วันวันหนึ่งหาเวลาภาวนาสักสองสามชั่วโมงยังยากเลย ยากมาก หลังจากทำอะไรเสร็จแล้วเหลือเวลาอีกนิดหน่อยคือเป็นเวลาที่ซมซานแล้ว หมดเรี่ยวหมดแรงแล้ว ...หลวงพ่อเข้าใจ ว่าวิถีชีวิตของฆราวาสยุคนี้เป็นอย่างนี้ ถึงสอนกรรมฐานที่เราสามารถในปฏิบัติในชีวิตจริงๆ นี้ได้ ไม่ได้เน้นว่าจะต้องไปนั่งสมาธินานๆ เดินจงกรมนานๆ ในแต่ละวัน ...​ร่างกายเคลื่อนไหวรู้สึก จิตใจเคลื่อนไหวรู้สึก ถ้าเราทำอย่างนี้ได้มันจะไม่เบียดบังเวลาของการปฏิบัติเลย การปฏิบัติจะไม่เบียดบังเวลาทำงานด้วย