Everand Logo

Welcome to Everand!

  • Discover millions of ebooks, audiobooks, and so much more with a free trial

    Only $11.99/month after trial. Cancel anytime.

    De Klucht der Vergissingen
    De Klucht der Vergissingen
    De Klucht der Vergissingen
    Ebook188 pages1 hour

    De Klucht der Vergissingen

    By L. A. J. (Leendert Alexander Johannes) Burgersdijk and William Shakespeare

    3.5/5

    ()

    Read preview
    LanguageNederlands
    PublisherArchive Classics
    Release dateJan 1, 1962
    De Klucht der Vergissingen

    Read more from L. A. J. (Leendert Alexander Johannes) Burgersdijk

    Related to De Klucht der Vergissingen

    Related ebooks

    Reviews for De Klucht der Vergissingen

    3.5/5

    491 ratings16 reviews

    What did you think?

    Tap to rate

    Review must be at least 10 words

    • 3/5
      Obviously an earlier work. More slapstick than his more sophisticated humor in his later works. The unfortunate servants serve as the receiving end of a Punch and Judy show. I don't recall that type of humor in his other works. But the "punderful" use of the English language is there from the start. Not a very compelling play, but fun nonetheless.
    • 2/5
      Really excellent insults and figures of speech throughout a ridiculous play. This play should not be performed "straight," or read silently--you need a framing device, or great physical comedy, or *something* to bring it up to the level of Shakespeare's other plays. Because there really isn't much to this farce, and what little substance there is, is a bit sketchy (ah, beating one's slave--hilarity!). Also, I hate mistaken identity stories, so I was prejudiced against this from the start.
    • 5/5
      Absolutely loved it!! I loved the doubles!!!
    • 4/5
      Shakespeare set this farce about identical twins in the ancient world. Early in the play, the father of one set of twins explains how the pairs were separated in a ship wreck. This background prepares the audience for scene after scene of mistaken identity as the Syracusan and Ephesian pairs move about Ephesus. I read along as I listened to the Arkangel audio production and laughed aloud at the characters’ confusion. It doesn’t pay to think too deeply about the plot. The Syracusan pair had been traveling for several years in search of their lost twins, so why didn’t it occur to them that their twins were living in Ephesus when all these strangers thought they were someone else?
    • 3/5
      A good page of fat jokes, and no end of a-woman's-role-in-marriage repartee, but overall a rather mindless play. The introduction in the Norton Shakespeare struggles to find depth, citing the issue of identity which The Bard clearly doesn't grapple with here.
    • 3/5
      Fast and facile. A Shakespearean sit-com – clever and silly, but with no depth. This one, more than most, I think, needs to be seen performed to be properly appreciated – I imagine all the mix-ups might be quite entertaining, properly acted. Unfortunately I read it, along with a Librivox recording by a cast that included some really talented readers, some who were clearly new to the English language, and a robot. In fairness I'll admit that I'm generally luke-warm on the comedies, aside from “Much Ado, so my lack of enthusiasm probably doesn't say much about the actual merits of this play.
    • 3/5
      Have you ever seen the 1988 movie Big Business? If you have then you know the general idea of this play’s premise. Two sets of twins are born in the same place on the same night. One set of twins is wealthy, the other is not. The twins are separated at birth and one brother from each set end up growing up together as servant and master. Just to add to the confusion, the twins from each pair have the same name. The play is one big case of mistaken identity. Friends, lovers, foes, everyone is completely confused as they run into the brothers and mistake them for their twin. I think this would be an incredibly entertaining play for kids to see, especially if they’re new to Shakespeare’s work. It’s easy to follow and contains lots of big laughs. In later plays the Bard uses cases of mistaken identity and sets of twins to aid a larger story. This play feels like an early draft of the greater work to come, but it lacks the depth of his other plays. BOTTOM LINE: This is the shortest and shallowest of Shakespeare’s comedies. I have a feeling it would be really fun to see performed live, but it doesn’t work as well in the written form.
