Jenny de Piraat - 7 erotische verhalen

By Olrik

Jenny besluit tegen haar zin in haar woonboot te verkopen om een antropologisch onderzoeksproject in Maleisië te kunnen financieren. Er lijken geen potentiële kopers te zijn, maar wanneer ze op een dag in een overall de boot staat te schilderen, komt er een stijlvol geklede man langs, die niet alleen naar de boot kijkt, maar ook naar haar. Hij is duidelijk geïnteresseerd en Jenny realiseert zich dat ze liever zijn lichaam dan zijn geld wil hebben...Deze erotische collectie bevat de korte verhalen:Jenny de Piraat Het spel met meneer X De rode diamant Doktertje spelenDe nimf en de faunen Spaanse zomer De kunstenaar en zijn muze -

• Language: Nederlands
• Publisher: LUST
• Release date: Jul 14, 2021
• ISBN: 9788726958324

Book preview

Jenny de Piraat - 7 erotische verhalen

Translated byS.V.I.N and Tim Linnenweever

Original title:

Jenny de Piraat - 7 erotic stories

Cover image: Shutterstock

Copyright © 2021 Olrik and LUST

All rights reserved

ISBN: 9788726958324

1. e-book edition, 2021

Format: EPUB 3.0

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

Jenny de Piraat

Het weer was veel warmer dan Jenny had gedacht, toen ze haar favoriete overall had aangetrokken om haar geliefde woonboot in een uniforme roodbruine kleur te gaan schilderen. Ze woonde al drie jaar op de woonboot, maar nu was ze wanhopig op zoek naar diverse instellingen en universiteiten die het project wilden financieren dat ze als haar kindje beschouwde. Een project waarbij ze volledig in staat zou zijn om haar opleiding antropologie te benutten in plaats van haar brood te verdienen als leidster op een kinderdagverblijf, zoals nu het geval was.

Het was haar idee om jonge mensen uit de hele wereld te bestuderen, die naar Maleisië kwamen om de eieren van bedreigde zeeschildpadden te redden. Jenny had een theorie dat men juist in dat milieu misschien wel een aantal zeer interessante tendensen voor de homo sapiens van de toekomst zou kunnen vinden. Wat voor soort jonge mensen zou zo hun vakantie doorbrengen? Hoe was hun mindset wanneer ze arriveerden? Wanneer ze weer vertrokken? En een halfjaar later?

Jenny hoopte dat een strikt wetenschappelijk onderzoek van juist die kleine, besloten gemeenschap zou kunnen aantonen dat projecten van die aard niet alleen goed waren voor de zeeschildpadden, maar ook dat ze zouden kunnen bijdragen aan het ontstaan van een compleet nieuwe cultuur onder de wereldburgers van de toekomst. Een nieuw gemeenschapsgevoel en een nieuwe identiteit, niet alleen als burger van een bepaald land, maar als mens op een planeet waarvoor we allemaal een gedeelde verantwoordelijkheid hebben.

Maar het was Jenny niet echt gelukt om de academische wereld van haar idee te overtuigen, dus nu had ze besloten om het project zelf te realiseren. Met het geld dat ze ondanks alles toch had kunnen sparen en met de verkoop van haar woonboot leek het haar mogelijk om het project zelf te financieren.

Maar na vier maanden van advertenties en bordjes op de woonboot had zich geen enkele potentiële koper gemeld. Jenny’s vrienden hadden voorzichtig aangekaart dat dit misschien kwam, doordat de woonboot eruitzag als een soort hasjpand met zijn regenboogkleuren en gekleurde lampjes.

Dus nu moest de woonboot in een uniforme kleur geschilderd worden. De gekleurde lampjes waren al verwijderd. In elk geval buiten. Binnen in de ruime kombuis – ja, Jenny was eraan gewend geraakt om op 28 vierkante meter te wonen – zorgden de overgebleven gekleurde lampjes en vrouwelijke snuisterijen nog steeds voor enige versiering.

Het deed haar eigenlijk verdriet om de regenboogkleuren over te schilderen met die sombere roodbruine kleur, die iedereen haar had aangeraden. Hè bah.

En het was veel te warm voor een overall.

Maar die zou er misschien beter uitzien met een paar verfvlekken erop. Dat zou hem een meer rustieke look geven. Ze had hem in dezelfde tijd gekocht als de woonboot en met veel moeite en inspanning op de achterkant er met rode letters ‘Jenny de Piraat’ op geborduurd. Eigenlijk had ze het bedoeld om haar ex-vriend te provoceren. Nadat Jenny meer dan een jaar had geprobeerd om het vuur onder het erotische deel van hun relatie aan te steken, had ze het opgegeven en hem verteld dat ze beslist niet van plan was om een ongelukkig echtpaar van middelbare leeftijd uit te hangen, nog voor ze 30 jaar waren. Ze was er zeker van dat het voor hem ook goed zou zijn om uit een relatie te stappen, die hem duidelijk in slaap had gewiegd. Maar hij was woedend geworden en ze had hem van zijn ergste kant leren kennen, toen hij haar vertelde dat ze een slecht mens was, die zomaar alles wat ze wilde hebben afpakte van anderen om ze daarna af te danken. Hij schreef het zelfs aan al haar vrienden op Facebook. Daarom had ze uit woede ‘Jenny de Piraat’ op de achterkant van de zwarte overall geborduurd. Een jaar later kreeg het voor haar een geheel nieuwe betekenis. Niet dat ze een piraat was die mensen misbruikte, maar dat ze een vrouw was die alles alleen aankon. Jenny de Piraat – een onafhankelijke vrouw.

