Saga rodu z Lipowej 19: Zdmuchnięta świeca
()
About this ebook
Read more from Marian Piotr Rawinis
Dla ciebie księżyc Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsMartwa natura z księżycem Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsMisja dla dwojga Rating: 0 out of 5 stars0 ratings
Related to Saga rodu z Lipowej 19
Titles in the series (36)
Saga rodu z Lipowej 1: Miłość i wróżby Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 23: Choroba miłości Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 19: Zdmuchnięta świeca Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 27: Kochankowie Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 28: Złota róża Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 26: Srebrnorogi Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 15: Roksana Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 24: Cichy ślub Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 17: Krzyżowcy Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 16: Cień sułtana Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 12: Odina Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 20: Zuchwała intryga Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 25: Córka diabła Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 22: Nieoczekiwany powrót Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 32: Panna wodna Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 18: Tęsknota Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 21: Moc przeciw mocy Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 35: Zamężna wdowa Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 30: Krwawa zemsta Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 36: Serbente Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 34: Milena Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 29: Dom schadzek Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 31: Próba wierności Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 6: Ojciec Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 10: Cień czarnej wdowy Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 5: Ścieżki zła Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 33: Mateusz Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 9: Porwanie Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 7: Za głosem serca Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 8: Wina i kara Rating: 0 out of 5 stars0 ratings
Related ebooks
Saga rodu z Lipowej 21: Moc przeciw mocy Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 7: Za głosem serca Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 20: Zuchwała intryga Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 17: Krzyżowcy Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsWrzos Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsNie chcę prawdy Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDrugie życie doktora Murka Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 8: Wina i kara Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDworek pod Malwami 51 - Dobry uczeń Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDworek pod Malwami 54 - Zaproszenie na śmierć Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 15: Roksana Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDworek pod Malwami 34 - Śmierć w starym sadzie Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsMacocha, tom trzeci Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 32: Panna wodna Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsKrysia bezimienna Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsMotyl w zupie Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDworek pod Malwami 65 - Zosia Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsUpiorny dom Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 6: Ojciec Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsZłota Elżunia Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDworek pod Malwami 8 - Piekielny Witia Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDworek pod Malwami 63 - Kuzyni Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDworek pod Malwami 46 - Poraniony anioł Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSaga rodu z Lipowej 35: Zamężna wdowa Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsKaliber.38 Special: Opowieści Kryminalne, Przygodowe i Niesamowite. Tom 5 Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSyn Jazdona, tom trzeci Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDworek pod Malwami 13 - Szantaż Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsCzahary Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsPiętno Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsMagnesy serc Rating: 0 out of 5 stars0 ratings
Reviews for Saga rodu z Lipowej 19
0 ratings0 reviews
Book preview
Saga rodu z Lipowej 19 - Marian Piotr Rawinis
Saga rodu z Lipowej 19: Zdmuchnięta świeca
Zdjęcie na okładce: Shutterstock
Copyright © 2002, 2020 Marian Piotr Rawinis i SAGA Egmont
Wszystkie prawa zastrzeżone
ISBN: 9788726166996
1. Wydanie w formie e-booka, 2020
Format: EPUB 2.0
Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą SAGA Egmont oraz autora.
SAGA Egmont, spółka wydawnictwa Egmont
MIŁOSNY ZAKŁAD
Wiosna 1399
Stos złotych monet na stole był bardzo wysoki.
– Sto! – powiedział Sędziwoj z Ludomska. – Stawiam sto złotych florenów albo i więcej, że zdobędę Hedwigę z Lipowej.
Obecni w komnacie królewskiego Wawelu ochoczo przyklasnęli pomysłowi.
– Tak się obnosi z tym swoim czekaniem na męża, tak się nad innych wywyższa! Czas, żeby ktoś utarł jej nosa.
– Słusznie, słusznie!
Pan Sędziwoj ciągnął dalej:
– Gotów jestem udowodnić, że niewieścia wierność, a przez to i cześć, jest sprawą płochą. Przyjmuję zakład, że pani Hedwiga, jeśliby koło niej odpowiednio pochodzić, rychło o swoim mężu zapomni.
Natychmiast znaleźli się chętni i wypytywali pana Sędziwoja o szczegóły. Damy były oburzone podobnym pomówieniem, choć wiele z nich zazdrościło Hedwidze postawy.
Pan z Ludomska wzruszył ramionami.
– Nikogo nie przymuszam, żeby mi wierzył – odparł spokojnie. – Stwierdziłem tylko, że wystarczy, żeby zwrócił na panią Hedwigę oko ktoś z męskiego rodu, a ulegnie mu ona i zapomni o swoim Mikołaju.