    • 2/5
      I wasn't surprised to learn that "Comedy of Errors" is one of Shakespeare's early plays. It really seemed unpolished compared to some of his best-known work.I guess my major objection was with the whole switcharoo premise, which seemed so implausible that I couldn't suspend that much disbelief.I perhaps might have enjoyed a performance of the play more than a read of it. Definitely one of my least favorites of the Shakespeare plays I've read.
    • 4/5
      I love Shakespeare's "The Comedy of Errors" because it seems to contain a dash of all his comedic abilities and elements, all thrown together into one play.This is the story of two sets of identical twins separated at birth. When the four of them end up in the same city at the same time, all sorts of, well, comedy and error ensues.Shakespeare makes sharp use of his usual witty twist of wordplay, farce and puns. Throw in theft, madness, more cases of mistaken identity than you could ever wish for, public beatings, arrest, false accusations, and fake possession, and you have this wild story.I wouldn't call this one perfect or without "errors" of its own, however. There is not much variation or development in the plot, and the joke gets old after awhile.All the same, it's Shakespeare, and a great introduction to his comedies.
    • 5/5
      Great fun! Bit hard to get into at first, but it's hilarious once you do. I feel very sorry for everyone in this play, but that doesn't make it any less funny.
    • 4/5
      This play probably ties with Twelfth Night for my favorite Shakespeare play of those that I've read. The concept of people constantly mixing up two twins and this wreaking lots of havoc may not be the most advanced ever, but Shakespeare plays it out really well here.This play lives up to its status in the comedy of category. I found the humor very situational, and at times couldn't help but laugh at the irony of the characters' circumstances.I also thought that the characterization was quite well done here. The reader actually does get a fair amount of insight into Adriana's marriage with Antipholus of Ephesus and her feelings. I felt that I also got good insight into why things were happening because Shakespeare partially develops these charactesr by talking about the problems (and their anxieties regarding them) which they need to eliminate to avoid being arrested.I also thought this play was a quick read over all. I thought that the characters kept the reader engaged, as did the plot. It left me wanting to know what happened. Even if this play is a comedy, I think there's lots of other good reasons to enjoy it!
    • 2/5
      Probably a crowd-pleaser back in the day, this story is quite simple, almost trivial, but delivers its punches fast and does not overstay its welcome.
    • 3/5
      This is one of Will's earlier comedies. There's a lot of slapstick, insults, and raunchy humor. This has the classic line, "She is spherical, like a globe. I could find out countries in her."
    • 2/5
      Not one of Shakespeare's best. Two pairs of twins were separated shortly after birth, one pair gentlemen and one pair servants. They are reunited after a series of confusing events and mistaken identity. It wasn't a bad play, and would probably be funnier on stage, but it didn't seem enough of a plot for 5 whole acts.
    • 4/5
      I went into this fairly skeptical of how much I would actually enjoy it. I was told that it was Shakespeare's first play and that the only reason that my instructor was having us read it was because it is actually being performed here on campus and we are required to attend the one-night-only performance. Not a glowing recommendation to have before starting a book!The play is surprisingly easy to follow and understand. The humor is actually funny and I found myself chuckling out loud and enjoying the many puns and instances of word play that take place throughout caused by the many mistakes in identity that occur due to the presence of two sets of long separated twins. The play does require the reader/viewer to suspend reality in order for the premise to work, but all in all, it's quite entertaining and worth checking out if you're interested in this sort of thing.
    • 4/5
      another of the 1890 wee books from the same series, wonder what else is out there

