Zes romantische korte verhalen van Lisa Vild

By Lisa Vild

Deze collectie bevat zes romantische en pikante, erotische korte verhalen van Lisa Vild: Polyamorie in Parijs, Einzelgänger, Treinromance, Camgirl, Sugargirl, Showgirl-

• Language: Nederlands
• Publisher: LUST
• Release date: Jul 12, 2021
• ISBN: 9788726673241

Book preview

Zes romantische korte verhalen van Lisa Vild

Translated by

Noortje Nooitgedagt, Tineke Jorissen-Wedzinga

Original title

Lisa Vild Compilation 1

Copyright © 2019, 2019 Lisa Vild and LUST

All rights reserved

ISBN: 9788726673241

1. e-book edition, 2020

Format: EPUB 2.0

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

Treinromance

Met een zucht gaan de treindeuren dicht, en Julia installeert zich op een zachte stoel. Voor het raam ziet ze volle perrons voorbijglijden met vermoeide reizigers die op weg zijn naar werk of school. Haar coupé is halfleeg, en Julia is blij dat ze de krappe ruimte vandaag met weinig mensen hoeft te delen.

Als de optrekkende trein haar woonplaats verlaat, krijgt ze een droge mond en voelt ze het zweet onder haar oksels staan. Haal adem, zegt ze tegen zichzelf met haar ogen dicht, haal adem. Vandaag is een belangrijke dag. Haar eerste dag op de Linnéhogeschool in Växjö. Ze heeft nog nooit een voet in Växjö gezet, en in haar nieuwe school al helemaal niet. Ze is op van de zenuwen terwijl ze in de schommelende trein zit. Stel dat ze de verkeerde keuze heeft gemaakt?

Haar ouders begrepen niet waarom ze de opleiding tot kleuteronderwijzer in Växjö wilde doen, en niet in Malmö, dat maar twintig minuten bij haar woonplaats vandaan ligt terwijl Växjö bijna twee uur reizen is.Zelfs de hogeschool in Kristianstad was geen optie voor haar. Ze hadden haar op alle mogelijke manieren geprobeerd te overtuigen, maar Julia hadvoet bij stuk gehouden. Toch begint ze,nu ze in de trein zit, voor het eerst te twijfelen aan haar keuze. Ook realiseert ze zich nu pas waarom ze per se naar Växjö wilde.

Het moet met Anton te maken hebben, constateert ze. Ze denkt terug aan het verdriet dat ze voelde toen ze haar aanmeldingopstuurde. Aan het einde van de middelbare school hadden ze iets gekregen, maar vier jaar later had hij haar voor een jaargenoot op de universiteit van Malmö verlaten. Het idee dat ze hen tegen het lijf kon lopen was de reden om in Växjö te gaan studeren; daar zou ze hen nooit tegenkomen. Kristianstad was voor haar gevoel niet ver genoeg, dus werd hetVäxjö.

Je gaat het redden, zegt ze tegen zichzelf.

Ze is te verknocht aan haar studio in Lund om er afstand van te doen. Alleen een idioot zou een eigen huurcontract in die stad opzeggen. Bovendien vindt ze forensen, ondanks de afstand, geen probleem. Ze is het gewend om te pendelen en vindt het vaak zelfs wel relaxed. Ze ademt diep, bevend in en weer uit. Ze graait in haar tas en vindt de vertrouwde vellen papier vol tekst.

Als ze een paar uur later in de trein naar huis zit,slaakt ze een zucht van verlichting. Er glijdt een glimlach over haar gezicht als ze aan de dag denkt. Ze heeft er een goed gevoel over. Alhaar twijfels zijn verdwenen. De opleiding is precies waar ze naar op zoek was, het lijkt een prima school en haar klas voelt goed.Terwijl de trein Växjö verlaat en richting het zuiden rijdt, is Julia opgelucht.

Ze haalt haar dikke boek uit haar tas en begint te lezen. Ze gaat er zo in op dat ze het amper merkt als de provincie Kronoberg overgaat in de provincie Skåne. De tijd verstrijkt gestaag, en het enige waar ze aandacht voor heeft, is het verloop van het verhaal. Pas als de trein het station van Lund nadert, kijkt ze op van haar boek, rechtstreeks in de donkere ogen van een onbekende man.

Hij glimlachtbreed naar haar en brengt zijn handen omhoog, waarin hij Als je het licht niet kunt zienvasthoudt:hij leest hetzelfde boek als zij. Julia glimlacht verlegen terug en merkt dat ze begint te blozen. Hij zit zo’n vier meter bij haar vandaan en heeft zich naar haar toe gedraaid. Hoelang zit hij al naar me te kijken?

