Bagay Bagay: Contemporary Philippine Poetry

By Teo T. Antonio

Before we achieve big things in life, we have to start small first. However, sometimes, we tend to forget these little things. We tend to forget their importance. Thus, we wonder why our dreams are not fulfilled.

This contemporary poetry collection by Teo T. Antonio delves deeper into the small things that matter and how they significantly impact our lives in some way.

• Language: English
• Publisher: Anvil Publishing, Inc.
• Release date: Nov 20, 2017
• ISBN: 9789712733345

Book preview

1 

bagay-bagay

"Kadalasan, binabale-wala natin

ang mga simpleng bagay sa ating buhay."

"Sa mga panaginip nagsisimula

ang pananagutan."

BAGAY-BAGAY

May bagay na hindi bagay bagayan

may binabagayan kahit hindi bagay.

May mababaw kahit hinuhukay,

may lumalalim di man binubulay-bulay.

May bulaklak na ang duklay

hindi mo maaabot malapit man sa tangkay.

May balon na walang tubig

pero, sumalok ka’t bumubukal ng pag-ibig.

May alon na dumadalaw sa dibdib

gayong walang unos, ano’t nanliligalig?

May dulo ng pag-asa’t panaginip

pag nanggising ilulublob ka sa putik.

May kidlat na kaulayaw ng unos

pagsagitsit sa tubig, nalilinsad ang ilog.

May kulog na simbait ng pag-irog

bigla kang tutuligin sa mahimbing na pagtulog.

May sigwang sa dibdib ay umiikot

diwa ay tuliro kung masaya o malungkot.

Anumang bagay na walang ngala’t depinisyon

sa bungo’t dibdib parang umaambong karayom.

18 MAYO 1988

ALON

Nagsalita ang alon, "May yaman ang alat

ng tubig, pag tinutuyo ng mata ng araw.

Maraming nag-ipon ng asin sa tubig,

kaya mangingisda’y tumanda man

may naglumot na sagwan at tikin ng pag-ibig.

May binti at paang nagbalabal ng buhangin

dahil, nang dumaong sinagupa ang daluyong.

May nag-asin ang mukha’t labi,

dahil umibig sa puyo ng unos.

May katawang tinayantang ng araw at hangin

sa gilid ng pilapil may itinaraw na tulos.

May lambat na nawasak sa pagsuyod sa dagat

pero, tinagpian ng hibla ng pananalig.

May umibig sa akin at nagk’wintas ng perlas,

naiinggit ang buwan sa mumunting kislap.

Hinagkan ng hangin ang kaluskos ng tubig,

nag-asin ng pagsinta ang bangka at katig.

Nagtikin ang ulap ng pagliyag sa buhangin,

biglang-biglang nabura nang ako’y dumating.

Laging may panganib sa katahimikan ko,

ang di nila batid na kasakiman ng tao."

18 MAYO 1988

UGAT

Kinukuha niya ang sustansya ng lupa,

bukal ng tubig upang magbigay-buhay

sa puno’t halaman. Pero, may ugat

na kaaway ng kapwa ugat. Gaya ng

gumagapang na damo. Kailangang

hawanin sila’t patayin upang

mabuhay ang namumungang halama’t puno.

Maging sa angkan at pulutong ng mga

ugat, sila-sila’y nag-aaway sa sustansya

ng lupa. Tulad ng lahi, angkan, pulutong

kapisanan ng mga taong nagtutunggali

dahil sa nakatutuksong yaman ng daigdig.

19 MAYO 1988

PALITO

Mula sa pinagkiskis nabato ng unang tao,

mababakas ang pinanggalingang kaalaman

sa paglikha ng palito ng posporo. Ngayo’y

iba’t ibang kulay ang pulburang ulo.

May pula, itim, asul, berde, biyoleta

at iba pa. May karaniwan at naiiba ang

bahay na pinagkikiskisan upang magdulot

ng apoy. Kaulayaw ng mga dukha ang may

ulong pula at itim na ang bahay, may

karaniwang disenyong pinananahanan.

Kalaguyo ng mga mayayaman ang may ulong

iba’t ibang matitingkad ang kulay

at magagandang disenyo ang nilikhang tahanan.

Palamuti sa mararangyang restoran at otel,

ipinamimigay sa mga suki at bagong kostomer.

Pero lingid sa kabutihan ng palito ng posporo,

tinilad na katawa’y mula sa tapyas ng troso

sa gubat at bundok. Nang gamitin ng salarin

upang sunugin ang pinagmulang puno sa pagkakaingin;

nakalbo ang kagubata’t kabundukan, ginamit

ang palito ng posporo sa pagtupok ng sariling angkan.

19 MAYO 1988

BUNDOK

Inibig ng bundok maging lantay ang kariktan,

mamukadkad ang liryo, tumabal ang damuhan.

Ibig din niyang yumabong ang punongkahoy,

magsalabat ang baging na tulayan ng mga