Ρώτησα τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη...: Τι να κάνω; Όλο γκρινιάζει!

By Ευστάθιος Πελεκάνος

Γκρίνια για τα πάντα!
Ακατάπαυστη, διαρκής, ανεξάντλητη...
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.
Γκρινιάζει ο σύζυγος, η σύζυγος, το παιδί...
Φταίει ο καιρός, το φαγητό... 
Φταίνε οι συνθήκες εργασίας, τα πεθερικά...
Μας φταίνε όλοι. Όλα!
Η γκρίνια μάς φορτίζει ψυχικά, μας αποδιοργανώνει!
Μπορεί να διαλύσει γάμους, να απομακρύνει φίλους, συγγενείς, συνεργάτες...
Τι κάνουμε;
Ο Άγιος Πορφύριος έχει κάτι να μας πει...
Συζητάμε μαζί του και βρίσκουμε λύση!

• Language: Ελληνικά
• Publisher: ELLINOEKDOTIKI
• Release date: May 16, 2019
• ISBN: 9788834112151

Book preview

Εισαγωγή

Έζησαν στις μέρες μας. Περπάτησαν δίπλα μας. Ταξίδεψαν με πλοία και λεωφορεία της γραμμής. Ανταμωθήκαμε σε νοσοκομεία και κλινικές. Ναι, είχαν προβλήματα υγείας και αυτοί που με μία προσευχή τους χάριζαν υγεία στους άλλους!

Άκουγαν τον πόνο, τα προβλήματα. Έκλαιγαν, ενδιαφέρονταν για τον καθένα προσωπικά. Με την αγάπη τους κατέβαζαν τον Ουρανό στη γη.

Είναι οι σύγχρονοι Άγιοι Γέροντες και Γερόντισσες: Παΐσιος ο Αγιορείτης, Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, Ιάκωβος της Εύβοιας, Γεώργιος ο Καρσλίδης, Μακρίνα της Πορταριάς, Ιερόθεος της Αίγινας, Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα…

Κάποιοι έχουν ήδη ανακηρυχθεί Άγιοι της Εκκλησίας μας. Άλλοι ζουν ως αγιασμένες μορφές στη συνείδησή μας. Κι ας ήταν ολιγογράμματοι οι περισσότεροι, αμόρφωτοι για τα κοσμικά δεδομένα. Τους αγκάλιασαν οι απλοί άνθρωποι. «Ισχυροί» ακούμπησαν στο πετραχήλι τους περγαμηνές και διπλώματα.

Δέχονταν ερωτήσεις γεμάτες πόνο, αγωνία, πόθο, ακόμη και αφέλεια, από ψυχές καθαρές, αγνές. «Γέροντα, Γερόντισσα, να σε ρωτήσω για…».

Κανέναν δεν απομάκρυναν. Όλη τους η ζωή ήταν μια ανοικτή αγκαλιά. Άλλωστε ό,τι δεν είναι αγκαλιά, δεν είναι Εκκλησία! Γι’ αυτό διαβάζουμε, σήμερα, τα λόγια τους. Παίρνουμε απαντήσεις που δίνουν λύσεις, χαράζουν δρόμους, ημερώνουν τις ψυχές…

Έζησαν δίπλα μας. Ζουν δίπλα μας… Αγγίζουμε τα προσωπικά τους αντικείμενα. Χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία ακούμε τη φωνή τους, συχνά βλέπουμε και τη μορφή τους. Είναι ακόμη πεσμένοι στα γόνατα, με υψωμένα χέρια, με βουρκωμένα μάτια. Ζητούν, παρακαλούν, αγωνιούν, όχι για εκείνους… για εμάς! Δεν γεννήθηκαν Άγιοι… Έγιναν!

Ευστάθιος Ι. Πελεκάνος

Ο Άγιος Πορφύριος

ο Καυσοκαλυβίτης

«Αν θέλεις, μπορείς να αγιάσεις

και μέσα στην Ομόνοια...»

Γνωριμία με τον Γέροντα

Ο Άγιος Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης της Εύβοιας. Οι γονείς του, Λεωνίδας και Ελένη, υπήρξαν ευσεβείς και απλοί άνθρωποι. Ο πατέρας του ήταν ψάλτης στην ενορία τους και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο.

Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς του, φτωχοί γεωργοί. Πολλές φορές δυσκολεύονταν να εξοικονομήσουν ακόμη και τα απαραίτητα για το καθημερινό φαγητό. Ο πατέρας του υποχρεώθηκε να ξενιτευτεί στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.

Ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Φύλαγε πρόβατα στο βουνό. Στο Δημοτικό σχολείο παρακολούθησε μόνο τα μαθήματα της πρώτης τάξης. Λόγω της φτώχειας τους, χρειάστηκε να βοηθήσει κι αυτός στη συντήρηση της οικογένειας.

Σε ηλικία μόλις επτά ετών αναγκάστηκε να φύγει απ’ το χωριό του και να πάει στη Χαλκίδα. Εκεί δούλεψε, δυο-τρία χρόνια, ως βοηθός σ’ ένα παντοπωλείο. Εργάστηκε με προθυμία και εντιμότητα, γι’ αυτό πολύ γρήγορα κέρδισε την αγάπη του αφεντικού του αλλά και όλων όσοι ψώνιζαν από το κατάστημα.

Στη συνέχεια πήγε στον Πειραιά, στην οδό Τσαμαδού, όπου δούλεψε δυο χρόνια στο παντοπωλείο-ταβέρνα ενός συγγενούς.

Σε ηλικία δώδεκα ετών έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος με τον πόθο να μιμηθεί τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη,