Dag is geen nacht

By Papaver

Is het nu eigenlijk ‘Dag is geen nacht’, of is het ‘Dag is ge (dag ben jij), en wie is de nacht’?
Woorden die nog niet weten, zoeken. Elk gedicht in dit bundel van Papaver is telkens weer een veldslag van tegen elkaar opboksende levens. Deuken vol liefde, breuken vol passie. Elke dag worden de kaarten opnieuw geschud, worden de woorden in de gedichten geschikt, met de vraag of ze de lezer kunnen behagen.
Soms in alledaagse taal, soms in een Bargoens dat alleen nog in de nacht wordt gesproken, maar altijd met trefzekere beelden. Altijd met liefde en melancholie, pijn en verdriet, vaak met een grimas. Niet om wat voorbij is, maar omdat het voorbij is.
Zoals de dichter ooit sprak in een interview: ‘ Ik probeer met mijn poëzie of ik tegen windsnelheid kan blijven vooruitleven, zonder mijn achteruitkijkspiegel te vegeten’.

februari
2014
Aalst

• Language: Nederlands
• Publisher: Papaver
• Release date: Mar 6, 2014
• ISBN: 9781310868672

Papaver

Papaverpseudoniem van de initialen M.R.Gent 1962Woont in een uitrangeergemeente van de Stad Aalst. Voelt er zich thuis ondanks zijn zwerfmentaliteit. Op zoek naar de poëzie in woorden: een gevecht tegen windmolens. Nu en dan wint hij dat.

Book preview

oerknal proloog

Pompeï

Scheikunde allegro ma non troppo

Woorden

Aperitief van het huis

Studente

Kasteel ‘Diepensteyn’

Tegenlicht fortissimo possibile

Jij

Ik

Vrouw I

Pokerface

Slipgevaar?

Vogels

Porta Nigra

Daidalos

Jager op sneeuw

Misschien

Dijkbreuk

Gemaakt

Brief

Opgebrand

Tijd

Nachtvlucht

Vrouw II

Wie

Wat

Waar

Wanneer

Gertrude Trauma 0-4

G.T. 0-0

G.T. 0-1

G.T. 0-2

G.T. 0-3

G.T. 0-4

Meisje van gras

Meisje van foto

Ars Poëtica epiloog

proloog

Oerknal

Stootte een god ooit zijn voet aan de aarde:

een molshoopgat, open gespat, zo vruchtbaar

trok wind het zaad uit de drab. Hij gooide de zon rond,

joeg zijn bargoense stem door het veldhout, beschonk

zich een krocht met een gat op een kier

voor een maagd die hij verbruide, haar bontgoed

hertooide met driftige duimen. Klonk paarringen vast

van het gemeenzaamste goud. Liet godenweer los

op de hondsdolle grond en pachtte haar nachturen lang

tot een uitbenende krijs haar het grijpen ontnam.

Werd langzaam een mens met voeten op aarde.

Verdroeg haar afgelooid terug naar een molshoop,

stompte de put toe, sloeg zijn kruis op een drassige plek.

Viel met een grijns uit zijn bonkig gezicht en begluurde

zijn draagnaam, die de tuin bleef bejagen.

inhoudstafel

Pompeï

Wij groeven naar huizen, wij groeven in grond, trokken

met stenen een muur