جیمز آلنکتاب تو همانی که می‌اندیشی نوشته‌ی جیمز آلن، نزدیک به صد سال کتابی پرفروش بوده که هدفش ترغیب مردان و زنان به اکتشاف و ادارک این حقیقت است که خودشان آفرینندگان خویشند.مقصود از کتاب تو همانی که می‌اندیشی (As a man thinketh) این است که بگوییم ذهن، سازنده‌ی اصلی لایه درونی شخصیت و لایه برونی شرایط است و اگر کسی تاکنون در غفلت و رنج به سر برده‌، چه بسا با خواندن این کتاب به آگاهی و شادی برسد."تو همانی که می‌اندیشی"، این کلمات قصار نه تنها تمام وجود آدمی را شامل می‌شود بلکه به قدری جامع است که همه شرایط و اوضاع زندگی انسان را دربر‌می‌گیرد. در معنای واقعی کلمه، بشر حاصل اندیشه خویش است و شخصیت او مجموعِ کاملی از تمام تفکرات اوست.همانگونه که گیاه از دانه به عمل آمده و بدون آن به وجود نمی‌آید، هر عمل انسان، ناشی از دانه‌های نهفته در اندیشه اوست و بدون آن‌ها پدیدار نمی‌شود. این موضوع، هم به دسته عمل‌هایِ "ذاتی" و هم به آن‌هایی که "سنجیده" خوانده می‌شوند، مربوط است؛ همچون کارهایی که حساب شده به اجرا در می‌آیند.جسم در بندِ ذهن است و از آن تمکین می‌کند، خواه افکارِ آن از روی عمد انتخاب شده یا ناخودآگاه ابراز شده باشند. تراوشِ افکار غیراخلاقی در ذهن، بدن را به سرعت در ناخوشی و تباهی فرو می‌بَرَد؛ بدن با افکار شاد و زیبا، به جوانی و زیبایی می‌نشیند. ذهن انسان را می‌توان به باغی تشبیه کرد که می‌تواند هوشمندانه پرورانده و یا به حال خود رها شود؛ اما چه پرورش داده شود و چه به آن بی‌توجهی گردد، خواه ناخواه به بار می‌نشیند. اگر بذر مفیدی در آن نهاده نشود، علف‌های هرز تمام باغ را در بر خواهند گرفت و همچنان بیشتر خواهند شد.جیمز آلن (James Allen)، در 28 نوامبر سال 1864 در شهر لستر واقع در کشور انگلستان متولد شد. او در خانواده‌ای چهار نفره از طبقه‌ی فوق ضغیف جامعه زندگی می‌کرد و دو برادر کوچکتر از خود داشت. او با منتشر کردن دوره "انسان اندیشه است" در بین مردم محبوبیت زیادی کسب کرد این دوره به مدت 55 دقیقه توسط معاون جیمز آلن ضبط شد و به صورت صوتی انتشار پیدا کرد. به جرئت می‌توان گفت هنوز هم این دوره یکی از برترین دوره‌ها در زمینه قانون جذب است.در بخشی از کتاب تو همانی که می‌اندیشی می‌خوانیم:هر انسان را می‌توان به باغی تشبیه کرد که می‌تواند هوشمندانه پرورانده و یا به حال خود رها شود؛ اما چه پرورش داده شود و چه به آن بی‌توجهی گردد، خواه ناخواه به بار می‌نشیند. اگر بذر مفیدی در آن نهاده نشود، علف‌های هرز تمام باغ را در بر خواهند گرفت و همچنان بیشتر خواهند شد.درست مثل باغبانی که زمینش را آماده‌ی کشت کرده، آن را از علف‌های هرز خلاص می‌کند و به پرورش گل و میوه‌های مورد نیازش می‌پردازد، انسان نیز تمایل دارد که تمام افکار غلط، بی‌فایده و کثیف از باغِ ذهنش دور ریخته شود و گل‌ها و میوه‌های افکار درست، مفید و پاک را در حد کمال بپروراند. به دنبال این جریان، آدمی دیر یا زود درمی‌یابد که او باغبان اصلی روح خود و مدیر زندگی خویش است. پرده از قوانین تفکر در درون خود برمی‌دارد و با دقتی روزافزون، چگونگی قدرت تفکر و ویژگی‌های ذهن در شکل‌گیری شخصیت، شرایط و سرنوشت را درک می‌کند.اندیشه و شخصیت درهم آمیخته‌اند. همانطور که منش می‌تواند فقط به واسطه‌ی محیط و شرایط، ظاهر‌شده و خود را نشان دهد، شرایط بیرونی زندگی هر کسی همیشه به طور هماهنگی با موقعیت درونی او در ارتباط است. این بدان معنی نیست که شرایط انسان در تمامی لحظات، گواه بر شخصیت مطلق اوست بلکه این موقعیت‌ها عمیقا با برخی ویژگی‌های مهم تفکرِ درونِ او در ارتباط است که در حال حاضر ناگزیر به رشد او هستند.هر کس در جایی قرار دارد که قانونِ هستیِ او تعیین می‌کند. افکاری که انسان شخصیتش را با آن ساخته، او را به جایی که هست آورده و سازماندهی زندگی او بر حسب اتفاق نبوده بلکه تماما حاصل قانونیست که خطا‌نمی‌کند. این موضوع، هم درباره‌ی افرادی که احساس می‌کنند هیچ گونه هماهنگی با محیط پیرامونیِ خویش ندارند و هم آنان که راضی هستند، صدق می‌کند.بشر به عنوان موجودی پیشرو و رو به رشد، جایی قرار میگیرد که امکان یادگیری برای پیشرفت او وجود داشته‌-باشد؛ از آنجاییکه هر موقعیتی برای او حاملِ درسی معنوی برای فراگیریست، شرایط به تدریج از بین رفته و جای خود را به دیگری می‌دهند.