GENOTEERDE VISSERMAATSKAPPYE WORD BEPERK DEUR DIE REGERING SE KWOTAVERTRAGINGS EN ONSEKERHEID
of dit nou ’n gewone snoekbraai, geelbek, galjoen (Suid-Afrika se amptelike vis), kreef, calamari saam met die hoofgereg, ’n eenvoudige stokvis of tunasteak is, vis is ongetwyfeld een van SA se gunstelingproteïene. Moet ook nie van sardyne vergeet nie; dis skynbaar die minister van finansies se gunsteling.
Die taak van die land se kommersiële visserybedryf is nie net om in die plaaslike markvraag na vis en visprodukte te voorsien nie, maar ook dié van die res van die wêreld, veral met die steeds groeiende bevolking.
SA se genoteerde visserybedryf, wat bestaan uit ’n handjie vol maatskappye, het die afgelope jaar baie meer gehad om oor besorg te wees as net die seegetye en die pandemie.
Inperkingsmaatreëls het die visvang- en verwerkingsvermoë beïnvloed, wat die verhaling van fabriekskoste verminder, maar streng kostebeheer en laer brandstofpryse het gehelp om daarvoor in verskillende mate by produsente te vergoed, het Rella Suskin, navorsingshoof van Benguela Global Fund Managers aan finweek gesê.
Die belangrikste onsekerheid waarmee die genoteerde visserymaatskappye te kampe gehad het, is steeds die regering se gesloer met die finalisering van die langtermyn- toekenning van visvangregte, het gesê.