Hij is ouder dan zij, zeker tien jaar. Minstens. Hij draagt een strak lichtblauw overhemd, een donkere spijkerbroek en donkerbruine leren schoenen. Hij ziet er goed uit, denkt ze onwillekeurig. Julia slaat haar blik neer en leest verder. Althans, dat probeert ze.Maar door de gedachte aan zijn ogen en het idee dat ze gadegeslagen wordt, kan ze haar aandacht er niet bij houden. Kijkt hij nog steeds naar haar?

Vijf minuten later rijdt de trein langzaam Lund binnen enJulia beseft dat ze aldie tijd naar dezelfde bladzijde heeft zitten staren, zonder ook maar één woord in zich op te nemen. Vanuit haar ooghoek ziet ze dat de man zijn spullen bij elkaar raapt en overeind komt. Als hij pal langs haar loopt, blijft de heerlijke geur van zijn aftershave hangen. Julia haalt diep ademvoordat ze ook opstaat en de trein verlaat.

Als ze thuiskomt, gooit ze haar tas in de hal op de grond en laat zichmeteen diepe zucht op bed vallen. Het was een lange dag met veel nieuwe indrukken:allemaal gezichten en namen, die ze moet onthouden, lesboeken, die ze moet lenen,en klaslokalen, die ze in volkomen onbekende gebouwen moet zien te vinden. Hoewel ze nu eigenlijk alleen aan haar school zoumoeten denken, merkt ze dat ze door iets anders in beslaggenomen wordt. Ze ziet de man in de trein voor zich, die naar haar lacht en haar met zijn donkere ogen goedkeurend opneemt. Telkens als ze aan hem denkt, is het alsof ze zijn aftershave kan ruiken, zijn geur. Julia knijpt haar ogen dicht, tast glimlachend over haar lichaamen begint te fantaseren.

Terwijl haar hand in haar slipje verdwijnt, ziet ze dat de man opstaat van zijn stoel, naar haar toeloopt en naast haar komt zitten. Zonder iets te zeggen legt hij zijn hand op haar dijbeen en knijpt er zachtjes in. Zijn handen zijn sterk en mannelijk. Ze zijn zongebruind, met precies genoeg zwarte haartjes erop. Julia hapt naar adem als hij haar aanraakt, ze sluit haar ogen en leunt achterover. De man brengt zijn mond naar haar halsen kusthaar voorzichtig. Zijn zachte lippen contrasteren met zijn ruwestoppelsin haar gevoelige nek. Dan glijdt hij met zijn tong naar het kuiltje in haar hals. Ze begint zwaar te ademenenopent haar lippen. Vanaf de plek waar zijn mond haar beroert, verspreidt zich een warmte door haar lichaam naar beneden, die zichin haar buik nestelt en uitstraalt naar haar kruis. Julia merktdat ze haar benen spreidt terwijl ze in de trein zit; de hand van de vreemdeling is nu heel dicht bij haar kruis, maar tegelijkertijd veel te ver weg.

Tussen de benen van de man, onder de stof van zijn spijkerbroek, bolt iets groots en hards op. Julia legt haar hand op de bobbel en voelt de vochtige warmte van zijn stijve pik op haar handpalm. Ze voelt het kloppen, ze voelt zijn pik groter worden door haar aanraking. Ze houdt haar hand erop, en hij blaast zijn adem in haar hals. Zijn grip om haar dijbeen wordt steviger. Hij wil haar even graag als zij hem, dat voelt ze. Ze draait haar gezicht naar hem toe, en hun lippen ontmoeten elkaar in een voorzichtige kus. Als ze zijn volle lippen op de hare voelt, gaat er een siddering door haar heen. Hij spreidt haar lippen voorzichtig met zijn tong, terwijl zijn hand over haar dijbeen omhoog glijdt. Hij maakt haar gulp open, en zijn grote hand verdwijnt in de vochtige warmte van haar slipje.

Voor het raam van de trein raast de wereld voorbij. Maar ze merken het amper. Het enige wat er nu is, is zijn hand in haar slipje, zijn lippen op haar brandende huiden zijn harde pik. Met twee vingers wrijft hij over haar natte, gezwollen klit. Heel even is ze bang dat ze in haar broek plast, maar het gevoel gaat over in een golf van wellust. Ze kan zich niet meer beheersen en duwt haar bekken omhoog, naar zijn vingers, zodat ze harder op haar gevoeligste plekje drukken. Onwillekeurig begint ze te kreunen, wat hij probeert te smoren met zijn lippen, maar daar slaagt hij niet goed in. Niemand kan hen zien of horen, want ze zijn nu de enige mensen op de wereld.

