O inimă de Broscuță

“I don’t think I was expecting to read a children’s book with so much concentration, and I also have to admit, with such great pleasure. However, I don’t think this means that I’m entering my second childhood. Leaving aside the fact that the book is well written - putting it purely and simply, I was gripped by the ingenuity of the characters, and by the exciting nature of their experiences. I am glad this first volume is not actually the last, and that we are talking about an entire cycle which is far from its end. You are now about to read the first volume in the cycle of ‘A Frog’s Heart’, while I have already read the second one and I’m preparing for the reading of the third. So I have a serious motive for wanting to encounter the same freshness as I read the rest of it. I do not know what exactly drove the author towards children’s literature, but two things seem clear to me. Firstly, that he has all the gifts of imagination and expression necessary for this genre, so he has an indisputable leaning towards it. Secondly, that he fell upon a genre which has been a stepchild, in our literature, for a good few decades. In recent years, the genre has had a presence for its readers, mainly through translations and re-editing, with original works being immensely rare, if not almost absent. I am glad that, among the few who sought to fill this gap, there is an author so visibly gifted. He is an author who, besides the gifts of imagination and expression already mentioned, has another gift which I consider to be essential – he knows how to introduce that moral dimension without which literature for children cannot be conceived, but he never falls into merely preaching. The moral thesis emerges from the happenings, dialogues and meditations of the characters. This seems to me, as I’ve already mentioned, essential. Nothing drives a child – or even a grown-up – further away from the ethical dimension than a moralising lecture. As far as I know, these stories will be presented to the public in several formulae – as richly illustrated volumes, as comic strips, and – if I understood it correctly – as animated cartoons. This is excellent – since our way of perception differs both according to our ages and according to our personalities; and it is very good to be reached through the means best suited to us. I would not like to conclude before wishing the readers a pleasant read, irrespective of their age and the form of the story for which they’ve opted – book, comic strips, etc. I would also like to wish great energy to the author, so that he can make us glad with as many adventures as possible of his ingenious and charming characters. Had anyone told me, before reading this book, that fleas, rats and even silkworms would seem cute creatures to me, I would have said he didn’t know what he was talking about! Once again, have a pleasant read!“ – Liviu Antonesei

The Coming of Age, the fourth volume of the series A Little Frog’s Heart is a hymn to Universal Grandparents, to their wisdom and eternal love for their grandchildren, a work of art which will find its admirers and readers among those who accept it as part of their lives. This picture is a perfect one but as we have already got used to author George Vîrtosu, the reader might well be baffled by the information he has never known his grandparents! Though a tragic one, this reality offered him the most cherished Gift: from all the elders of the village he chose the wisest, the most industrious and enchanting ones. He just took the best from each of them using his own imagination and so he created the perfect grandparents. When will you know that you have reached your coming of age? A bet on this topic between two fleas is rapidly transformed into a tragedy for their family, a true „baptism of coming of age” for the main character of the story. You have the opportunity to learn how they are going to sort out this conflict and what are the truths of this marathon of surprising adventures reading the forth volume of the series A Little Frog’s Heart.

Az érett keresztelő – „Egy kis béka szíve” negyedik kötetje, dedikált himnusz a nagyszülők részére. A kép az tökéletes, de ő nem ismerte soha a nagyszüleit, de úgy ahogy már megszoktuk a szerzőt, George Vârtosu, meglepi az olvasóit! Habár tragikus a helyzet, hogy nem ismerte meg a nagyszüleit, ez a realitás egy felbecsülhetetlen ajándékkal jött: a falú összes öregeiből kiválasztotta a legbölcsebbeket, a legszorgalmasabbakat, a legszebbeket. Felhasználva a legjobbat mindenkiből képzelő erejével körül rajzolta a tökéletes nagyszülőket. Ez a kötet egy műalkotás, amely megtalálja csodálóit és amelyben az olvasó megtalálja önmagát benne és rátalál a szentelt univerzál nagyszülőkre, az ők tanitásaikra, az ők határtalan szeretetjükre az unokák iránt. Mikor tudod hogy elérted a felnőtt kort? Két bolha testvér közt egy fogadás révén átalakul egy igazi tragédiába ami az egész családot érint és egy igazi érett keresztelője lesz a történet hősének. Hogy hogyan fogják megoldani a konfliktust a két testvér és mit lehet tanulni a váratlan maratoni eseményekből, megtudhatják ‚‚A kisbéka szίve’’ negyedik kötetjéből – Az érett keresztelő.

The well-known questions such as What, How and, above all, Why are given some unexpected and enchanted answers in the volume III of the book A Little Frog’s Heart. These answers are delivered by the original characters we got used to celebrating along the story. The relationship between a grandfather and his grandson is being brought in a warm light destined to open up our hearts for the harmonies of this volume, The Stellar Waltz of Life. In the glittering bunch of the stories which interweave and overflow from each one to the others, as a modern version of the series On Thousand and One Nights, one could discern two mythological episodes, somehow a remnant of a popular Christianity magnificently adapted for a contemporaneous audience, of a genuine originality, which sheds their light as if they were some big rounded regal grapes, even if they are in a way ‘removed’ from the bunch and ‘spread’ all over the volume.