Plotseling merkte ze dat er vanaf de oever een man naar haar stond te kijken. Waarschijnlijk vond hij het grappig om te zien hoe hevig ze aan het zweten was. Een vrouwtje die een grote boot aan het schilderen was of zoiets.

Misschien stond hij daar met een walgelijke fantasie over haar.

Ze keek weer kort naar de oever. Hij zag er anders best aardig en vermogend uit. Waarschijnlijk niet veel ouder dan zij, maar hij droeg een lange jas die een fortuin gekost moest hebben. Een pantalon en dure schoenen.

Vast en zeker iemand met financieel succes. Een bankier of iemand uit de financiële wereld, gokte ze.

Maar waarom stond hij naar haar te loeren?

Ze kroop achter de stuurhut om daar te gaan schilderen. Vanuit haar ooghoek voelde ze hoe hij haar volgde, zodat hij naar haar kon blijven kijken.

Oké. Nou is het genoeg, dacht Jenny terwijl ze de verfkwast in het blik zette en opstond, zodat hem in het gezicht kon kijken.

Sorry? Zie je iets wat je bevalt?

De man keek haar enigszins verbaasd aan. Ja, ik denk het wel. Nou ja – misschien.

Misschien? Jenny siste bijna. Ze had zo genoeg van mannen die dachten gewoon naar wie dan ook te kunnen gluren en ervan uitgingen dat vrouwen uit dankbaarheid zouden bezwijmen, omdat ze de moeite waard waren bevonden om te worden bekeken. Misschien wat? Zie ik er misschien niet lekker genoeg uit? Wil je dat ik mijn overall uittrek?

Tot haar grote ergernis bleef hij staan en ze kon een duidelijk glimlachje op zijn lippen onderscheiden.

Was hij een complete viezerik?

Misschien..., wees hij plagerig naar de achtersteven van de boot, misschien moet je het bordje te koop verwijderen als je niet wilt dat mensen naar je woonboot kijken?

Jenny staarde hem zolang aan, dat ze het gevoel had dat het minuten leek te duren. Ze vroeg zich af of haar mond open stond, zodat ze er al helemaal compleet idioot uitzag. ‘Jenny de Piraat, IQ 30’.

Het spijt me zo, kon ze eindelijk uitbrengen.

Hij schudde een beetje met zijn hoofd en lachte. Het geeft niet.

Jenny onderbrak hem: Ik weet niet wat me bezielde! Ha! Ze lachte gemaakt hard. Ik?! In deze oude overall. Ik kan mijn ex-vriend bijna horen lachen. ‘Zo aantrekkelijk ben je nou ook weer niet, Jenny’. Ze zei het met spottende stem en deed een poging haar armen te spreiden, in het besef dat alles wat ze nu zei en deed het alleen maar erger maakte.

Toch zag de man er volkomen kalm uit en leek hij zich te vermaken. Niet op een minachtende manier, maar aangenaam eerlijk en… misschien wel nieuwsgierig.

Bedankt voor de informatie, zei hij.

Jenny keek hem verbaasd aan.

Dat je vriend een ‘ex’ is. Hij glimlachte.

Jenny voelde dat ze begon te blozen. Nee. Sorry, zo bedoelde ik het niet. Ik weet echt niet waar ik vandaag mee bezig ben… Ik bedoel, normaal gesproken…

Normaal gesproken heb je alles volledig onder controle. De man glimlachte. Ik kan me dat zeker voorstellen.

Jenny zuchtte: Dus je hebt interesse...? In de woonboot, bedoel ik?

Ik ben zeker geïnteresseerd… Hij maakte zijn zin niet af en liet zijn blik langzaam over de woonboot en daarna weer naar Jenny glijden. Ze was er bijna zeker van dat hij zin had om te zeggen ‘ook in jou’, maar dat deed hij niet.

Ze stonden even naar elkaar te kijken. Alsof ze allebei wachtten tot de ander iets ging zeggen.

Hij doorbrak de spanning. Wat is je prijs?

Jenny speelde zijn spelletje mee en glimlachte iets te lang voor ze hem antwoordde, voordat ze doorpakte.

Serieus? Maar wil je niet… Nee, kom op. Kunnen we alsjeblieft opnieuw beginnen? Ze kwam met een paar lange stappen over de woonboot in zijn richting en stak haar hand uit. Mijn naam is Jenny.

Hij pakte haar hand en antwoordde: Micha.

Ze hielden elkaars handen net een seconde langer vast dan normaal. Jenny trok snel haar hand terug. Zou hij – Micha – in de gaten hebben dat ze zich om een vage reden ontzettend tot hem aangetrokken voelde?

Nee. Hou eens op met die gedachten. Beetje serieus nu.

Kom aan boord, Micha, zei ze en deed een stap opzij, zodat ze met haar rug half naar hem toegekeerd stond.

Schip ahoi, Jenny de Piraat, zei hij lachend, toen hij de achterkant van haar overall kon lezen.

Dat is gewoon voor de grap, legde ze uit. Wil je thee of… Ik wed dat je een koffietype bent. Ik kan heerlijke koffie maken!

Dan wordt het koffie, antwoordde Micha.

Jenny deed de deur naar de kombuis open en Micha stapte rustig naar binnen. Ze liep achter hem aan.

Tja, het is qua ruimte niet echt een kasteel, maar er is alles wat je nodig hebt. Pffff. Ze voelde hoe het zweet van het schilderen haar weer uitbrak