Exodus (Nederlandse versie)

By Jen Minkman

'De tijd is hier oud. Ouder dan de gescheurde en geblakerde grond, ouder dan de uitgedroogde begroeiing en de stoffige weg die zich als een trage slang door de woestijn slingert op weg naar de trillende horizon.
Ik weet niet meer hoe lang ik hier al ben, maar ik voel me net als die slang – voor eeuwig op weg naar een bestemming die buiten zicht ligt. Pas als ik omhoog kijk, zie ik waar ik naar verlang. Een strakblauwe lucht. Mijn visioenen zijn blauw. Mijn ogen zijn hongerig.
Het huisje staat aan de rand van wat eens een meer moet zijn geweest. Als ik naar buiten kom en op de veranda ga staan op het heetst van de dag, is de lucht zo warm dat de trillingen op golven lijken en het meer opnieuw gevuld wordt met een watervlakte van lucht, al kan die mijn dorst naar blauw niet lessen.
De klok boven de deur is kapot. De tijd is hier niet alleen oud, maar lijkt ook niet te verstrijken.
Toch wacht ik.'

'Exodus' won de tweede prijs in de korte verhalenwedstrijd van de Harland Awards voor fantasy en science fiction. Een verhaal over het eind van de wereld, een tiener die wanhopig de Aarde wil verlaten voor het te laat is en haar zoektocht naar redding, dat volgens de Harland-juryleden een 'prachtige boodschap' bevat.

• Language: Nederlands
• Publisher: Dutch Venture Publishing
• Release date: Apr 11, 2016
• ISBN: 9781533785336

Jen Minkman

Jen Minkman (1978) was born in the Netherlands and lived in Austria, Belgium and the UK during her studies. She learned how to read at the age of three and has never stopped reading since. Her favourite books to read are (YA) paranormal/fantasy, sci-fi, dystopian and romance, and this is reflected in the stories she writes. In her home country, she is a trade-published author of paranormal romance and chicklit. Across the border, she is a self-published author of poetry, paranormal romance and dystopian fiction. So far, her books are available in English, Dutch, Chinese, German, French, Spanish, Italian, Portuguese and Afrikaans. She currently resides in The Hague where she works and lives with her husband and two noisy zebra finches.

Book preview

Proloog

De tijd is hier oud. Ouder dan de gescheurde en geblakerde grond, ouder dan de uitgedroogde begroeiïng en de stoffige weg die zich als een trage slang door de woestijn slingert op weg naar de trillende horizon.

Ik weet niet meer hoe lang ik hier al ben, maar ik voel me net als die slang – voor eeuwig op weg naar een bestemming die buiten zicht ligt. Pas als ik omhoog kijk, zie ik waar ik naar verlang. Een strakblauwe lucht. Mijn visioenen zijn blauw. Mijn ogen zijn hongerig.

Het huisje staat aan de rand van wat eens een meer moet zijn geweest. Als ik naar buiten kom en op de veranda ga staan op het heetst van de dag, is de lucht zo warm dat de trillingen op golven lijken en het meer opnieuw gevuld wordt met een watervlakte van lucht, al kan die mijn dorst naar blauw niet lessen.

De klok boven de deur is kapot. De tijd is hier niet alleen oud, maar lijkt ook niet te verstrijken.

Toch wacht ik.

1.

Sara! Wat doe je? Alsjeblieft, hou op.

De stem van Rachel, mijn tante. Vol bezorgdheid om mij, omdat ik weer eens in de problemen zit of met iemand ruzie heb gemaakt. Ik ben zo anders dan zij – zo driftig en opvliegerig. Zij is altijd de kalmheid zelve.

Wat is er? vraag ik ongeduldig.

Kijk me eens aan, lieverd.

Ik wil het wel. Ik wil naar haar kijken, maar haar gezicht is een grote, witte vlek. Ik weet niet meer hoe ze eruit ziet.

Dan word ik wakker.

––––––––

Het zweet ligt als een dun laagje op mijn voorhoofd als ik wakker schrik en in de trage ochtendhitte van de woestijn rechtop in bed ga zitten. De vingers van mijn rechterhand hebben zich verkrampt om de lakens gesloten, alsof ze op zoek zijn naar houvast. Mijn keel is net zo droog als het zand buiten, en ik tast naar het flesje water dat ik altijd naast mijn bed heb staan. Het is lauw geworden, maar het water is als balsem op mijn tong. Ik drink gulzig alles op en sta dan op om het opnieuw te vullen in de keuken.

Goedemorgen, zeg ik zachtjes tegen de vogeltjes die buiten rondscharrelen bij de paar sprietjes miezerig gras voor het huisje. Vanuit het raam kan ik ze precies zien.