To read a book, to go page after page through a comic, even to watch a film, very much resembles the adventure of travelling down a road. When the book has several volumes, when a multitude of secondary stories cross with the main story, the road seems to be full of adventures; because you have a long way to go, surrounded by miraculous landscapes, you have many surprising detours to make, you have to walk over bridges and viaducts. This is the situation with the present cycle, that of the “Little Frog’s Heart“, about which I am more and more convinced that it is written “for all the ages“, that is, not only for my grandchildren, but even for grandparents like myself. In this volume, the Drop of Blood we met in the first book seems to be tired and would like to get some rest. The Flea and the little Silk Worm, for a change, seem to be not just well rested, but also so curious and talkative that they do not fall silent even once over the course of three hundred pages or so. The Flea, who is older and more experienced, tells the little Worm a multitude of miraculous stories, only asking the Worm not interrupt him! As if that’s what’s going to happen! As if you can make such a minuscule, yet so lively a creature ask not just hundreds, but thousands of questions! Just like any other child, the little Worm is full of “whys“, and the Flea, despite his feigned discontent, strives to answer them all. And so we find, together with the little Worm, a multitude of things about dreams and their interpretation, about the wisdom of fleas, about what happened to the horned cattle, or about the power of memories. But, above all, the memorable story may be the more lengthy story, which crosses some of those already mentioned, about the burial of the Old Rat, former master of the Flea and his family. As in other parts of this cycle, what is completely impressive here is the way in which the mythological elements, some connected to primitive, folkloric Christianity, some connected to paganism, are introduced in this somehow “realist“ story, even if it is written in the key of the fantastic and the miraculous. For the reader, irrespective of age as I realise now, reading these volumes is surely a pleasure. For the young reader, for the very young, for those who do not read yet but are read to, this is also a sort of “book of teachings“ through which readers can explain to themselves even those things which go above the first layer of understanding. On the other hand, they can make contact with the ethical dimension of our experience in this world. Congratulations to the author, and I wish good progress to the readers of all ages; as for me, I am waiting. Waiting for the next volumes, I mean. – Liviu Antonesei, 9 June 2011, Iași

Puiul de Veveriță, pe care l-am cunoscut în volumul anterior al seriei O inimă de Broscuță, continuă să ne împărtășească din experiențele care i-au marcat copilăria – unele frumoase, altele dureroase, altele de-a dreptul misterioase, dar toate ajutându-ne să îl înțelegem mai bine. Indiferent de încercările la care l-a supus viața, Puiul de Veveriță a reușit totuși să identifice, să recunoască miracolele din fiecare zi ale acesteia, măsurându-și recompensa în cunoaștere, prietenie (găsită chiar și în cel mai improbabil loc) și… libertatea oferită de zâmbet. Un zâmbet poate dărâma zidurile înălțate între ființe, ziduri meșterite din gânduri, regrete și invidie; un zâmbet poate înmuia chiar și o inimă pietrificată, poate avea o valoare nemăsurată pentru cel căruia îi este destinat, poate fi începutul unei schimbări. Despre toate acestea vă invităm să citiți în volumul al X-lea al seriei, Puterea zâmbetului.

Al unsprezecelea volum al Inimii de Broscuță ne dezvăluie o nouă pagină din copilăria Puiului orfan de Veveriță, cu care v‑ați familiarizat deja în volumele anterioare. Cu sacrificii de neimaginat, mai ales pentru un copil, reușește să‑și recapete libertatea când orice speranță părea pierdută și pornește într‑o lungă călătorie alături de cele două țânțăroaice, surioarele sale. Norocul pare să le surâdă din nou și, încet‑încet, cei trei vor experimenta trăiri frumoase – alte fațete ale vieții –, se vor bucura de noi prietenii și de liniștea pe care și‑o doriseră atât de mult. Totul se va schimba însă când vor afla că drumul spre o prăpastie e întotdeauna pavat cu intenții bune și vor fi nevoiți să învețe o lecție foarte importantă despre libertate și alegere…

Un libro dedicado a los abuelos universales, a sus enseñanzas, a su eterno amor por sus nietos... una admirable obra en que cada lector se encontrará a si mismo. ¿Cuándo sabrás que has alcanzado el umbral de la madurez? Una apuesta sobre ese tema entre dos pulgas hermanas se convierte en una real tragedia para toda su familia y en un verdadero “bautizo de la madurez” para el héroe del relato. Cómo resolverán el conflicto y las enseñanzas que desprenderán de un maratón de acontecimientos imprevistos, lo podéis descubrir en el IVo volumen de la serie “Un Corazón de Ranita”, titulado “El bautizo de la madurez”.

Vivimos en una sociedad moderna y tecnológica, tenemos un rápido y fácil acceso a la información de distintas formas. ¡Ni siquiera podemos imaginarnos la vida de otra manera! Sin embargo, a veces olvidamos que las más bonitas experiencias surgen de las cosas sencillas... Leed el 6º volumen de la serie „Un corazón de Ranita” y aprended cuál es el secreto del poder de no renunciar nunca a vuestros sueños. Probad la Copa de la Sabiduría y adentraos en la competición para el puesto del mejor narrados, al lado del Joven Pulga y del Gusanito de Seda. Pasáoslo bien con el Mosquito Achispado y enteraos de los planes del Mosquito Cirujano de forjar su fama a cuesta del deseo de las tejoncillas de ser atractivas. ¡Descubrid historias fantásticas y lecciones de vida sobre el amor, el valor y la amistad!

