboren kan worden in de vorm van een dier. Afgaande op mijn onderzoek, is dit niet het geval. Wanneer een menselijke ziel aan incarnatie doet, zal het altijd een menselijk lichaam bewonen. Hij kan, jammer genoeg, zo laag zinken dat hij van een dierlijke aard wordt, maar hij zal nooit een dierlijke vorm aannemen. Dit is een compleet andere geestvorm.

Ik weet niet waarom reïncarnatie voor sommigen zo’n moeilijk te vatten concept is,aangezien ze het in hun eigen leven kunnen terugvinden. Iedereen is de hele tijd aan het veranderen. Niet veranderen zou een halt toeroepen aan je groei. Op dat punt stagneer je, begin je te sterven. We veranderen zo veel dat het vaak kan voelen alsof we al veel verschillende levens hebben geleid binnen dit leven. We gaan naar school, trouwen, maken een gezin, soms trouwen weopnieuw… We veranderen van beroep, al dan niet geven we ons leven een hele ommezwaai. We reizen of wonen een tijdje in het buitenland. We ervaren trauma en verdriet omwille van dood of ongeluk in onze omgeving. Hopelijk leren we lief te hebben en doelen te bereiken in ons leven. Dit zijn onderscheidbare stadia in ons leven, allemaal sterk verschillend van elkaar. We maken fouten en hopelijk leren we ervan. We horen mensen zeggen: Ik heb geen idee hoe ik zo’n domme dingen kon doen toen ik jonger was. Het lijkt wel alsof het iemand anders was.

Ik weet dat ik nooit meer de tiener kan zijn die op de middelbare school zat. Ik zou niet in staat zijn om raakvlakken te vinden met haar, zo onzeker en verlegen als ze was. We zouden nu niks gemeenschappelijk hebben. Zij zou nooit in staat geweest zijn om de complexe persoon die ik geworden ben te begrijpen. Toch zijn we één en dezelfde persoon.

Dat is hoe ik vorige levens beschouw. We weten dat we ze geleefd hebben, zoals we weten dat we onze jeugd hebben geleefd. Vorige levens kunnen wel de jeugd van de ziel genoemd worden. Hopelijk hebben we geleerd om de kennis toe te passen die we hebben vergaard doorheen honderden jaren van vergissingen, van menselijk zijn. Maar, net zoals er mensen zijn die er langer over doen om op te groeien, zo zijn er mensen die vele levens moeten leiden voor ze ook maar één les leren.

We kunnen ons eigen lichaam aanzien als een vorm van reïncarnatie. We weten dat onze lichamen onderhevig zijn aan een constante verandering. Cellen sterven en worden hernieuwd in een nooit-eindigende cyclus. We hebben niet meer hetzelfde lichaam als twintig of dertig jaar geleden. Het is veranderd, ter goeder of ter slechter.

We kunnen reïncarnatie zien als een school voor de ziel, een reeks lessen en graden om te leren voor onze educatie en groei. Dan kunnen we stoppen met de slechte tijden te vervloeken en ze beginnen te zien als testen en examens waar we voor slagen, of falen. We kunnen niet veranderen wat met ons gebeurde in dit leven, of in andere levens. We kunnen er enkel van leren en verder gaan, met het verleden als gids en leerkracht.

De doctrine van reïncarnatie is een filosofie, dit zijnde een vorm van religie. Het doet eerder aan verrijking, het maakt het completer. Iedereen die het idee bestudeert met een open geest zal merken dat zein beiden kunnen geloven. De twee conflicteren niet. Reïncarnatie behoort niet tot de donkere magie. Het mag niet zonder overweging onder de noemer van het occulte worden geveegd. Het is een grondbeginsel van liefde, en kan zodus worden gecombineerd met eender welke religie die liefde als basisprincipe hanteert. Velen die in het duister tasten naar antwoorden zullen hier misschien vinden waar ze naar op zoek zijn. Het is een licht aan het einde van de tunnel.

Je hebt effectief het eeuwige leven, want je ziel is onvergankelijk, het kan niet sterven. Leven is een doorlopende bestaansvorm, je gaat simpelweg van het ene naar het andere lichaam. Je verandert net zo makkelijk van lichaam als van kledij. Een pak wordt vervangen wanneer het te oud en beschadigd is om nog te herstellen. Dit is moeilijk te vatten voor sommigen, ze hebben weerstand om iets weg te werpen, hoe versleten iets ook wordt. Je raakt er tenslotte wel aan gehecht. Maar je hebt een lichaam, je bent geen lichaam.

