Η Reconquista: Επτά αιώνες αγώνα για τη χριστιανική επανάκτηση της Ιβηρικής Χερσονήσου

By Romain Parmentier

Η Reconquista, ο θρησκευτικός αγώνας αιώνων για την απελευθέρωση της Ιβηρικής Χερσονήσου από τη μουσουλμανική κυριαρχία, έληξε στις 6 Ιανουαρίου 1492 με τη νικηφόρα είσοδο της Ισαβέλλας Α΄ και του Φερδινάνδου Γ΄ στην πόλη της Γρανάδας, το τελευταίο μουσουλμανικό οχυρό της Ισπανίας. Η χώρα ήταν πλέον ενωμένη, τόσο θρησκευτικά όσο και πολιτικά, και επρόκειτο να γίνει μια κολοσσιαία ναυτική δύναμη. Μέχρι τότε, η Αλ Ανδαλουσία ήταν ένα πολυπολιτισμικό κέντρο όπου συνυπήρχαν μουσουλμάνοι, εβραίοι και χριστιανοί. Όμως η μουσουλμανική Ισπανία ήταν πολιτικά διαιρεμένη και τα χριστιανικά βασίλεια το εκμεταλλεύτηκαν αυτό για να διεκδικήσουν σταδιακά τα χαμένα εδάφη τους. Βυθιστείτε στην καρδιά της ανακατάληψης της χερσονήσου που διήρκεσε αρκετούς αιώνες και σηματοδότησε την έναρξη της επέκτασής της στον Νέο Κόσμο.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: 50Minutes.com (GK)
• Release date: Feb 23, 2023
• ISBN: 9782808664691

Book preview

ΠΛΑΊΣΙΟ

ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΟΥ ΒΗΣΙΓΟΤΘΙΚΟΎ ΒΑΣΙΛΕΊΟΥ

Ως τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Ιβηρική Χερσόνησος, όπως και άλλες περιοχές της αυτοκρατορίας, υπέστη το σοκ των βαρβαρικών εισβολών στα τέλη του 4ΟΥ αιώναe και τον 5Ο ΑΙΏΝΑe . Οι Βάνδαλοι, οι Αλάνες και οι Σουέβοι ήταν οι πρώτοι που λεηλάτησαν την περιοχή, πριν εκδιωχθούν από τους Βησιγότθους, συμμάχους του Δυτικού Ρωμαίου αυτοκράτορα Ονώριου (384-423). Οι Βησιγότθοι εδραίωσαν σταδιακά την κυριαρχία τους σε ολόκληρη τη χερσόνησο από τον αιώνα Ve . Το Βησιγοτθικό βασίλειο, που αρχικά είχε συσταθεί ως fœdus (ομοσπονδιακό βασίλειο) πιστό στη Ρώμη, έγινε ανεξάρτητο με την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476.

Στις αρχές του VIIe αιώνα, οι Βησιγότθοι ενοποίησαν ολόκληρη την Ιβηρική Χερσόνησο και καθιέρωσαν τον καθολικισμό. Εκμεταλλευόμενο και εκμεταλλευόμενο τη νομική και διοικητική κληρονομιά που άφησαν οι Ρωμαίοι, το Βησιγοτθικό βασίλειο της Ισπανίας ήταν, εκείνη την εποχή, η πιο λαμπρή μοναρχία στην Ευρώπη. Η εκλεκτική αρχή της βασιλείας ήταν ωστόσο η αδυναμία της. Το στέμμα δεν ήταν κληρονομικό και διοριζόταν από τους επισκόπους και τους ευγενείς της χώρας. Επομένως, κάθε αλλαγή βασιλείας ευνοεί τη διχόνοια μεταξύ των διαφόρων φυλών της αριστοκρατίας. Σε συνδυασμό με τις κακές σοδειές και διάφορες επιδημίες, το σύστημα αυτό οδήγησε στην καταστροφή του βασιλείου στις αρχές του VIIIe αιώνα.

Η ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΉ ΚΑΤΆΚΤΗΣΗ

Το 710, η άνοδος στο βησιγοτθικό θρόνο του βασιλιά Ροντρίγκεζ (πέθανε το 711) προκάλεσε την έντονη αντίδραση της φυλής των κληρονόμων του προηγούμενου βασιλιά Βιττίζα (πέθανε το 709 ή το 710). Ο τελευταίος, αποφασισμένος να ανακτήσει την εξουσία, κάλεσε τους μουσουλμάνους της Βόρειας Αφρικής για να επιτύχει τους σκοπούς του. Ο τελευταίος, σε πλήρη εδαφική επέκταση από τις αποκαλύψεις του Προφήτη Μωάμεθ (570-632) το 612, είχε μόλις ολοκληρώσει την κατάκτηση του Μαγκρέμπ. Υπό τη διοίκηση του Tariq ibn Ziyad (αρχηγού των Βερβερίνων που πέθανε γύρω στο 720), ένα απόσπασμα 7.000 ανδρών διέσχισε τα Στενά του Γιβραλτάρ τον Απρίλιο του 711. Πληροφορηθείς την εισβολή αυτή, ο βασιλιάς Ροντρίγκος έσπευσε αμέσως να συναντήσει τον στρατό. Όμως ο νέος βασιλιάς προδόθηκε από τους στρατιώτες του και πέθανε κάτω από τη μουσουλμανική επίθεση κατά τη διάρκεια της μάχης του Γκουανταλέτε (Ιούλιος 711). Εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία αυτή για να επεκτείνει την ισλαμική αυτοκρατορία, ο Ταρίκ ιμπν Ζιγιάντ συνέχισε