Las célebres preguntas “¿Qué?”, ¿Cómo?” y especialmente “¿Por qué?” encuentran en el tercer volumen de la serie „Un corazón de Ranita” respuestas encantadoras e ingeniosas, a través de los personajes inéditos a los que ya nos ha acostumbrado el libro. La relación abuelo-nieto está iluminada por una ternura destinada a preparar nuestras almas para el aprendizaje del „Vals estelar de la vida”. Los racimos brillantes de los cuentos que se entrelazan, como en una versión moderna de las „Mil y una noches”, ponen de manifiesto dos episodios de naturaleza mitológica y cristiana. Se trata de un cristianismo popular excelentemente decantado, que otorga una originalidad sui generis a esos dos episodios que iluminan todo el libro, aunque estén, de alguna manera, recortados y esparcidos por el libro entero.

Cel de-al patrulea volum din seria O inimă de Broscuță este un Imn închinat Bunicilor. Tabloul este perfect, dar așa cum ne-a obișnuit deja Gheorghe Vîrtosu, cititorul va fi contrariat să afle că acesta nu și-a cunoscut niciodată bunicii! Deși tragică, această realitate i-a oferit autorului un Dar neprețuit: dintre toți bătrânii satului, i-a ales pe cei mai înțelepți, pe cei mai harnici, pe cei mai frumoși. A luat ce era mai bun de la fiecare și, punându-și imaginația la treabă, și-a creionat bunicii perfecți. Un volum dedicat bunicilor universali, învățăturilor lor, dragostei lor înveșnicite față de nepoței, o opera de artă ce își va găsi admiratorii și se va regăsi cu adevărat în fiecare cititor. Când vei ști că ai atins pragul maturității? Un pariu pe această temă, între doi frați purici, se transformă într-o adevărată tragedie pentru întreaga lor familie și într-un adevărat „botez al maturității“ pentru eroul povestirii. Cum vor rezolva acest conflict și învățămintele ce se desprind dintr-un maraton de întâmplări neașteptate, puteți afla din volumul al IV-lea al seriei. „...Căutam cu înfrigurare acel bob de Speranță. Îmi spuneam că, dacă l-aș fi găsit, l-aș fi cules cu mare grijă și l-aș fi găzduit în cămara cea mai luminoasă a inimii mele, urmând să-l îngrijesc la fel ca pe cea mai gingașă floare. Iar ea, floarea, în semn de recunoștință pentru grija pe care i-o port, să-mi ofere în dar ultima sa petală! Dar care nu e o petală oarecare! Închipuiți-vă cel mai pur joc al dragostei, când, luând un fir gingaș de romaniță, plin de emoție, începi să rupi petală după petală, voind astfel, într-o frumoasă naivitate, să descoperi finalul unei înfrigurate așteptări...“

La serie de cuentos para niños „Un corazón de Ranita” continúa con el 5º volumen, “La traición, la novia de la maldición”. Se trata de un libro que ofrece una lección de vida tanto a los niños, como a los padres e incluso a los abuelos. De las aventuras extraordinarias presentadas en las historietas tejidas con el hilo de la gran narración, se desprenden incesantemente nuevas explicaciones, consejos discretos, varios sentidos. De esta forma podemos aprender cómo se formaron los continentes a raíz de la lucha entre las montañas que poblaban la Tierra al principio de los tiempos. Está también el cuento del topo, o mejor dicho la história de cómo llegó a perder la vida – una extraordianrio cuento de amor, fidelidad y venganza – y muchas otras historias palpitantes…

Volumul IX al seriei O inimă de Broscuță aduce în prim plan povestea Puiului de Veveriță care cade victimă cercului vicios al escrocheriilor, al Șarpelui de aur, și învață astfel lucruri pe care nici nu credea că le va învăța vreodată. Joacă alba-neagra atât în târguri, cât și cu sufletul său, cu adevărurile spune și nespuse, cu speranțele și idealurile sale. Șarpele de aur este o metaforă a vieții condusă de valori materiale care, de multe ori, anihilează valorile morale și bucuria de a trăi o viață simplă și fericită. Șarpele de aur este lipsit de suflet și pietrifică totul în jurul său, înlătură orice altă valoare care i-ar putea face concurență. Toate relele din lume sunt cauzate de bunurile materiale (Șarpele de aur), culminând cu întunecarea minții și pustiirea sufletelor. Puiul de Veveriță este copleșit de acțiunea Șarpelui. În ultimul moment, întâlnirea cu Ființa Divină se dovedește a fi liniștitoare și revelatoare. Eroul nostru este învestit cu o misiune pe care va trebui să o ducă la bun sfârșit până la adânci bătrâneți, iar una din recompensele pe care le primește va fi legată de cunoaștere (despre care vom afla în volumul X)

Il secondo volume intitolato I primi passi verso la maturità introduce in un modo del tutto impressionante gli elementi mitologici attinenti in parte al cristianesimo primitivo e folcloristico e in parte al paganesimo, nell’ambito di una storia piuttosto “realista”, anche se scritta nello stile del fantastico e del miracoloso. Per il lettore, a prescindere dalla sua età, la lettura di questi volumi sono sicuramente un enorme piacere. Per il giovane lettore, molto giovane, per quello che non legge ancora, ma che ascolta la lettura del libro, questo è anche un „libro d’insegnamento”, tramite il quale il piccolino si può spiegare quello che passa aldilà del primo livello della recezione oppure può prendere contatto con la dimensione etica della nostra esistenza.