Er zullen er zijn die het idee van reïncarnatie te ingewikkeld, te radicaal zullen vinden; te complex om te begrijpen. Deze mensen zijn misschien nog niet klaar voor het idee van reïncarnatie. Ze moeten ernaar streven het beste leven te leiden dat ze kunnen, in overeenstemming met hun eigen geloofsovertuiging, waar ze zich in kunnen vinden en comfortabel mee zijn. Niemand moet ooit proberen deze overtuigingen op te dringen aan iemand anders.

Het idee om terug te gaan in de tijd fascineert velen. Waarom? De queeste voor de waarheid, de aantrekkingskracht van het onbekende, of het verlangen om te zien hoe onze voorvaderen echt leefden? Misschien een vermoeden dat het verleden beter was dan het heden? Is dit waarom verhalen met tijdmachines zo populair zijn? Misschien wenst de mensheid zichzelf te ontketenen van geconditioneerde vooroordelen die hem binden aan het heden om vrijelijk te gaan en staan doorheen de tijd.

Ik ben een regressietherapeut. Dit is een hedendaagse term voor een hypnotiseur die gespecialiseerd is in regressie (naar een vorig leven). Ik gebruik geen hypnose in de conventionele manier, om mensen te helpen gewicht onder controle te houden, stoppen met roken of pijnmanagement. Ik ben al meer dan twintig jaren bezig met reïncarnatie. Het begon allemaal toen ik getuige was van sessies uitgevoerd door mijn echtgenoot, die experimenteerde met regressieve hypnose. Hij gebruikte gekende hypnosetechnieken en botste op reïncarnatie door toeval tijdens een sessie met een vrouw die in behandeling was voor gewichtsverlies.

Het verhaal van onze eerste duik in het onbekende en de tragische nasleep wordt verteld in mijn boek, Five Lives Remembered. Mijn man liet bijna het leven na een verschrikkelijk ongeluk en bracht daaropvolgend een jaar door in het ziekenhuis. Na een lange, moeilijke revalidatie had hij geen interesse meer in hypnose. Zijn leven had een andere wending genomen.

Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt toen ik een voorproefje had gekregen van de vorige levens ervaringen. De deur naar een compleet nieuwe wereld en de daarbij horende mogelijkheden was geopend. Ik hield altijd enorm van geschiedenis en dit was een fascinerende wijze om die te ontdekken. Het kwam meer tot leven dan in de geschiedenisboeken met hun droge feiten. Deze methode was vergelijkbaar met door een tunnel gaan en effectief mensen ontmoeten die in het verleden leefden. Het was mogelijk om met mensen te spreken terwijl ze rechtstreeks de geschiedenis ervaarden rondom zich. Ja, de deur was geopend, en ik had een kijkje genomen. Ik zou niet toestaan dat het voor altijd gesloten werd. Indien mijn man niet langer geïnteresseerd was, zou ik leren hoe ik mijn eigen onderzoek kon uitvoeren.

De gebruikelijke technieken van inductie trokken me niet aan. Ik vond ze tijdrovend en vermoeiend - zowel voor het subject als de uitvoerder. Ze behelsden vele testen om de diepte van de trance vast te stellen. Ik heb het donkerbruine vermoeden dat velen weerstand voelen bij getest worden. Geconditioneerd door vele jaren scholing, lijkt geplaatst worden in een positie waarbij je kan slagen of falen, niet wenselijk. Het is lastig voor hun om zich te ontspannen als ze zichdefensief opstellen. Deze testen worden gebruikt om een idee te krijgen van de diepte van de hypnotische staat, dit vanuit het verkeerde geloof dat dit iets te maken heeft met de mogelijkheid om het onderbewuste te bereiken. Het is bewezen dat dit niet waar is. Mensen zijn meerdere malen per dag in een hypnotische staat en beseffen het niet. Ze verwachten dat het iets anders is dan wat het werkelijk is: een compleet natuurlijke staat van zijn.

