Ματωμένη Κυριακή: Η σφαγή του Bogside

By Pierre Brassart

Η Ματωμένη Κυριακή, γνωστή και ως Bogside Massacre, ήταν ένα σημαντικό γεγονός στις ιρλανδο-βρετανικές σχέσεις και σηματοδότησε την αρχή αυτού που αργότερα θα γινόταν γνωστό ως Troubles. Κατά τη διάρκεια μιας υποτιθέμενης ειρηνικής διαδήλωσης στο Λοντοντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας, 13 πολίτες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν κάτω των 20 ετών, σκοτώθηκαν από το βρετανικό Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών. Αυτή η αιματηρή επίθεση πυροδότησε ένα κύμα βίας μεταξύ Προτεσταντών και Καθολικών που συνεχίστηκε για σχεδόν 30 χρόνια. Μέσα σε μόλις 50 λεπτά, θα μάθετε πώς αυτό το γεγονός διαμόρφωσε την Ιρλανδία για δεκαετίες και θα κατανοήσετε τον βαθύ αντίκτυπό του στον ιρλανδικό εθνικισμό. Αυτό το απλό και κατατοπιστικό βιβλίο προσφέρει μια διεξοδική συζήτηση για τα γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής και την έρευνα που ακολούθησε. Περιλαμβάνει επίσης μια πλήρη εισαγωγή στις ταραχές, μια πολύτιμη εξήγηση του πολιτικού, κοινωνικού και θρησκευτικού πλαισίου και μια αξιολόγηση των επιπτώσεων της βίας, δίνοντάς σας όλες τις βασικές πληροφορίες για αυτό το βίαιο επεισόδιο της σύγκρουσης στη Βόρεια Ιρλανδία.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: 50Minutes.com (GK)
• Release date: Feb 23, 2023
• ISBN: 9782808664738

Book preview

ΠΛΑΊΣΙΟ

ΙΡΛΑΝΔΊΑ ΚΑΙ ΑΓΓΛΊΑ: ΜΙΑ ΜΑΚΡΆ ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΊΣΟΥΣ

Η μοίρα της Ιρλανδίας και της Βρετανίας συνδέεται από τον XIIe αιώνα, όταν το 1155 ο αγγλικής καταγωγής Πάπας Αδριανός Δ΄ (1100-1159) παραχώρησε στον τότε Άγγλο ηγεμόνα Ερρίκο Β΄ (1133-1189) και στους διαδόχους του το δικαίωμα να κυβερνούν την Ιρλανδία.

Η περιοχή είναι διαιρεμένη μεταξύ διαφορετικών βασιλείων, τα οποία βρίσκονται συνεχώς σε αντιπαράθεση, αναγκάζοντας τον βασιλιά της Αγγλίας να παρέμβει για να αποκαταστήσει την ηρεμία. Με τον τρόπο αυτό, επιτυγχάνει την υποταγή των Ιρλανδών λόρδων, οι οποίοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως υποτελείς του. Το έκαναν με την ελπίδα να λάβουν την προστασία του βασιλιά από τους Άγγλους βαρόνους που προσπαθούσαν να αποικίσουν την Ιρλανδία. Αντ' αυτού, το νησί διαιρέθηκε σύντομα μεταξύ μιας Ιρλανδίας που αποικίστηκε και κυριαρχήθηκε από μεγάλους Άγγλους άρχοντες και μιας Ιρλανδίας που, αν και υπαγόταν στο αγγλικό στέμμα, εξακολουθούσε να κυβερνάται από Ιρλανδούς βασιλείς. Με την πάροδο των ετών, αρκετοί Ιρλανδοί λόρδοι προσπάθησαν να αντιταχθούν στους Άγγλους εποίκους με όπλα, αλλά εξουδετερώθηκαν γρήγορα.

Προκειμένου να αυξηθούν τα βασιλικά έσοδα, η βασιλική επικράτεια επεκτάθηκε το 1541 και περιλάμβανε ολόκληρο το νησί. Η Ιρλανδία έγινε έτσι βασίλειο, με τον Άγγλο ηγεμόνα Ερρίκο Η΄ (1491-1547) να παίρνει τον τίτλο. Αυτή η αλλαγή στο κοινωνικοπολιτικό τοπίο μπορεί να βόλευε τους Ιρλανδούς λόρδους. Πράγματι, ο βασιλιάς, ο οποίος κατείχε πλέον τα ιρλανδικά εδάφη, μπορούσε να τα αναθέσει και πάλι στους προηγούμενους ιδιοκτήτες τους με τη μορφή μισθώσεων, δηλαδή επιχορηγήσεων. Η εξουσία των Ιρλανδών λόρδων, εκτός του ότι έγινε κληρονομική, εξασφαλίστηκε έτσι από το Στέμμα αντί να υπόκειται σε αγώνες εξουσίας μεταξύ των αρχηγών των φυλών. Ωστόσο, το ρήγμα μεταξύ Ρώμης και Λονδίνου που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ερρίκου Η' διεύρυνε περαιτέρω το χάσμα μεταξύ Ιρλανδών και Άγγλων. Αφού ο Πάπας απέρριψε το αίτημα ακύρωσης του γάμου του με την Αικατερίνη της Αραγωνίας (1485-1536), ο βασιλιάς της Αγγλίας διακήρυξε το 1534 την Πράξη της Υπεροχής (Act of Supremacy), καθιστώντας τον μοναδικό και ανώτατο αρχηγό της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ο Ερρίκος Η' αφορίστηκε τότε, γεγονός που οδήγησε στη γέννηση του Αγγλικανισμού.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΈΣ ΔΙΑΙΡΈΣΕΙΣ

Η Ιρλανδία, ένα βαθιά καθολικό νησί, δεν αποδέχτηκε την απόφαση του βασιλιά της Αγγλίας, σε τέτοιο βαθμό που ορισμένες από τις μεγάλες ιρλανδικές οικογένειες σκέφτηκαν να αλλάξουν την υποταγή τους στον καθολικό βασιλιά της Σκωτίας, Ιάκωβο Ε΄ (1512-1542). Ωστόσο, κάθε