Michał i drużyna talentów

By Trine Bundsgaard

Michał ma dużo na głowie. Jego mama nie żyje, tata pije za dużo piwa, a starszy brat, Kuba, pewnego dnia pojawia się w domu z paczką, którą Michał ma dla niego przechować. W co takiego wplątał się Kuba? Na szczęście Michał ma szansę dostać się do drużyny talentów w klubie piłkarskim. Ale czy jest w niej miejsce zarówno dla Michała, jak i jego najlepszego kumpla?"Michał i drużyna talentów" to druga część z serii o klasie w szkole na ulicy Różanej. Jest kontynuacją książeczki "Tosia na czacie".

• Language: Język polski
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Mar 3, 2023
• ISBN: 9788728265796

Book preview

Rozdział 1

Illustration

Michał nagle się budzi. Budzik elektroniczny pokazuje 7.38. Alarm nie zadzwonił. Michał klnie pod nosem. Jeśli się pospieszy, akurat zdąży do szkoły. Chłopak szybko zakłada spodnie. Koszulka, w której spał, nada się jeszcze na jeden dzień. Na kanapie leży jego tata i głośno chrapie. Wygląda okropnie. I śmierdzi. Michał liczy butelki na stole, lecz nie ma czasu ich posprzątać.

Lodówka świeci pustką, ale w kieszeni kurtki ojca Michał znajduje dziesiątaka. Sklepik szkolny jest całkiem w porządku. Michał nie ma czasu na mycie zębów, więc bierze tylko gumę do żucia oraz plecak i wybiega z domu. Po chwili musi zawrócić, bo zapomniał najważniejszego – piłki. Jest to prawdziwa, skórzana piłka z autografami kilku piłkarzy reprezentacji. Dostał ją od starszego brata – Kuby.

Michał rzuca rower do składzika przed szkołą równocześnie z odgłosem dzwonka i pędzi w górę po schodach. Matematyka – Ślimaka – jeszcze nie ma w klasie. Michał siada obok Mateusza i pokazuje mu piłkę. Kolega uśmiecha się i udaje, że główkuje. Jest w porządku, nawet mimo tego, że wygląda jak dziewczyna i trochę zbyt często wszędzie ciągnie za sobą Tosię. Mateusz to jego najlepszy przyjaciel.

Do klasy wchodzi Ślimak i prosi Paulinę, by zebrała zadania domowe. Cholera. Wczoraj wieczorem, kiedy tata i jego kolega siedzieli w salonie, Michał całkiem o tym zapomniał. Chłopak zgłasza się, przygryzając wargę.

– Michale, chyba nie chcesz mi powiedzieć, że znowu nie odrobiłeś lekcji? – Ślimak zsuwa okulary na nos i wzdycha.

Michał kiwa potakująco głową, a gdy Paulina mija ich ławkę i zabiera zadanie Mateusza, odwraca wzrok. Ślimak, z kolejnym westchnieniem, wyjmuje zeszyt ze swojej starej brązowej torby.

– Miałem tyle rzeczy na głowie – tłumaczy z uśmiechem Michał. Nie ugnie się przed Ślimakiem. – Noga i takie tam.

– To już trzeci raz z rzędu, Michale. Od grania w piłkę nie zmądrzejesz. Jutro chcę widzieć twoją pracę domową. – Mówiąc to, Ślimak potrząsa głową i zapisuje coś w swoim zeszycie. Michał wzrusza ramionami. Przecież to tylko zadania z matmy. Istnieją inne, ważniejsze rzeczy niż kilka nudnych równań.

– Niedługo będę musiał porozmawiać z twoim ojcem, Michale – stwierdza Ślimak.

Michał kiwa głową. „To najpierw musisz go obudzić", myśli, jednak nie odzywa się ani słowem. Przez resztę lekcji zapomina słuchać, co mówi matematyk.

Kiedy w końcu rozlega się dźwięk dzwonka, Mateusz i Michał jako pierwsi pojawiają się na boisku. Grają w tym samym zespole w klubie piłkarskim i obaj marzą o miejscu w drużynie talentów. Na wszystkich przerwach ćwiczą kiwanie i dryblowanie. Mateusz potrafi utrzymać piłkę nieco dłużej niż Michał. W najlepszych momentach Mateusza piłka lgnie do niego jak magnes. Ale Michał ma od niego więcej odwagi. Często ryzykuje i wymyśla nowe sposoby. Kiedy gra, nie myśli o niczym. Liczy się tylko on i piłka. I