Iedereen gaat minstens tweemaal per dag door de diepst mogelijke staat van hypnose. Dit gebeurt bij het in slaap vallen en net voor het wakker worden. Het is bewezen dat elke keer we naar televisie kijken en verdiept raken in het verhaal, we een alternatieve staat van bewustzijn aanspreken. Het gebeurt ook vaak als we een monotone snelweg afrijden of naar een saaie lezing luisteren. We bevinden ons allemaal makkelijk in een andere staat van zijn, en de meeste mensen zouden geschokt zijn mits hun wordt verteld dat ze onwetend in een staat van hypnose waren.

Ik zocht naar een snellere, makkelijkere manier om hypnose op te roepen voor regressie-doeleinden waartoe deze natuurlijke staat kon gebruikt worden. Na het bestuderen van de moderne technieken merkte ik op dat er inderdaad snellere en simpelere methoden waren. Deze methoden worden momenteel gebruikt door dokters ter pijnbestrijding en bij het behandelen van ziektes. Hierbij wordt vooral gebruikt gemaakt van de visualisatie van bepaalde delen van het brein, door de patiënt deel te laten nemen in een spel door middel van bepaalde afbeeldingen. Ik improviseerde een veilige methode en begon met experimenteren in 1979. Subjecten vinden was makkelijk, er blijkt interesse te zijn in dit filosofische idee, zelfs als het soms enkel uit nieuwsgierigheid is.

Kritieken beweren dat hypnose het subject vertelt naar een vorig leven te gaan en dat de herinneringen het resultaat zijn van de neiging van het subject om de hypnosetherapeut te plezieren. In mijn techniek ga ik ver om deze suggesties tegen te gaan. Onder normale omstandigheden vertel ik hun nooit ergens heen te gaan. Het gebeurt allemaal spontaan.

Ik wou mijn methode aanzien en gebruiken als een wetenschappelijk experiment en uitzoeken of het herhaalbaar was. Ik wou het op zoveel mogelijk verschillende mensen gebruiken als ook maar enigszins mogelijk was. Als dezelfde resultaten bereikt werden, zou dit waarde toevoegen aan de theorie rond reïncarnatie. Ik probeerde objectief te blijven, maar wanneer vijvennegentig procent van degenen die ik hypnotiseerde hetzelfde patroon volgden -vorige levens die bovenkwamen en elkaars verhaal aanvullen- werd het lastiger om compleet neutraal te blijven. Mensen hebben gezegd dat er andere verklaringen voor kunnen zijn, naast reïncarnatie. Dit is, natuurlijk, mogelijk. Maar mijn onderzoek laat me geloven dat de subjecten werkelijk herinneringen ophalen uit hun verleden. Naarmate ik meer en meer mensen terugbracht, merkte ik dat de methode herhaalbaar was op alle persoonlijkheden, zelfs de sceptici. Vaak geloofden de subjecten niet eens in vorige levens of begrepen ze niet wat ik deed. Hoe dan ook, de resultaten bleven hetzelfde.

Zoals anderen die in dit gebied van reïncarnatie onderzoek doen, hoopte ik mijn gegevens toe te voegen aan de groeiende voorraad materiaal die werd verzameld. Sommige onderzoekers zijn enkel geïnteresseerd in statistieken, hoeveel mensen zich levens herinneren in een bepaalde periode. Maar ik hou van mensen, daarom ben ik geïnteresseerd in hun verhalen. Ik geef er de voorkeur aan te werken volgens een een-op-een basis met het individu in plaats van groep regressies. Op deze manier kan het hele verhaal verkregen worden. De uitvoerder (of gids) heeft zo ook een betere controle over een trauma dat kan opborrelen uit de herinneringen.

Met deze techniek kan in principe iedereen zich zijn vorige levens herinneren zelfs in de meest lichte hypnotische staat. Er zijn veel verschillende niveaus van hypnotische staat. Deze zijn gemeten in een laboratorium op wetenschappelijke instrumenten. In regressie, hoe dieper de staat, hoe meer details men kan verkrijgen. Ik ondervond dat de gradatie van hypnose kan vastgesteld worden aan de hand van de fysiologische reacties van de subjecten en de wijze waarop ze vragen beantwoorden. In de lichtere staten zullen ze niet eens doorhebben dat er iets ongewoons gaande is. Ze zullen zweren klaarwakker te zijn en begrijpen zelf niet waar de informatie vandaan komt. Omdat het bewuste deel van ons brein nog steeds erg actief is, zullen ze dittoeschrijven aan hun verbeelding. In de lichtere staten zal het subject vaak de gebeurtenissen vanuit een vorig leven waarnemen alsof het een film is die wordt afgespeeld. Naarmate de hypnotische staat diepergaand is, zal het subject afwisselen tussen het bekijken van een leven en erin deelnemen. Wanneer ze alles door de ogen van een ander waarnemen en ze emotionele reacties ervaren, vallen ze in een diepere staat. Het bewuste brein wordt minder actief en ze raken ondergedompeld in wat ze zien en ervaren op dat moment.

De beste subjecten zijn diegenen die de somnambulistische staat kunnen bereiken. In die staat worden ze de persoonlijkheid en herleven ze het leven compleet, zelfs zodanig dat ze zich geen andere tijdsperiode meer herinneren. Ze worden, in alle opzichten, de persoon die honderden of zelfs duizenden jaren geleden leefde. Ze zijn in de mogelijkheid om hun versie van de geschiedenis te vertellen. Maar ze kunnen enkel vertellen wat ze weten. Als ze boerenvolk waren hadden ze geen weet van wat er gaande was aan het koninklijk hof en omgekeerd. Ze wisten vaak niks van gebeurtenissen die je in elk geschiedenisboek kan vinden maar op hun persoonlijke leven geen invloed hadden op dat moment.

Ze herinneren zich bijna niets bij het ontwaken, tenzij dit hun werd opgedragen. De subjecten denken dat ze gewoon in slaap zijn gevallen, en scenes die in het bewustzijn blijven lijken op de vervagende fragmenten van een droom. In een somnambulistische staat kunnen ze veel meer informatie bereiken om ze, in alle aspecten, de persoon zijn die in die lang voorbije periode leefde. Iemand die dit fenomeen nog niet eerder heeft waargenomen, kan dit wel eens schrikken vinden. Het is fascinerend en ietwat verontrustend om iemand zo’n verandering te zien ondergaan en de handelingen, stemintonatie van iemand anders te zien hanteren.

Een somnanmbulist is moeilijk te vinden. Dick Sutphen, een gerenommeerde reïncarnatie-expert, zegt dat ze in één op tien subjecten voorkomen. Als er dertig mensen in een kamer zijn, zullen er volgens hem tien daarvan een diepe hypnotische staat kunnen bereiken. Mijn kansen waren niet zo hoog. Ik vond er gemiddeld één op twintig. De meeste mensen hebben een afdoende nieuwsgierigheid over wat er gaande is en ze blijven hun muren ophouden, zelfs intrance. Dit voorkomt dat ze in de diepste mogelijke hypnose raken. Er moet een zekere gradatie van vertrouwen worden vastgesteld voor deze muren zullen afbrokkelen. Het subject moet weten dat het volkomen veilig is. Ik geloof dat de beschermende delen van het brein nog steeds werkende zijn, subjecten werden soms onmiddellijk klaarwakker uit een diepe hypnose na het waarnemen of ervaren van iets wat afkeer bij hun opriep, of hen angst aanjoeg. Dit is erg vergelijkbaar met hoe we onszelf wakker maken uit een nachtmerrie. Mijn hypnose techniek hanteert geen controle over het brein van iemand anders, maar de mogelijkheid om een vertrouwensrelatie op te bouwen binnen dat brein. Hoe groter het vertrouwen, hoe meer informatie wordt vrijgegeven.

Nee, ik heb nooit een Cleopatra of een Napoleon gevonden. Volgens mij is het een teken van validiteit dat de meesten zich gewone, routineuze levens herinneren. Ik denk, dat als iemand de moeite zou nemen een verhaaltje te verzinnen om de hypnosetherapeut te plezieren, (zoals wordt gesuggereerd door experten) hij of zij een opwindend avontuur zou creëren. Wat volgens mij een fantasieverhaal zou zijn. Ze zouden zichzelf zien als een held, die wonderlijke daden uitvoert. Dit is niet het geval. Het zelden voorkomende, opwindende leven is een uniek gegeven. Het saaie, gewone komt veel vaker voor. Dit komt overeen met de werkelijkheid. Er zijn veel meer gewone, doorsnee mensen met een standaard leventje dan die enkelingen die de kop van de krant halen.