Słowo w słowo stanął poważny zakład.
– Och, co za piękne zawody! – wołano, bo nikt prawie nie ża¬łował już Hedwigi, a wszyscy byli ciekawi, jak będzie przebiegać miłosna gra i czy pani z Lipowej ulegnie.
– Jak się o tym przekonamy? – dopytywano się.
– Tego jeszcze nie wiem – przyznał pan Sędziwoj ostrożnie.
– Ale to najważniejsze! Musimy to wiedzieć na pewno.
– Więcej, chcemy być tego świadkami!
– Tak, chcemy być świadkami, jak owa wyniosła, niedostępna pani Hedwiga ulegnie.
Pan Sędziwoj, który bywał w Burgundii, gdzie podobne zabawy były na porządku dziennym, uciszył zebranych gestem ręki, a kiedy zaciekawieni spojrzeli, wyjaśnił:
– Jest wiele możliwości. Najlepiej, byśmy przekonali się wszyscy, bo jak rozumiem, to wam najbardziej by odpowiadało. Założę się zatem o sto złotych florenów, płatnych natychmiast. O sto florenów, że spocznę u boku pani Hedwigi szybciej, niż byście się tego spodziewali, a wy wszyscy będziecie mogli się o tym przekonać i nawet może to zobaczyć.
– Niemożliwe!
– Niemożliwe? Tedy załóżmy się o dwieście dukatów.
Zgłosiło się trzech dworzan królewskich, którzy przyjęli wyzwanie pana z Ludomska, bo tylko razem mogli wystawić sumę tak wielką. Zakład, przy niewielkim sprzeciwie dam, zaprzysiꬿono zaraz publicznie, a obecni mieli być sędziami w owych zawodach. Uzgodniono, że pan Sędziwoj otrzyma czas na przygotowania. Rzecz zaś miała się dokonać w ciągu kilku najbliższych miesięcy. Pan Sędziwoj zażądał też zachowania tajemnicy.
– Niechaj wszyscy obiecają, że do chwili rozstrzygnięcia zakładu nikt słowem nie zdradzi się przed królową – zażądał. – Miłościwa pani byłaby bardzo niezadowolona z naszych knowań.
WESELE W KRASAWIE
Ślub Elżbietki, córki Jeno, i Konrada ze Szczekocin należał do ważniejszych wydarzeń tamtych lat w Dolinie.
Po podniosłych i ludnych uroczystościach w kościele świętego Marcina, pojechano do Krasawy, gdzie cztery dni trwało weselisko.
Przed ślubem z panem Konradem Elżbietka miała trochę wątpliwości co do małżeńskiego stanu, tym bardziej, że – jak się jej wydawało – nie było wokół nikogo, kto mógłby udzielić stosownych odpowiedzi. Sprawa nie wyglądała wcale prosto. Elżbietka wychowywała się z dala od innych dworów, po sąsiedzku nie było właściwie panien w jej wieku. Sama mało interesowała się planami małżeńskimi, zostawiając wszystko rodzicom. Matka unikała pouczania córki, poza ogólnikami nie chciała jej nic wyjaśnić i panna nie miała się kogo poradzić. Były wprawdzie niewiasty na dworze jej brata, jak choćby Hedwiga, ale Elżbietka jakoś nigdy za bardzo nie zbliżyła się do niej, poza tym Hedwiga dawno już miała męża. Była starsza o tyle lat, ile ich w ogóle miała Elżbietka, która wstydziła się pytać. W ojcowym dworze nie było nikogo bliskiego jej wiekiem, a służby nie zamierzała się radzić.
Matka dała jej tylko kilka prostych pouczeń.
– Nie bój się – powiedziała pani Alena. – Rozmaicie mówią o początkach życia małżeńskiego, ale zapewniam cię, że to nie jest coś, czego mogłaby obawiać się piękna, młoda i w dodatku posażna panna.
Elżbietka usiłowała dowiedzieć się o szczegóły, ale czy nie umiała tego robić, czy też pani Alena nie była rozmowna, bo nie usłyszała wiele.
– Po cóż mówić o tym teraz? – zbyła ją pani Alena. – Przyjdzie pora, dowiesz się wszystkiego. Mężczyźni nie lubią, żeby niewiasty kierowały nimi w takich sprawach i najlepiej zrobisz, gdy zdasz się na męża. Konrad jest w takim wieku, że wie na pewno co trzeba i odpowiednio cię poprowadzi.