“La pluma dorada, ¿ángel o verdugo?“, el primer libro de la serie “Un corazón de ranita“, escrita por Gheorghe Vîrtosu, abre los horizontes de la infancia, de la amistad y de las lecciones de vida capaces de forjar un fuerte carácter. Es un cuento para todas las edades que empieza con la extraordinaria aventura de una pequeña heroína que saca fuerzas de flaqueza para rencontrarse con parte de su familia perdida. Sus aventuras son una continua enseñanza sobre el perdón y el descubrimiento de los más importantes valores de la vida. El primer tomo de la serie “Un corazón de ranita“ tiene ya su versión en libro de cómics y como película de dibujos animados.

¡Continuemos nuestro viaje! Leer un libro, hojear un cómic, una página tras otra, ver una película, se asemeja mucho a la aventura de un viaje. Cuando el libro tiene más volúmenes, cuando muchas de las historias secundarias se entretejen con la historia principal, el camino se llena de peripecias: debes recorrer un largo sendero, rodeado de paisajes milagrosos, dar repentinos rodeos, cruzar puentes y viaductos. Es la situación de la serie “Un corazón de ranita“ que, estoy cada vez más convencido, está escrita “para todas las edades“, es decir, también para abuelos como yo, no solo para mis nietos. En este volumen, la Madre-Gota que conocimos en el primer tomo, parece estar cansada y quiere tomarse un respiro. En cambio, el Joven-Pulga y el Gusanito de Seda, se muestran no solo descansados, sino también curiosos y charlatanes, tanto, que no callan a lo largo de casi trescientas páginas. El Joven-Pulga, mayor y con más experiencia, le cuenta al Gusanito un montón de cuentos milagrosos, pidiéndole que no le interrumpa. ¡En vano! ¿Es posible que formule cientos o quizás miles de preguntas un ser tan minúsculo y tan vivo? Como cualquier niño, el Gusanito rebosa “porqués“ y el Joven-Pulga, a pesar de sus fingidas molestias, intenta contestar a todo. Es así como nos enteramos también nosotros, junto con el Gusanito, de muchas cosas sobre los sueños y su interpretación, de la sabiduría de las pulgas, de las peripecias de los ovinos o del poder de los recuerdos. Destaca como memorable la historia más amplia, que se entrelaza con algunas de las ya nombradas y que narra el entierro del Viejo Ratón, el antiguo dueño del Joven-Pulga y de su familia. Igual que en otras partes de este ciclo, es impresionante el modo de introducir los elementos mitológicos (con matices paganos o de cristianismo primitivo y folclórico) en este cuento “realista“, a pesar de su escritura en clave fantástica y milagrosa. Cualquiera que sea la edad del lector, según he podido darme cuenta, puede deleitarse, sin lugar a dudas, con la lectura de estos libros. Para el lector muy joven, para el que aún no lee, sino que escucha, es también un “libro de enseñanzas“ a través de cual puede explicarse cosas que sobrepasan el primer nivel de percepción y tomar contacto con la dimensión ética de nuestra existencia. ¡Felicidades al autor, viento en popa para los lectores de todas las edades! En cuanto a mí, quedo a la espera. A la espera de los futuros volúmenes, quiero decir. Liviu Antonesei, 9 de junio de 2011, Iași

Lire un livre, parcourir page après page un volume de bandes dessinées, suivre un film même, tout cela ressemble bien à l’aventure de parcourir un chemin. Lorsque le livre est composé de plusieurs volumes, lorsqu’une foule de contes secondaires se mêlent à l’histoire principale, le chemin semble être, de plus, plein d’aventures, parce qu’il faut faire un long voyage, entouré par des paysages miraculeux, il faut faire des détours surprenants, il faut passer des ponts et des viaducs. Le deuxième volume de la série Un cœur de Petite Grenouille, intitulé Les premiers pas vers l’âge mûr, introduit d’une manière tout à fait impressionnante des éléments mythologiques, appartenant - les uns au christianisme primitif et folklorique, quelques-uns au paganisme, dans ce conte « réaliste » en quelque sorte, même s’il est écrit dans la manière du fantastique et du miraculeux. Pour le lecteur, quel que soit son âge, la lecture de ces volumes est une délectation, à coup sûr. Pour le lecteur jeune et très jeune, pour celui qui ne sait pas encore lire et auquel on lit, c’est aussi « un livre d’enseignement », par l’intermède duquel il peut s’expliquer aussi ce qui dépasse la première étape de la réception ou il peut entrer en contact avec la dimension éthique de notre existence dans le monde.