De regressies die ik heb uitgevoerd bevatten een resem van zulke gevallen. Soldaten die nooit naar de oorlog gingen, inheemse Amerikanen die vredevolle levens leidden in plaats van strijd te leveren met de witte man. Boeren en eerste kolonisten die niet anders kenden dan noeste arbeid, spijt en ongelukkig zijn. Sommigen deden niks anders dan zorgen voor hun dieren, hun gewassen planten en uiteindelijk sterven, uitgeput voor het hun tijd was. De meest opwindende gebeurtenis in hun leven was een huwelijk, de geboorte van een kind, een uitstapje naar een dorp of begrafenis. Het gros van de mensen vandaag de dag past in een vergelijkbare categorie. Nee, het indrukwekkende aan het overgrote deel van de regressies zijn niet de daden en avonturen, maar de oh-zo-echte, menselijke emoties die ze ervaarden. Als een persoon uit een trance wordt gehaald met tranennog vers op de wangen na zich iets te herinneren dat meer dan tweehonderd jaren geleden gebeurde, kan niemand hun wijsmaken dat dit fictie is.

Het is vergelijkbaar met het herleven van een trauma uit de kindertijd, opnieuw naar de oppervlakte gebracht, met alle onderdrukte gevoelens, na vele jaren. Niemand kan je overtuigen dat zo’n gebeurtenis uit je kindertijd niet gebeurd is, vaak zal je je het bewust herinneren of kan het getoetst worden bij anderen. In dit opzicht is regressie vergelijkbaar met het naar boven halen van herinneringen uit de kindertijd. Men kan het een plek geven, zien hoe het invloed heeft op het huidige leven en proberen leren van de opgegraven herinnering.

Een uitleg voor dit verschijnsel is ‘cryptogeheugenverlies’ or ‘verborgen kindertijd geheugen’. Dit is de theorie dat je het ergens las, hebt gezien of gehoord en verborgen lag in je brein. Onder hypnose breng je het naar voren en brei je er een verhaaltje rond. Ik vind dit geen afdoende verklaring voor het fenomeen dat ik waarneem tijdens mijn sessies. Als je verborgen herinneringen bijhoudt, hou je ook de herinneringen bij rond alles wat er gebeurde met je in dit leven. Dit is een feit. Maar de persoon in diepe hypnose zal alles vergeten dat niet in relatie staat tot de tijdsperiode die op dat moment wordt herleefd. In dit boek zijn hiervan verschillende voorbeelden. Vaak zal het subject niet weten over welk voorwerp ik het heb omdat ze niet bestaan in hun tijdskader. Of ik gebruik een woord, zin die ze niet begrijpen. Het is dikwijls moeilijk dingen simpel uit te leggen waar wij in ons taalgebruik bekend mee zijn. Probeer het eens. Als het subject verborgen geheugen gebruikte, waarom worden deze moderne zaken dan vergeten? Ze zijn immers ook deel van de huidige persoonlijkheid.

Een andere theorie is dat het subject ‘op veilig zal spelen’ en enkel een tijdsperiode of land zal bespreken waarvan ze enigerlei kennis hebben. Dit heb ik meerdere malen met bewijs ontkracht. Het komt vrij vaak voor dat een subject een periode bespreekt die hun totaal onbekend is. Ze weten vaak niet eens waar ze zijn, niets is bekend. De uitstekende kwaliteit van hun herinneringen omtrent het land, de gebruiken en geloofsovertuigingen kan later worden geverifieerd aan de hand van onderzoek. Dit kwam vaak voor met het subject datwordt beschreven in dit boek. Je een leven herinneren dat tweeduizend jaar geleden gebeurde, in een land aan de andere kant van de wereld kan ik moeilijk ‘op veilig spelen’ noemen. Desondanks kan haar nauwkeurige juistheid enkel bewonderd worden. Onderzoek heeft uitgewezen dat haar herinneringen verbazingwekkend zijn. En dit is slechts een van de levens die ze naar voren bracht tijdens ons werk.

Ik ben een schrijfster met een onverzadigbare nieuwsgierigheid, dus toen ik betrokken raakte bij dit project had ik een doel. Het was mijn bedoeling om zoveel mogelijk vrijwilligers onder hypnose te brengen en hun informatie samen te voegen in boeken die handelden over verschillende periodes in de geschiedenis. Er waren veel mensen die terugkeerden naar dezelfde periode en zo elkaars verhalen verifieerden door dezelfde informatie te geven over omstandigheden uit die periode. Dit project wordt misschien nog realiteit.

