Pulang Diary Bromance Stories

By TagaImus

Mula sa lumikha ng pinag-uusapang Bromance Facebook Fanpage, Ang Mga Lihim ng Pulang Diary.

Inihahandog ni Taga Imus ang kanyang kauna-unahang eBook Edition ng mga likha niyang kwento sa Pulang Diary. 

Mga kwento ng mga lalaking umibig sa kapwa lalaki,. Mga pag-iimbot at pagkasawi sa pagibig. Mga lihim na naging kwento at mga kwentong kailanma'y hindi na matatawag na lihim pa.

Pulang Diary Bromance Stories ni Taga Imus

• Language: English
• Publisher: TagaImus
• Release date: Mar 19, 2014
• ISBN: 9781497720893

Book preview

Acknowledgement

Ako ay lubos na nagpapasalamat sa lahat ng mga tumangkilik ng aking Pulang Diary facebook fanpage. Kayo ang naging inspirasyon ko upang subukin ang ebook publication ng aking mga likhang kwento.

Sa Restaurant

October 04, 2010.

Gusto kong makalimutan ang sakit at pagkabigo ko sa isang lalakeng isang taon halos akong pinasaya ngunit iniwan lang sa 'di ko alam na dahilan. Bigla na lang nawala. Biglang naglaho. Walang sabi-sabi. Walang paalam. Gusto ko siyang makita o makausap man lang pero naging mailap siya sa akin... hindi na nagpaparamdam sa akin si Ramil.

Gusto kong sumbatan siya. Itanong sa kanya kung bakit bigla na lang siyang nawala. Okay naman kami. Wala kaming naging problema. Kung mayroon man ay madali naming naayos ang mga iyon. Kung may problema siya sa pamilya na kahit pera pa ay narito ako para sa kanya...tinutulungan ko siya. Bakit ganito? Hindi ko na kaya. Hindi ko alam kung paano ko siya makakalimutan?...pero dapat kong gawin sa kahit anong paraan siguro.

November 5,2010.

Isang buwan na ng mawala si Ramil pero sadyang mapagbigay sa akin ang tadhana. Nakita ko si Ramil sa isang restaurant. Pero hindi na siya kailan man magiging akin. Alam ko. Ramdam ko. Habang masaya niyang kasama ang isang lalakeng ngayon ko lang nakita. Siya na marahil ang bago ni Ramil at ako, lumipas na ako.

Anong laban ko? Mukhang may sinabi ang lalakeng kasama ni Ramil. Higit sa lahat, ang sakit tanggapin ng katotohanang kitang-kita ng mga mata ko kung gaano sila kasaya.

Gusto kong lapitan si Ramil. Gusto kong gumawa ng eksena sa restaurant na iyon. Itaob ang kinakain niya, ibuhos sa kanilang dalawa ang iniinom nilang iced tea. Magsisigaw at ipagsigawan sa lahat ng tao roon na manloloko si Ramil. Niloko niya ako!

Pero hindi ko magawa. Hindi ko kayang gawin iyon kay Ramil kahit pa ramdam ko ang poot habang nakikita silang matiwasay naman ang buhay.

November 10, 2010.

Sadyang maliit ang mundo para sa aming tatlo. Sa hindi ko inaasahang pagkakataon ay nakita ko muli ang lalake. Siya si Dave, siya pala ang may-ari ng restaurant na iyon. Sa isip ko, pagkakataon ko na ito. Sa puso ko ramdam ko pa rin ang poot at ang damdamin ko ang nagsasabing kailangang ibalik ko kay Ramil lahat ng sakit ng kalooban at maramdaman niya kung gaano kasakit ang maloko't masaktan.

Ang plano ko'y wasakin silang dalawa, higit sa lahat ang relasyon nila. Silang dalawa.

November 12, 2010.

Umayon sa akin ang kapalaran. Salamat. Ramdam ko na ang tagumpay ng plano ko.

November 15,2010.

