’n Toevallige burgemeester
In sy eerste stadsrede in Mei 2017 het die pasverkose burgemeester van Johannesburg, Herman Mashaba, verklaar: “Wat in ons stad gebeur het, was nie korrupsie nie. Korrupsie is nie ’n sterk genoeg woord om te beskryf wat hier aangaan nie. Dit was onbeskaamde plundery.”
Tydens die verkiesingsveldtog het die ANC-burgemeesterskandidaat Parks Tau altyd gereageer op ons beskuldigings van korrupsie deur ons uit te daag om bewyse te lewer. Sy benadering was om enige onwettige optrede te ontken; dit het eenvoudig nie bestaan nie. Ons het egter steeds punte by kiesers gewen, want, soos ons, het die algemene publiek geweet dat daar waar die ANC regeer, korrupsie gedy.
Soos met sy slagspreuk van ’n “World Class African City” het Tau en die Johannesburgse ANC mense laat glo dat hulle eerliker – en beter – is as die ANC van Jacob Zuma. Ons het egter geglo dat dit bloot beteken dat hulle korrupsie meer gesofistikeerd en beter weggesteek is.
Toe hy uiteindelik as burgemeester verkies is, het Mashaba korrupsie as “open-bare vyand nommer een” verklaar. Ondanks dié cliché het inwoners gou gesien dat sy woorde deur dade gesteun word en nie bloot die tipe lippediens is wat politici histories aan die saak gee nie. Dit het nie saak gemaak of dit omkoopgeld van R10 of ’n transaksie van ’n miljard rand was nie – elkeen is met ewe groot ywer getakel om die korruptes agter tralies te sit.
Die gevolg was dat meer en meer mense na sy kantoor gestroom het om die korrupsie van die vorige regering aan die kaak te stel. Nadat Mashaba eendag