Maar toen ik Katherine Harris (pseudoniem) ontmoette, werd duidelijk dat mijn werk met haar alle voorgaande plannen zou overstijgen en boeken in hun eigen recht zouden worden. De informatie die naar voren kwam uit haar onderbewuste was uniek en informatief, en ik beschouwde het als uiterst belangrijk.

HOOFDSTUK 2

Het subject

Wie was Katherine Harris, en hoe kruisten onze paden? Op het moment van onze ontmoeting had ik geen idee wat er nog voor ons in het verschiet lag. Nooit had ik kunnen raden dat we op het punt stonden een reis te beginnen die een jaar zou duren en ons terug in de tijd zou nemen tot de periode van Christus. Ik ben ervan overtuigd dat zulke ontmoetingen nooit toevallig zijn.

Ik was op een feestje van mensen die interesse hadden in metafysica en bovennatuurlijke fenomenen. Er waren er velen waar ik al mee gewerkt had in verband met hypnose en regressie, maar er waren ook een aantal onbekenden bij. Katherine, die een gezonde interesse had voor het ongewone, was daar met een vriend. In de loop van de avond kwam het gespreksonderwerp uit op wat ik deed, en, zoals gewoonlijk, gaven vele mensen zich op als vrijwilliger en wilden een afspraak. Er is een grotere interesse in wat ik doe dan de meesten zich realiseren. Vaak is er een oprechte reden voor de behoefte aan regressie, zoals het vinden van karmatische relaties, of het elimineren van een angst, maar voor de meesten is het gewoon een geval van een gezonde dosis nieuwsgierigheid. Katherine wou participeren, dus maakten we een afspraak.

Katherine, of Katie, voor de vrienden, was tweeëntwintig jaar toen ik haar die dag ontmoette. Ze was klein en gezet, met kort blond haar en ogen die twinkelden en onder het oppervlakte leken te kijken. Haar persoonlijkheid kwam uit elke porie van haar huid. Ze leek zo blij en gelukkig, zo geïnteresseerd in mensen. Ik zou later ontdekken dat ditvaak een masker was om haar verlegenheid en onzekerheid te verbergen. Ze was een Kreeft, en mensen geboren onder dat astrologische teken zijn doorgaans niet zo hartelijk. Maar ze toonde een oprechtheid in hoe ze was. Ze gaf echt om mensen en draaide er haar hand niet voor om als ze kon helpen. Ze bezat ook een aangeboren wijsheid die haar werkelijke leeftijd beloog. Op ogenblikken dat onvolwassenheid naar boven kwam, leek dat bijna misplaatst. Ik moest mezelf eraan blijven herinneren dat ze slechts tweeëntwintig was, dezelfde leeftijd als mijn eigen zoon. Toch leken ze in niets op elkaar. Ze leek een oude ziel in een bedrieglijk jong lichaam. Ik vroeg me soms af of iemand anders ook die indruk over haar had.

Katherine was geboren in Los Angeles, in 1960, haar ouders hadden een job die veroorzaakte dat ze veel reisden en vaak verhuisden. Ze waren lid van het verbond The Assembly of God, dus Katies religieuze achtergrond was er zeker geen die reïncarnatie en hypnose aanmoedigde. Ze vertelde dat ze zich altijd al een buitenbeetje had gevoeld tijdens de kerkdiensten. Veel van het geluid en geroezemoes joeg haar angst aan. Toen ze jonger was, had ze vaak de opwelling zich een kruisje te slaan zoals de Katholieken. Het leek een natuurlijk iets om te doen. Maar nadat ze een stevige uitbrander kreeg van haar moeder, leek het haar best dit niet meer te doen als anderen het konden zien. Haar ouders vonden haar de vreemde eend in de bijt. Ze begrepen niet waarom ze niet zoals de rest kon zijn. Het was vooral om haar ouders emotioneel te beschermen dat ze vroeg anoniem te blijven in dit boek. Ze zouden het nooit begrijpen, dacht ze, ook al was het concept van meerdere levens voor haar wel makkelijk te begrijpen. Ze wou de mogelijkheid niet riskeren dat haar privéleven erdoor omgewoeld zou raken. Ik ging hiermee akkoord en besloot zodoende haar identiteit geheim te houden.