Madaling-araw.Hinintay kong lumabas si Dave sa Restaurant. Nang makita ko siya'y hindi ko na pinalagpas pa ang pagkakataon. Saglit pa'y nagkatitigan na ang aming mga mata. Ramdam kong kumakagat na siya sa pain ko. Segundo pa'y sumenyas na si Dave na parang sinasabing...halika na, heto na ako...tikman mo ko...

Doon sa likod ng restaurant. Wala na ang kanyang mga trabahador. Sa pinto, sa likod ng restaurant, doon kami pumasok hanggang sa marating namin ang loob ng kusina nito.

Wala ng usap-usap. Mabilis niyang inalis sa pagkakabutones ang aking polo. Hubad na. Halikan kami habang hinuhubad ko rin ang kanyang pang-itaas. Amoy ko ang sigarilyo sa kanyang bibig at iyon ang amoy na lalong nagpapalibog sa akin. Tila nalilimutan ko kung ano talaga ang dahilan kung bakit nangyayari ito. Si Ramil, gusto kong maghiganti kay Ramil pati kay Dave.

Pero tang'ina! Ang husay ni Dave sa panroromansa ang siyang lumimot sa lahat ng sakit na naramdaman ko kay Ramil. Ang paghahalikan namin. Ang paghimod-himod niya sa dibdib ko hanggang sa maabot na ng kanyang bibig ang itinatago kong alaga. Lahat ng iyon ay parang naging isang gamot sa bangungot ng pang-iiwan sa akin ng walang-hiyang si Ramil.

Ahhh....Uhhhhh...ahhhhh...tang'ina....Uhhhhh.... iyan ang mga pag-ungol ko habang sarap na sarap ako sa pagtsupa ni Dave sa pitong pulgada kong alaga. Mas mahusay si Dave kay Ramil. Ngayon lang ako nakaranas ng ganung kasarap na paghada sa malaki kong alaga.

Kinantot ko ng kinantot ang bibig ni Dave habang siya nama'y walang pagod, ramdam niya ang init, ang libog, ang romansa. Walang sawa niyang pinaglaruan ng kanyang bibig ang malaki kong burat habang sinasalsal niya ang kanya.

Ahhh...Ahhhhhhhhhhhh!

Paulit-ulit sa isip ko ang nangyari. Pero higit sa lahat ang konsensya ko kung bakit ko hinayaang mangyari iyon.

Hindi pa man namin naabot ang sukdulan ay gimbal kami ni Dave sa hindi inaasahang pagdating ni Ramil. Oo,nakita ni Ramil ang lahat. Akala ko'y magiging masaya ako dahil naging matagumpay ang paghihiganti ko ngunit hindi.

Natigilan kami ni Dave.

Putang'ina nyo! umaalingawngaw pa rin sa isip ko ang malutong na mura ni Ramil.

Ikaw ang nanloko Ramil hindi ako. Ikaw ang nang-iwan. Tang'ina nyong dalawa ni Dave! Lumaban ako ng malulutong na pagmumura. Murahan kami ni Ramil na kulang na lang ay magkasakitan kami habang si Dave ay tahimik lang at hindi niya mawari kung saan kami nangagaling dalawa.

Minuto kaming natahimik tatlo. Hubad pa rin ang katawan namin ni Dave. Hagulgol sa pag-iyak si Ramil na halos i-umpog na ang kanyang ulo sa pader.

Niloko mo ko Ramil. Iniwan mo ko ng walang dahilan. Kung ano man ang nangyari sa amin ni Dave. Dahil sa'yo 'to, dahil gusto ko kayong maghiwalay. Gusto kong maramdaman ninyo ang sakit ng pang-iiwan mo at panloloko ninyong dalawa sa akin. Iyun ang mga salitang gigil na gigil kong sinabi sa kanya.

Ginhawa ang naramdaman ko dahil sa wakas, sa mahabang panahon ng kalungkutan at pagtatanong ay nasabi ko na itong lahat ng harap harapan kay Ramil. Ginhawa nga ang naramdaman ko...ngunit panandalian ko lang iyon nadama ng