Să citești o carte, să parcurgi pagină după pagină un volum de benzi desenate, chiar să urmărești un film, seamănă foarte mult cu aventura străbaterii unui drum. Când cartea are mai multe volume, când o mulțime de povești secundare se întretaie cu povestea principală, drumul pare pe deasupra unul plin de peripeții, pentru că ai de străbătut cale lungă, fiind înconjurat de peisaje miraculoase, ai de făcut ocoluri surprinzătoare, trebuie să-ți porți pașii peste poduri și viaducte. Este chiar situația ciclului de față, al Inimii de broscuță, despre care mă conving tot mai mult că este scris „pentru toate vârstele“, adică pentru bunici, părinți și copii deopotrivă. Volumul al II-lea, Primii pași spre maturitate introduce într-un mod cu totul impresionant elemente mitologice, ce țin de creștinismul primitiv și folcloric – unele, de păgânism – altele, în această poveste cumva „realistă“, chiar dacă scrisă în cheia fantasticului și a miraculosului. Pentru cititor, indiferent de vârstă, lectura acestor volume sunt cu siguranță o desfătare. Pentru cititorul tânăr, foarte tânăr, pentru cel care încă nu citește, ci i se citește, este însă și un fel „carte de învățătură“, prin intermediul căreia își poate explica și ceea ce trece de primul strat al receptării sau poate lua contact cu dimensiunea etică a existenței noastre în lume.

„Złote pióro – anioł czy oprawca?“, pierwszy tom serii „Serce Żabki“ autorstwa Gheorge Vîrtosu, wprowadza nas w świat dzieciństwa, przyjaźni i kształtujących silny charakter życiowych lekcji. Ta przeznaczona tak dla młodszych, jak i dla starszych czytelników opowieść, rozpoczyna się od niecodziennej przygody małej bohaterki, która w akcie ogromnej odwagi rusza na poszukiwania swojej zagubionej w świecie rodziny. Na podstawie pierwszego tom serii „Serce Żabki“ powstał także komiks oraz film animowany.

Ime, elérkeztünk ennek a csodálatos mese sorozatnak a harmadik kötetéhez, melyek egymásutan erednek egyik a másikába, mint egy modern változata az Ezer egy ejszaka ciklusának. Haladjunk, vagyis, az olvasmányban, tegyük meg a harmadik lépést. Csakhogy, itt, a Kis Béka ciklusában, nem csak egy Seherezádéval van dolgunk, henem többel. Az elbeszélő, amiben én szeretem látni az iró álteregóját, elmeséli, hogy a Bolha és a Selyem Hernyó, mesélnek. A Bolha többet, mivel az ő élettapasztalata hosszabb és gazdagabb, a Hernyó kevesebbet, mert még nagyon fiatal és tapasztalata szegényebb. Csepp Anyó is mesél, de ebben a kötetben, kevesebbet, mert visszavonult egy javitó alvásba vagy egy mély meditálásba. A Bolha meséi zseniálisak és csodálatosak, és a Selyem Hernyo kiváncsisága nagyon meglepő, mintha benne egy emberi csemetét vélnél felfedezni aki sosem fejezi be kérdéseit:,,mi?“,,,hogy?“ és igy tovább, a sztár,,miért?“ minden gyermeknek a nagy világban és minden korban, hacsak nem minden élőlény csemetéinek melyek tovább viszik az életet. És el ne felejtsem- mint mindig, csodálatosak a meséi a Bolha Nagyapának, mindegy ha le visz a lenti életbe, a földalattiba, a Rosszéba, vagy, ellenkezőleg, felemel minket a kozmosz magasságába, Isten hatalmas Királyságába. A mesék ragyogó rügyeiben melyek kicserélődnek a Bolháról a Selyem Hernyó felé, a mitológiai természet két epizódja, melyek mintha a népies kereszténység útján érkezett, de szépen át voltak dolgozva, egy sui generis alapján, világitva mint valami úri szőlő szemek, ha nincsenek is leszakitva és szétpermetezve az egész köteten át. Ennek a bevezető kis szövegnek a végén, nem tudok csak kellemes olvasást kivánni és nagyobb erőt a koncentráláshoz, mivel ez a kötet sokkal több oldalt tartalmaz mint az előző kettő amit eddig olvastatok. És a szerzőnek sok egészséget kivánok, további gazdag fantáziálást és hasznot az irásban, hogy még tudjon nekünk továbbra is ilyen ékszer kollekciokat késziteni szavakból és képekből. Ha megszoktuk meséinek izét, úgy kell neki! Ahogy, nekünk is kell más olvasnivaló kötet, melyet a kályha melegénél olvashatunk vagy a nyári esték világánál. – 16 március 2011, Iasiban, Liviu Antonesei

Plume dorée, ange ou bourreau?, le premier volume de la Collection Un Cœur de Petite Grenouille (auteur: Gheorghe Vîrtosu) ouvre la voie vers le monde de l’enfance, de l’amitié et des leçons de vie qui forgent un fort caractère. Ce conte, écrit pour tous les âges, commence par l’aventure hors du commun d’une petite héroïne, qui rassemble tout le courage dont elle est capable pour retrouver sa famille, perdue dans le monde. On nous parle de comment pardonner, de comment jouir vraiment de la vie et de tout ce qu’elle a de beau à offrir. Le premier volume de la Collection Un Cœur de Petite Grenouille est transposé dans des bandes dessinées et dans un film d’animation.

