All inclusive: Bekentenissen van een Escort 3 - erotisch verhaal

By Vanessa Salt

'Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Mia haar lippen bevochtigt. Alsof ze ons aanmoedigt. Ik hum wat. Ik weet niet wat ik wil. Maar ik vind het ongelooflijk opwindend om afgetrokken te worden tijdens een etentje. In een restaurant. Alleen al het idee dat we betrapt kunnen worden, maakt dat de natte vlek in het servet zich verspreidt als een plas olijfolie op een stuk keukenpapier.'In deel drie van All Inclusive – De bekentenissen van een escort vertelt Liam hoe hij de meest begeerde escortboy van Stockholm werd. Liam, lerares Frans Mia, vriendin Célie en rockchick Claudia zitten in een chic restaurant om elkaar beter te leren kennen voordat de avond intiemer zal worden... Maar de vrouwen kunnen hun handen niet thuishouden en hebben meer oog voor Liam dan voor het eten. Toch is de avond nog maar net begonnen...-

• Language: Nederlands
• Publisher: LUST
• Release date: Aug 22, 2020
• ISBN: 9788726414059

Book preview

Vanessa Salt

All inclusive: Bekentenissen van een Escort 3

Erotisch verhaal

LUST

All inclusive: Bekentenissen van een Escort 3 - erotisch verhaal

Translated by

SVIN

Original title

All inclusive - En eskorts bekännelser 3

Copyright © 2019, 2019 Vanessa Salt and LUST

All rights reserved

ISBN: 9788726414059

1. e-book edition, 2019

Format: EPUB 2.0

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

‘Hoe zat het met de vergoeding?’ Alexander glimlacht flauw terwijl hij zijn laptop openklapt. ‘Die je van Célie zou krijgen?’ Hij probeert nonchalant te klinken. Zonder veel succes. Tegelijkertijd steekt hij onbeholpen zijn duim op naar Sophia, die geluidloos vroeg: Het bekende recept?

Vanavond ziet hij er minder vermoeid uit. Hij heeft zich geschoren en zijn haar glanst. Zijn overhemd is iets te ver open, een knoopje te veel. Er piept een plukje borsthaar uit, en ik zie dat dat ook grijs begint te worden.

Voor ik kan reageren, voegt hij eraan toe: ‘Ja, dat wilde mijn baas weten. Ze is razend enthousiast trouwens, ze gelooft echt in dit verhaal. Maar ze dacht dat ik dat detail vergeten was, want dat is natuurlijk vrij belangrijk?’ Het laatste klinkt als een vraag en ik denk dat hij naar mijn gevoelens vist over hoe ik overal in mee heb kunnen gaan.

Sophia brengt zwijgend twee glazen Pol Roger voor mij en een glas rode wijn voor mijn interviewer. Ze begroet me met een knipoog, terwijl ze het glas voor Alexander neerzet. ‘Het eten komt zo. We hadden het al voorbereid.’ Sophia lacht hees en loopt heupwiegend terug naar de keuken.

‘Ik heb het láten gebeuren.’ Ik besluit te happen. Misschien is dat wel goed voor het verhaal. Ik leun achterover op de welbekende bank in Café Sturekatten, die net als Alexanders fauteuil altijd voor ons en onze wekelijkse sessies lijkt te zijn gereserveerd.

‘Hoe bedoel je?’ Alexander klinkt verbaasd.

Hij doet vast alsof, hij moet hiernaar gevist hebben.

‘Je zult je wel afvragen hoe het zo is gekomen? Wat er met Liam is gebeurd? Wat hij voelde toen hij overal zomaar in meeging?’ Ik leun naar voren en leg mijn hand op zijn knie.

Alexander zit wijdbeens naast het ovale cafétafeltje. Eerst kijkt hij naar mijn hand en dan naar mij. Hij haalt zijn knie niet weg, ik laat mijn hand er een tijdje op liggen en knijp erin. Ik leg mijn handen gevouwen voor mijn kruis als Sophie glimlachend zijn bord gehaktballetjes en aardappelpuree komt brengen en opnieuw geluidloos iets zegt, iets in de trant van: Er komt zo meer wijn. Ik zie haar naar de map gluren die Alexander altijd bij zich heeft. Een stukje van de glossy Vain steekt eruit.

Als Alexander zijn mes pakt om een gehakballetje doormidden te snijden, zie ik dat zijn hand trilt.

‘Dat klopt.’

‘Geld was niet belangrijk voor me. Ik realiseerde het me bijna niet dat ze het vergeten was.’

‘Vergeten?’

‘Of misschien hoorde het bij mijn training. Célie gaf me de volgende keer dat we elkaar zagen een envelop. Bij haar thuis. Ze mompelde een soort excuus en zei: Als het allemaal goed gaat, krijg je meer.’

‘En dat was natuurlijk zo. Het ging goed, bedoel ik?’ Alexander trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt naar mijn gevouwen handen. ‘We kunnen het er zo