در کتاب داستان زندگی من، علاوه بر آشنایی با شرح احوال چارلی چاپلین در دوره های مختلف زندگی او، از دیدگاه های این هنرمند بی همتا درباره ی هنر، سینما، تئاتر، بازیگری و بازیگران، نویسندگان و شاعران، و از جهان نگری او درباره ی جنگ و صلح، فقر و ثروت، تحدید سلاح های هسته ای و فلسفه ی زندگی آگاهی می یابیم.چارلی چاپلین! چه نام پرشکوهی. در قرنی که به سر می بریم هیچ انسانی از او محبوب تر نبوده است. هیچکس چون او نتوانسته است به عمق عواطف و احساسات بشر چند نسل اخیر دست بیاندازد. نام چارلی چاپلین (Charles Chaplin) بیش از نیم قرن است دل های ما را از غم و شادی، دو احساس شناخته و متمایز انسانی، مالامال می کند و اینک، این انسان بزرگ عصر، این نابغه مسلم و این موجود افسانه ای، با قلم سحار خویش داستان زندگیش را به رشته تحریر کشیده و حاصل آن کتابی سترگ به نام داستان زندگی من (My Autobiography) است، چون دیگر کارهای او.سِر چارلز اسپنسر چاپلین، ۱۶ آوریل ۱۸۸۹ به دنیا آمد و ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷ چشم فرو بست. وی یکی از مشهور ترین بازیگران و کارگردانان و همچنین آهنگساز برجستهٔ هالیوود و برندهٔ جایزه اسکار است. بیشتر فیلم های او کمدی و صامت هستند.چاپلین در زمینه سینما بیش از ۶۵ سال فعالیت کرد که شروع فعالیت های وی از سالن ویکتوریا انگلستان به عنوان پسربچه ای آغاز شد و تا سن ۸۸ سالگی ادامه یافت. وی در سال ۱۹۱۹ همراه با تعدادی از دوستان سینمایی خود اتحادیه سینماگران را تاسیس کرد. چاپلین یکی از محبوب ترین و بزرگ ترین هنرمندان قرن بیستم میلادی و تاریخ سینما است.در بخشی از کتاب می خوانیم:قضا و قدر وقتی سرنوشت انسان را به بازی می گیرد، نه رحم می شناسد و نه عدالت. بازی تقدیر با مادرم نیز همین گونه بود.او هرگز نتوانست صدایش را دوباره باز یابد. به همان طریق که پاییز می رفت و جای خود را به زمستان می داد، وضع زندگی ما نیز از بد به صورت بدتر در می آمد، گرچه مادرم زنی دوراندیش بود و اندوخته مختصری داشت.اما این اندوخته به سرعت ناپدید شد، و به همان سرعت جواهرات و دیگر مایملک خصوصی او، که برای ادامه زندگی ضرورت داشت، بر باد رفت. اما مادرم هنوز امید خود را به اینکه دوباره صدایش را باز یابد از دست نداده بود.