Könyvet olvasni, oldalról oldalra végigpásztázni egy képregény oldalait, akár egy filmet követni, nagyon sokban hasonlít egy utazás kalandjaihoz. Amikor egy könyvnek több kötete is van, amikor egy sor mellékmese találkozik a főmese vonalaival, ez az út viszontagságokkal teli, mert hosszú út áll a hátad mögött, csodálatos tájakkal, meglepő kitérőkkel, hidakon és viaduktokon át. Ezek a gondolatok az „Egy kis béka szíve“ köteteire is érvényesek, amely engem egyre inkább meggyőz, hogy minden korosztály számára íródtak, vagyis nemcsak unokáim részére, hanem hozzám hasonló nagymamáknak is. Ebben a kötetben, a Vércsepp, akivel megismerkedtünk az első kötet oldalain, fáradtnak tűnik és elvonul. Ezzel ellentétben a Bolha és a Selyemhernyó nem kipihentek, hanem inkább annyira kíváncsiak és beszédesek, hogy egy percig sem áll be a szájuk majd háromszáz oldalon keresztül. Az idősebb és tapasztaltabb Bolha, csodás meséket mond a Selyemhernyónak és arra kéri, hogy ne szakítsa félbe! De emberedre akadtál! Gondolod lehetséges, hogy egy ilyen parányi és élénk élőlény ne tegyen fel több száz akár ezernyi kérdést? Mint akármelyik gyermek a Selyemhernyó tele van „miért“ kérdésekkel, a Bolha pedig mesterkélt elégedetlensége ellenére, igyekszik minden kérdésre válaszolni. Így tudunk meg a Selyemhernyóval együtt mi is számtalan dolgot az álmokról és azok értelmezéséről, a Bolhák bölcsességéről, vagy az emlékek erejéről. Felejthetetlen marad egy hosszabb lélegzetvételű mese, a Bolha gazdájának, az Öreg Patkánynak temetésének meséje. Megható a mód ebben a könyvben is, akárcsak a ciklus többi köteteiben, ahogyan a mitológiai elemek- egyrészről a primitív kereszténység, a folklór, másrészről a pogányság elemei bevezetésre kerülnek, ebben a valóságos mesében, még ha a fantasztikum és csoda eszközeivel is kerülnek bemutatásra. Életkortól függetlenül, az olvasó számára ezen kötetek elolvasása a gyönyörűség pillanatait adják. A fiatal, a nagyon fiatal olvasók számára, aki még nem olvas, hanem felolvasnak számára, ez egy tanulságos könyv, amelynek segítségével létünk erkölcstani dimenziójával kapcsolatba léphet. Elismerésem fejezem ki a szerzőnek, kellemes olvasást kívánok bármilyen korú olvasóközönségnek, és ami engem illet… várakozom. A többi kötetre. – 2011 június 9, Iași, Liviu Antonesei

Πρόλογος Δε νομίζω ότι περίμενα ποτέ να διαβάσω ένα παιδικό βιβλίο με τόση συγκέντρωση και – πρέπει να το αναγνωρίσω! – με τόσο μεγάλη ευχαρίστηση. Κι όμως, δεν πιστεύω ότι έχω κιόλας ξεμωραθεί. Απλά το βιβλίο με αιχμαλώτισε με την εφευρετικότητα των ηρώων του, αλλά και με τον συναρπαστικό χαρακτήρα των περιπετειών τους. Για να μη μιλήσω για το γεγονός ότι είναι και πολύ καλογραμμένο. Χαίρομαι που αυτός ο πρώτος τόμος δεν είναι και ο τελευταίος, που πρόκειται για μία ολόκληρη σειρά βιβλίων, της οποίας το τέλος απέχει πολύ. Θα ήθελα να βρω και πάλι στην ανάγνωση των υπόλοιπων τόμων αυτήν τη φρεσκάδα. Γιατί έχω σοβαρούς λόγους. Αντίθετα από εσάς, που αυτήν τη στιγμή έχετε μπροστά σας τον πρώτο τόμο της σειράς «Η καρδιά ενός μικρού βατράχου», εγώ έχω ήδη διαβάσει τον δεύτερο τόμο και ετοιμάζομαι για την ανάγνωση του τρίτου. Δε γνωρίζω τι ακριβώς οδήγησε τον συγγραφέα στην παιδική λογοτεχνία, αλλά δύο πράγματα είναι για μένα ξεκάθαρα. Πρώτον, ότι έχει όλα τα απαραίτητα για αυτό το λογοτεχνικό είδος χαρίσματα της φαντασίας και της έκφρασης, οπότε έχει μία αδιαμφισβήτητη κλίση προς την παιδική λογοτεχνία. Δεύτερον, ότι πέτυχε έναν τομέα που έχει μείνει ορφανός, στη ρουμανική λογοτεχνία, εδώ και αρκετές δεκαετίες. Αυτό το λογοτεχνικό είδος επιβιώνει ακόμα στις μέρες μας, χάρη κυρίως σε μεταφράσεις και επανεκδόσεις, καθώς τα πρωτότυπα βιβλία αποτελούν ιδιαίτερα σπάνιο είδος, αν όχι ανύπαρκτο. Χαίρομαι που ανάμεσα στους λίγους που σκέφτηκαν να καλύψουν αυτό το κενό συγκαταλέγεται και ένας συγγραφέας τόσο φανερά προικισμένος. Ένας συγγραφέας που, εκτός από τα χαρίσματα της φαντασίας και της έκφρασης, τα οποία προανέφερα, έχει και ένα ακόμα, το οποίο θεωρώ καίριας σημασίας – ξέρει να εισάγει εκείνη την ηθική διάσταση, χωρίς την οποία δεν μπορεί να νοηθεί η παιδική λογοτεχνία, χωρίς όμως να καταλήγει ποτέ σε ένα ηθικοδιδακτικό κείμενο. Το ηθικό δίδαγμα προκύπτει από τις περιπέτειες, τους διαλόγους και τους συλλογισμούς των ηρώων. Αυτό μου φαίνεται, όπως έγραψα και παραπάνω, ιδιαίτερα σημαντικό. Τίποτα δεν απομακρύνει περισσότερο από την ηθική διάσταση ένα παιδί, ακόμα και έναν ενήλικα, από ένα ηθικοδιδακτικό κείμενο. Από ό,τι γνωρίζω, αυτές οι ιστορίες θα παρουσιαστούν στο κοινό σε περισσότερες μορφές – ως πλούσια εικονογραφημένοι τόμοι, ως κόμικς και, αν κατάλαβα καλά, ως κινούμενα σχέδια, κάποια στιγμή. Αυτό είναι εξαιρετικό – ανάλογα με την ηλικία μας, αλλά και με την ψυχική δομή του καθενός μας, ο τρόπος αντίληψής μας είναι διαφορετικός. Και είναι πολύ καλό να «ερχόμαστε αντιμέτωποι» με αυτό που μας ταιριάζει καλύτερα. Πριν κλείσω, θέλω να σας ευχηθώ καλή ανάγνωση, ανεξάρτητα από την ηλικία σας και την τυπική μορφή της ιστορίας που επιλέξατε – βιβλίο, κόμικς κ.τ.λ. Επίσης, θα ήθελα να ευχηθώ στον συγγραφέα καλή δύναμη, ώστε να μπορέσουμε να χαρούμε όσο το δυνατόν περισσότερες από τις ευφυείς περιπέτειες και τους μαγευτικούς χαρακτήρες του! Αν μου έλεγε κανείς, πριν διαβάσω αυτό το βιβλίο, ότι μπορεί να μου γίνουν συμπαθείς οι ψύλλοι, οι αρουραίοι, ακόμα και οι μεταξοσκώληκες, θα του έλεγα ότι δεν ξέρει τι λέει! Σας εύχομαι και πάλι ευχάριστη ανάγνωση! Λίβιου Αντονέσεϊ, 14 Δεκεμβρίου 2010, Ιάσιο