Na vele malen verhuisd te zijn van staat naar staat, kwamen haar ouders, en dus ook Katie, uiteindelijk terecht in Texas, toen Katie zestien was. Ze was tweemaal verhuisd in het begin van de middelbare school, en nu opnieuw. Ze begon het telkens opnieuw aanpassen aan nieuwe scholen, nieuwe leermethoden en tijdelijke vrienden beu te worden. Desondanks het protest van haar ouders, ging ze van school in het begin van haar derde jaar. Dit was wat haar officiële educatieomvatte, twee jaren middelbare school. Dit zou een voordeel blijken bij ons werk. We konden er zeker van zijn dat de zaken die ze besprak onder hypnose niet voortkwamen uit haar scholing. Ik ken geen school die in deze zaken onderwijst. Ze leggen zelfs niet meer zoveel nadruk op aardrijkskunde als men ooit deed. Ze is een enorm intelligente jongen vrouw, maar haar kennis komt niet uit boeken.

Eenmaal uit school en met schijnbare vrijheid, merkte ze dat een job vinden geen makkelijke klus ging worden, ongeschoold als ze was. Na een jaar waarin ze teleurstellende, minderwaardige jobs moest uitvoeren, onderging ze op haar zeventiende een test die gelijk stond aan een middelbaar diploma en ging in legerdienst. Ze bracht twee jaren door met specialiseren in informatica. Nog een belangrijk punt voor ons werk was dat ze nooit het grondgebied van de Verenigde Staten had verlaten toen ze bij de luchtmacht was, maar in diepe hypnose beschreef ze vele vreemde plekken tot in het kleinste detail.

Op het moment dat ze de luchtmacht verliet, verhuisden zij en haar familie nogmaals naar een stadje in het Westen waar ik haar ontmoette. Ze gebruikt nu haar computervaardigheden in een kantoor-job. Ze lijkt goed aangepast en leidt een normaal sociaal leven. In haar vrije tijd leest ze romantische en fantastische verhalen, hetgeen nu zo populair is. In een bibliotheek gaan zitten om onderzoek te doen dat van belang is voor deze regressies trok haar absoluut niet aan.

Vanaf de eerste sessie wist ik dat dit geen gewoon subject was. Ze ging snel naar een aanzienlijke diepte, ze vertoonde zintuiglijke waarnemingen zoals smaak en geur, ervaarde emotie en herinnerde zich niets bij het ontwaken. Ze had altijd vermoed dat ze geen moeilijkheid zou ondervinden als ze in trance werd gebracht, maar ze was ook verbaasd over het gemak waarmee dit gebeurde. Ik wist dat ik het perfecte somnambulistische subject gevonden had. Aangezien dit het makkelijkste type subject is om mee te werken, wou ik graag meer sessies, indien ze dit wilde. Zijzelf was ook nieuwsgierig en ging ermee akkoord, op voorwaarde dat haar ouders niks te weten zouden komen. Ik hoopte dat er zich hieromtrent geen problemen gingen vormen, ze was tenslotte een volwassenen en kon haar eigen beslissingen nemen. Toen bekende ze me dat ze al haar hele leven herinneringen had die nergens thuishoorden. Ze dacht dat zemisschien antwoorden kon vinden in reïncarnatie en wou dit nader uitzoeken.

Toen het overduidelijk werd dat ik veel belangrijke informatie kon verkrijgen van deze jonge vrouw, begonnen we eens per week af te spreken. Ik woonde in een afgelegen gebied, dus besloten we samen te komen in het huis van mijn vrienden Harriet. Dat was in de stad en was makkelijk te bereiken voor alle betrokkenen. Harriet is een collega-hypnosetherapeut. Zij had zelf nog nooit ervaring opgedaan met een somnambulist en had interesse in mijn werk met Katie. Ze was nieuwsgierig naar wat er ging gebeuren. Toen de informatie begon door te komen, was ik blij Harriet daar te hebben als getuige. Later waren er ook anderen present bij de sessies. Het was al moeilijk genoeg voor ons om te geloven wat er gebeurde. We konden alle getuigen gebruiken die we konden vinden om de beschuldigingen van valsheid tegen te gaan.

Na de eerste twee sessies conditioneerde