Elżbietka przeszła nad tym do porządku dziennego. Niewiele o tym myślała, bo wyjście za mąż nie stanowiło wcale takiego wydarzenia w jej życiu, do którego przywiązywałaby nadmierną wagę. Rodzice uznali, że pora, pan Konrad czekał już ze dwa lata, po cóż zatem odkładać i odwlekać.
Czasem jednak Elżbietka zastanawiała się nad przyszłością. Nie zniżyłaby się do tego, żeby pytać panny służebne we dworze, mało im poświęcała uwagi. Słyszała niekiedy rozmaite opowie¬ści, przymówki i gadki, ale nigdy się nimi zbytnio nie zajmowała i teraz, na tydzień przed ślubem, nie wiedziała zupełnie nic.
– Wszystkiego się dowiesz w swoim czasie – powtarzała matka.
Elżbietka wiedziała zatem, że trzeba będzie poddać się mężowskiej woli i na tym koniec. Konieczność poddania się nie bardzo się jej wprawdzie podobała, bo przywykła do swobody, była rozpieszczona, a matka pozwalała jej na wiele. Już od maleńkości była oczkiem w głowie pani Aleny, która chuchała na nią i dmuchała.
Kiedy się urodziła, jej brat Mikołaj miał już osiemnaście lat, więc była dzieckiem upragnionym, ale raczej niespodziewanym. Gdy była maleńka, omal nie postradała życia. Porwał ją zbrodniczy wuj Ostasz i chciał zrzucić z wieży w Lutowcu. Matka od tego czasu wykazywała wielką dbałość o Elżbietkę, stale ją miała na oku, podsuwała najsmaczniejsze kąski, nigdy i nigdzie samej nie puszczała, w nocy wstawała zobaczyć, czy Elżbietka śpi spokojnie, czy nie ma gorączki, czy się nie rozchorowała. Choć Elżbietka była już dorosła, pani Alena nadal otaczała ją nadmiernie czułą opieką, która wzmogła się jeszcze, gdy przed trzema laty zaginął Mikołaj, który pojechał na wyprawę krzy¬żową.
– To moje jedyne dziecko – powtarzała. – Muszę o nie dbać.
– Ale ona jest dorosła – zwracał uwagę pan Jeno. – Jest dorosła i może czas, żebyś jej dała więcej swobody.
– Swobody? – dziwiła się. – Mało ma Elżbietka swobody? Czy kiedykolwiek skarżyła ci się na niedostatek wolności?
Pani Alena sama ciężko znosiła myśli o bliskim już rozstaniu z córką. Na szczęście Elżbietka nie wyprowadzała się daleko, a tylko za ścianę, do nowej części dworu poszerzonego na okoliczność jej zamęścia. Tutaj miała zamieszkać z Konradem i pani Alena liczyła, że nadal będzie ją miała na oku. Trudno jej było pogodzić się ze zmianą roli córki, z osoby zależnej od rodziców na podporządkowaną woli męża, toteż pani Alena żywiła nadzieję, że uda się jej zatrzymać ukochane dziecko przy sobie.
Pan Jeno mruczał niezadowolony, jego zdaniem będzie to powodować swary i kłótnie, skoro matka nie zamierza dać córce swobody i liczy, że nadal będzie miała nad nią władzę.
– A co zrobisz, jak Konrad zabroni ci wejść do jej komnaty? – zapytał kiedyś.
– Zabroni? – zdziwiła się. – Czemu miałby mi zabronić wejść do mojej córki?
– Bo będzie jego żoną.
– I cóż z tego?
– A to, że będzie należeć do niego, nie do nas.
Pani Alena jakby w ogóle nie przyjmowała tego do wiadomości.
– To moja córka – powtarzała. – I nikt nie ma prawa ograniczać jej spotkań z rodzoną matką.
Elżbietka nie odczuwała żadnego niepokoju przed czekającymi ją wydarzeniami, bo w jej mniemaniu wcale tak bardzo nie miały wpłynąć na jej życie. Wyobrażała sobie, że właściwie niewiele ulegnie zmianie. Bo cóż takiego miałoby się zmienić? Tyle tylko, że będzie miała dla siebie dwie izby, a nie jak dotąd jedną i to małą, zamieszka