Az arany toll, az angyal vagy a hóhér?, az első kötete A KIS BÉKA SZIVÉNEK (a szerző Gheorghe Virtosu), kinyitja a barátság, az élet tanúlságai és a gyermekkor világa felé vezető utat, ami kialakit egy erős jellemet. Ez a történet, mely minden korosztálynak iródott, egy kis hősnő különös kalandjával kezdődik, aki minden erejét latba veti, hogy megtalálja a nagy világban elvesztett családját. Hogy miként bocsáss meg, miként örvendezz igazán az életnek és mindennek ami a legszebb amit neked adhat. Az első kötet a KIS BÉKA SZIVÉNEK gyűjteményéből, rajzokban is megjelenik valamint rajzfilmben.

Știați că Trădarea este Logodnica Blestemului? A tunat și i-a adunat! Știați de ce a rămas Cârtița fără vedere, deși a fost vietatea cu cei mai frumoși ochi, de pe pământ? Știați de ce se întorc primăvara cocorii din țările calde?

Na zakończenie tego króciutkiego wstępu, nie pozostaje mi nic innego, jak życzyć Wam miłej lektury i trochę więcej siły do koncentracji, bowiem ten tom jest nieco bogatszy w liczbę stron, niż te, które przeczytaliście do tej pory. Autorowi życzę zaś dużo zdrowia, równie bogatej jak do tej pory wyobraźni oraz powodzenia w pisaniu, by obdarowywał nas wciąż takimi książkowymi kolekcjami podobnymi do biżuterii ze słów i obrazów. A jemu wystarczy, że przyzwyczaił nas do smaku swych opowieści! Nam zaś trzeba pozostałych tomów, które będziemy mogli czytać przy kominku lub w zachodzącym słońcu letnich wieczorów. (16 marca 2011 roku, Jassy – Liviu Antonesei)

Un nou volum al Inimii de Broscuță, semnat Gheorghe Vîrtosu, ne aduce împreună, într-un nou episod al festinului existențial botezat atât de frumos, „Viață“. Destine abandonate, aparent uitate de Creator, se intersectează dând naștere unui nou val de aventuri. Pătrundem în hățișurile unei râpi sălbatice care, sub penița mânuită cu măiestrie de autor, aduce în prim-plan aspecte reale ale vieții noastre de zi cu zi. Ca peste tot, există un personaj charismatic – Bătrânul Învățător al râpei – menit să călăuzească multe destine oropsite care își găsesc, în această râpă, „familia“ de care sunt lipsiți, „căminul“ după care tânjesc. Rămâneți alături de noi pentru un univers fantastic, ce oglindește, în mod spectaculos, lumea noastră reală.