Er gaat een stroomstoot door Julia’s lijf als de man zijn duim op haar clitoris legt en hard begint te wrijven. Ze kermt en verzet zich tegen haar orgasme. Ze kan hier toch niet klaarkomen?Niet nu. Ze wil het heerlijke gevoel behouden en probeert zich los te wurmen, maar hij houdt haar stevig vast en blijft met zijn duim over haar natte, gevoelige clitoris wrijven. Ze voelt dat haar orgasme er aankomt – snel en onvermijdelijk. Hij kusthaar hard en vult haar mond met zijn tong. Dit vormt het laatste zetje. Met hun tongen tegen elkaar aan, kreunt ze in zijn mond terwijl ze heftig tegen zijn hand aanstoot.

Julia doet haar ogen open en haar fantasie is ten einde. Ze is weer in haar studio in Lund. Thuis. Ze haalt zwaar en hijgend adem. Haar lichaam schokt nog een beetje van deinspanning. Als ze haar vermoeide hand uit haar slipje haalt, merkt ze pas hoe nat ze eigenlijk is. Haar vingers zijn gedrenkt in het transparante vocht. Haar slipjeplakt aan haar heftig kloppende kut, en het voelt onrustbarend lekker. Haar gezwollen, overmatig gestimuleerde klit schuurt langs de stof van haar slipje, waardoor ze opnieuw naar adem hapt.

Julia slaakt een diepe zucht en legt haar droge hand op haar gezicht. Wat is er mis met haar? Ze ziet een knappe man in de treinen kan haar vingers meteen nietmeer in bedwang houden – laat staan haar gedachten. Met rode wangen bidt ze in stilte tot de godwaarin ze niet gelooft dat ze de man de volgende dag niet weer in de trein zal zien.

Terwijl Julia in de trein stapt en op dezelfde plek bij het raam gaat zitten als de vorige ochtend, denkt ze amper aan de dag ervoor. Ze is nieuwsgierig naar haar echte eerste schooldag, en ook een beetje zenuwachtig. In haar zware rugzak zit een laptop, een notitieblok, wat pennen en een paar studieboeken. Vandaag wordt een mooie dag, zegt ze tegen zichzelf.

Omdat ze het nog te vroegvindt omte lezen, leunt Julia achterover op de zachte, comfortabele treinstoel. Af en toe neemt ze een slokje van haar hete koffie, die slechts tien kronen kostte – een van de vele voordelen van student zijn – en wordt langzaamwakker in de stilstaande trein.

Als hij begint te rijden is de coupé nog leeg. De man is er niet, en in plaats van opgeluchtis ze teleurgesteld. Juliazucht en richt haar aandacht op de wereld buiten, op de huizen en de velden die voorbij suizen, zich vaag bewust van de mensen die door de coupé lopen en hier en daar plaatsnemen. Wat had ze dan verwacht? Door haar romantische aardkreeg ze valse hoop en gevaarlijke gedachten:Hij leest hetzelfde boek als ik, dus hij is de ware!

Omdat Julia weet dat het idee van ‘de ware’ onzin is –dat heeft ze door Anton wel geleerd – wordt ze boos op zichzelf als ze merkt dat ze hoop krijgt. Het was puur toeval dat die mysterieuze man bij haar in de trein zat en hetzelfde boek las. De kans dat ze elkaar ooit weer ontmoeten, is verwaarloosbaar. Dat probeert Juliazichzelf in elk geval voor te houden – om haar idiote gedachten maar te onderdrukken.

Julia is bijna ingedommeld als ze merkt dat eriemand langs haar door het smalle gangpad loopt. Eenhand glijdt over haar schouder. Maar dat beseft ze pas achteraf. Ze draait haar hoofd opzij en ziet een donkere schaduw uit haar gezichtsveld verdwijnen. Sinds de trein bijna een uur geleden uit Lund is vertrokken, werpt ze voor het eerstweer een blik in de coupé, die inmiddels redelijk vol zit met mannen en vrouwen van verschillende leeftijden, sommige met kinderen en anderezonder. Wat ze allemaalgemeen hebben, zijn hun slaperige ogendoor het vroege opstaan voor werk of school.

Dan blijft haar blik op een stoeleen paar meter verderop hangen. Er ligt een jasop, en op het