    Book preview

    De Klucht der Vergissingen - L. A. J. (Leendert Alexander Johannes) Burgersdijk

    Project Gutenberg's De Klucht der Vergissingen, by William Shakespeare

    This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with

    almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or

    re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included

    with this eBook or online at www.gutenberg.net

    Title: De Klucht der Vergissingen

    Author: William Shakespeare

    Translator: Dr. L. A. J. Burgersdijk

    Release Date: June 19, 2008 [EBook #25843]

    Language: Dutch

    *** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DE KLUCHT DER VERGISSINGEN ***

    Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed

    Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

    De Klucht der Vergissingen.

    Personen:

    Solinus, hertog van Ephesus.

    Ægeon, een koopman van Syracuse.

    Tweelingbroeders

    , zonen van Ægeon en Æmilia.

    Antipholus van Ephesus,

    Antipholus van Syracuse.

    Tweelingbroeders

    , dienaren van de gebroeders Antipholus.

    Dromio van Ephesus,

    Dromio van Syracuse.

    Balthazar, een koopman.

    Angelo, een goudsmid.

    Een Koopman, vriend van Antipholus van Ephesus.

    Een Koopman, handelende met Angelo.

    Knijp, een schoolmeester.

    Æmilia, vrouw van Ægeon.

    Adriana, vrouw van Antipholus van Ephesus.

    Luciana, haar zuster.

    Lucie, dienstmaagd van Adriana.

    Een Courtisane.

    Een Cipier, Gerechtsdienaars, Wachten en verder Gevolg.

    Het tooneel is in Ephesus.

    Eerste Bedrijf.

    Eerste Tooneel.

    Een zaal in het paleis van den Hertog.

    De Hertog, Ægeon, een Cipier, een Gerechtsdienaar en verder Gevolg komen op.

    Ægeon.

    Spreek ’t vonnis uit, Solinus; en de dood,

    Het eind van alles, eindige ook mijn nood.

    Hertog.

    Koopman van Syracuse, spaar uw reed’nen;

    Ik volg, steeds onpartijdig, streng de wet.

    De bitt’re vijandschap, die onlangs rees,

    Doordien uws hertogs wreede toren woedde

    Op hand’laars, wakk’re burgers onzer stad,—

    Die, ’t geld ontberend om zich los te koopen,

    Zijn wet bezeeg’len moesten met hun bloed,—

    Bant alle ontferming van ons gram gelaat.

    Want sedert tusschen uw onrustig volk

    En ons een diep rampzaal’ge twist ontstond,

    Verboden hier en ginder raadsbesluiten

    Zoowel aan Syracusers als aan ons, 12

    Den handel tusschen beide ontvlamde steden;

    Ja meer, zoo een, uit Ephesus geboortig,

    Zich wagen durft op Syracuse’s markten,

    Of ook, als een, uit Syracuse afkomstig,

    ’t Gebied van Ephesus betreedt, dan sterft hij,

    En al zijn goed’ren zijn verbeurd verklaard,

    Tenzij hij duizend mark betalen kan

    Als boete voor zijn schuld en als zijn losgeld.

    Maar al uw have, op ’t allerhoogst geschat,

    Is zeker nog geen honderd mark in waarde;

    En dus veroordeelt u de wet ter dood.

    Ægeon.

    ’k Heb dezen troost, dat, als uw wil geschiedt,

    De zon, die daalt, voor ’t laatst mijn jammer ziet.

    Hertog.

    Spreek, Syracuser, meld mij nog in ’t kort,

    Waarom ge uw vaderstad verlaten hebt,

    En wat gij hier in Ephesus kwaamt doen.

    Ægeon.

    ’t Is wel het zwaarst, wat gij mij op kunt leggen,

    Dat ik mijn onuitspreek’lijk leed u meld;

    Maar opdat elk getuig’, dat drang des harten,

    Niet lage misdaad, schuld is van mijn dood,

    Wil ik verhalen, wat mijn smart mij toelaat.

    Ik stam uit Syracuse en was gehuwd;

    Mijn vrouw zou heel mijn heil en ik het hare

    Geweest zijn, had niet onheil ons vervolgd.

    Wij leefden recht gelukkig; onze rijkdom

    Nam toe door meen’ge welgeslaagde reis

    Naar Epidamnum, tot mijn factor stierf

    En mij de zorg om de onbeheerde goed’ren

    Uit mijner gade zoete omarming reet.

    Nog geen zes maand was onze scheiding oud,

    Toen zij, schoon bijna door de zoete straf

    Bezwijkend, die de vrouw te dragen heeft,

    Zich toerustte om mij na te reizen, en

    Voorspoedig veilig aankwam waar ik was.

    Zij had er nog niet lang vertoefd, of werd

    De blijde moeder van twee flinke zoons,

    En, wonder! de een den and’ren zoo gelijk,

    Dat naamverschil alleen verschil kon geven.

    Terzelfder uur en in hetzelfde huis

    Was ook een vrouw van lagen stand verlost

    Van tweelingknaapjes, evenzoo gelijk.

    Die kocht ik,—de ouders leden broodsgebrek—

    Opdat zij dienaars werden van mijn zoons.