Celebrele întrebări „ce?“, „cum?“ și mai ales „de ce?“ își găsesc în volumul al III-lea al foiletonului O inimă de broscuță răspunsuri ingenioase și fermecătoare prin intermediul personajelor inedite cu care ne-a obișnuit această carte. Relația bunic-nepot este pusă într-o lumină caldă, menită să ne deschidă inimile pentru a ne însuși acordurile Valsului stelar al vieții. În ciorchinii strălucitori ai poveștilor ce decurg una într-alta, una dintr-alta, ca într-o versiune modernă a ciclului O mie și una de nopți, se evidențiază două episoade de natură mitologică, sosite cumva pe filiera creștinismului popular, dar excelent prelucrate, de o originalitate sui generis, care luminează ca niște mari boabe de struguri domnești, chiar dacă sunt cumva „decupate“ și pulverizate de-a lungul întregului volum.

Οι περίφημες ερωτήσεις «τι;», «πώς» και κυρίως «γιατί;» βρίσκουν στον τρίτο τόμο της σειράς Η καρδιά ενός μικρού Βατράχου έξυπνες απαντήσεις, που μαγεύουν μέσα από τους ξεχωριστούς ήρωες αυτού του βιβλίου. Βλέπουμε την τρυφερή σχέση μεταξύ παππού και εγγονού, που έχει σκοπό να ανοίξει τις καρδιές μας προς τις συμφωνίες του Αστρικού βαλς της ζωής. Από τα αστραφτερά τσαμπιά των ιστοριών που πηγάζουν το ένα μέσα από το άλλο, σαν μια σύγχρονη εκδοχή της συλλογής Χίλιες και μία νύχτες, αναδεικνύονται δύο μυθολογικά επεισόδια, που έφτασαν μέχρι τις μέρες μας μέσα από τη λαϊκή χριστιανική παράδοση, τυγχάνοντας όμως εξαιρετικής επεξεργασίας. Η εγγενής τους πρωτοτυπία τα κάνει να λάμπουν σαν μεγάλες ρώγες βασιλικού σταφυλιού, παρά το γεγονός ότι είναι κατακερματισμένα και διάσπαρτα μέσα σε ολόκληρο το βιβλίο.

Sicuramente non mi aspettavo di leggere un libro per i bambini con tanta concentrazione e – devo riconoscere! – con tanto piacere. E comunque, non credo di esser già sul punto di diventare senile. Semplicemente il libro mi ha affascinato per l’ingegnosità dei personaggi, non meno, per il carattere vivo delle vicende che affrontano. Per non parlare poi dell’ottimo modo in cui il libro è scritto. Sono felice che questo primo volume non sia anche l’ultimo, che si tratti di un ciclo intero, il quale è lontano dal chiudersi. Vorrei ritrovare questa stessa freschezza nella lettura anche nei volumi che seguiranno. Ho delle buone ragioni per dirlo. A differenza di voi, che avete adesso davanti agli occhi il primo volume della serie Cuore di Ranocchia, io ho già letto anche il secondo e mi preparo per leggere il terzo. Non so esattamente che cosa abbia portato l’autore alla letteratura per bambini, però due cose mi sembrano chiare. La prima, che ha tutto il talento d’immaginazione e di espressione necessario a questo genere di letteratura, quindi è indiscutibilmente portato per questo genere. La seconda, che la sua opera capita in un genere assente, nella nostra letteratura, da qualche decennio. Il genere sussiste, negli ultimi tempi, soprattutto tramite le traduzioni e le ripubblicazioni, i libri originali essendo invece un’immensa rarità, se non un’assenza vera e propria. Sono felice che tra quelli che hanno pensato a coprire questa lacuna ci sia un autore talmente ricco di talento. Un autore che, accanto alle qualità di fantasia e di espressione già menzionate sopra, ha anche un’altra qualità che ritengo essenziale - sa introdurre quella dimensione morale senza la quale la letteratura per bambini non potrebbe essere concepita e che, però, non diventa mai moralizzatrice. La tesi morale risulta indirettamente dalle vicende, dai dialoghi e dalle meditazioni dei personaggi. E questo, come ho già detto, mi sembra capitale. Niente può allontanare un bambino dalla dimensione etica, neppure un adulto, così come lo fa un discorso moralizzatore. Per quanto sappia io, queste fiabe si presenteranno al pubblico in varie forme – come volumi riccamente illustrati, come fumetti e ad un certo momento, se ho capito bene, come film di animazione. C’è ancora una cosa molto importante: in base alla nostra età e al tipo di struttura psichica individuale di ognuno di noi, il nostro modo di recepire è molto diverso. Perciò la cosa migliore è che ognuno di noi venga colpito dalle cose che più si avvicinano al nostro modo di essere. Non vorrei chiudere prima di augurare ai lettori una gradevole lettura, aldilà della loro età e della forma di presentazione della fiaba che avranno scelto – libro, fumetto, ecc. – e allo stesso tempo, vorrei augurare buon lavoro all’autore, affinché noi lettori possiamo rallegrarci il più possibile delle peripezie dei suoi ingegnosi e affascinanti personaggi ! Se prima di fare questa lettura, qualcuno mi avesse detto che le pulci, i topi, persino i bachi da seta mi sarebbero divenuti simpatici, non ci avrei mai creduto! Ancora una volta, buona lettura! – Liviu Antonesei, 14 Dicembre 2010, Iași