    Mijn vrouw, niet weinig trotsch op zulk een paar,

    Hield dag aan dag op onze huisreis aan;

    Onwillig stemde ik toe; helaas! te vroeg

    Betraden wij een schip. 62

    Wij waren pas een mijl van Epidamnum,

    Daar gaf de zee, den wind steeds onderdanig,

    Reeds teekens, boden van een bitt’ren nood,

    En dra was alle hoop voor ons vervlogen.

    Het duist’re licht, dat ons de hemel schonk,

    Bracht ons beangst gemoed, in steê van troost,

    De zekerheid van de’ onvermijdb’ren dood,

    Dien ik voor mij wel daad’lijk hadde omarmd,

    Maar ’t stâge jamm’ren van mijn gade, die

    Vooruit beweende, wat zij naad’ren zag,

    En ’t bitter schreien van mijn lieve kleinen,

    Die weenden nu zij ’t and’ren zagen doen,

    Deed mij naar uitstel streven van ons lot;

    Want uitstel mocht het zijn, iets anders niet.

    Het scheepsvolk zocht zijn redding in de boot

    En liet aan ons het zinkend vaartuig over.

    Mijn vrouw, voor de’ eerstgeboor’ne meest bezorgd,

    Bond dezen aan een kleinen noodspriet vast,

    Zooals de zeeman meevoert voor een storm,

    En met hem een van de gekochte kind’ren;

    En evenzoo deed ik met de andre twee.

    En daarop bonden wij, mijn vrouw en ik,

    Steeds turend op het voorwerp onzer zorg,

    Onszelven vast aan de einden van den spriet;

    En dreven met een sterke stroom, zooveel

    Wij gissen konden, naar Corinthe toe;

    En eind’lijk brak de zon weer helder door

    En dreef de neev’len weg, die ons verdierven.

    En bij het stralen van ’t gewenschte licht

    Werd ook de zee weer rustig en wij zagen

    Twee schepen uit de verte tot ons naad’ren,

    Een van Corinthe en een van Epidaurus.

    Doch eer ze er waren,—o, verlang niets meer;

    Gis, uit wat voorging, noodlots ommekeer.

    Hertog.

    Neen, oude, breek niet af; want mededoogen

    Mag ik u schenken, schoon genade niet.

    Ægeon.

    O, hadden zoo de goden zich erbarmd,

    Dan zou ik niet terecht thans wreed hen noemen.

    De schepen waren nog tien mijlen ver,

    Daar stieten we op een scherp en kantig rif;

    Geweldig was door onze vaart de schok,

    Zoodat ons noodschip in het midden brak.

    Zoo deelde ons dan het lot, bij ’t wreed verbreken

    Van onzen echt, gelijk’lijk beiden toe,

    Wat ons geluk en wat ons droef’nis bracht.

    Het deel van haar, die arme, dat gewis

    Wel min gewicht droeg, maar niet minder wee,

    Werd sneller voortgedreven door den wind,

    En ik zag alle drie aan boord genomen,

    Door visschers van Corinthe, naar ’t ons scheen.

    In ’t eind kwam òns een ander schip op zijde;

    En toen zij zagen, wie er was gered, 114

    Was liefdevolle hulp ons deel; zij hadden

    De visschers gaarne van hun prooi beroofd,

    Waar’ niet hun bark te slecht bezeild geweest;

    Doch daarom werd er koers gezet naar huis.—

    Zoo weet gij nu, hoe mij ’t geluk ontvlood

    En ’t ongeluk mijn leven heeft gerekt,

    Opdat ikzelf mijn rampen zou verkonden.

    Hertog.

    Deel nog om hunnentwil, die gij betreurt,

    Welwillend mij volledig mede, wat

    Aan hen en u tot nu weervaren is.

    Ægeon.

    Mijn jongste zoon, doch oudste zorg, begon,

    Toen hij een achttien jaar was, naar zijn broeder

    Te willen zoeken, en hield telkens aan,

    Dat ik zijn dienaar,—wien, gelijk zijn meester,

    Van zijnen broeder slechts de naam nog bleef,—

    Hem mee zou geven, dat zij samen zochten,

    ’t Verlangen naar het lang

    Enjoying the preview?
    Page 1 of 1