In deze laatste - en dus extra lange - aflevering vertellen drie ouders die al eerder te gast waren op de podcast hoe de meertalige reis van hun gezin sindsdien is verlopen. Ik blik terug op afgelopen vier jaar, reflecteer op de toekomst en als afsluiter horen we een gedicht geschreven over en opgedragen aan meertalige kinderen, en geïnspireerd door de podcast.



Onze eerste gast is Liz. Ik sprak voor het eerst met haar in het tweede seizoen van Kletsheads (in aflevering 9, over meertalige baby's). Liz komt oorspronkelijk uit Limburg maar woon al 10 jaar in Canada. Samen met haar Egyptische man heeft ze een 4-jarige zoon, Otis.







Daarna horen we van Marjolein. Marjolein is eentalig opgegroeid in Nederland, heeft Engels gestudeerd en is daarna docent Engels geworden. Toen ze in 2018 moeder werd, besloot ze om ook Engels te praten met haar zoontje Owen. Inmiddels heeft ze een tweede zoon, James. Marjolein was eerst te horen in deze aflevering 2 van seizoen 2 over de meertalige opvang.







Als laatste spreek ik met Leonie. Anderhalf jaar geleden aan het begin van het derde seizoen sprak ik met Leonie (in aflevering 1 over taalaanbod, Turks en tweetalige troubles). Haar zoontje was toen bijna twee jaar oud, zij sprak Duits met hem en haar partner Nederlands. Dat gesprek is mij heel lang bijgebleven, want het was geen makkelijk gesprek. Leonie zat toen met een probleem: haar partner kon geen Duits en vond het ook vervelend dat Leonie die taal met hun zoontje Alexander gebruikten. Wil je weten hoe het nu gaat met deze drie ouders en hun meertalige gezinnen, luister naar de podcast!







Als afsluiter van deze aflevering en dus de hele podcast horen we een gedicht, Tweedonkern. Dit gedicht is geschreven en voorgedragen door spoken word dichter, Wieke Vink. Tweedonkern betekent 'duisternis' in het dialect dat de grootouders van Wieke spraken. Als je goed luistert, hoor je veel verwijzingen naar gesprekken, onderwerpen en woorden die afgelopen vier voorbij zijn gekomen in de podcast.





Tweedonkern
Als de verhalenIn meerdere talenVan de tong af rollen Als de wereld steeds groterEn steeds kleiner wordt Als de zinnenNiet in hokjesNiet ingeboxt kunnen worden Maar in plaats daarvanInsteadEen heel palletAan nieuwe werelden opent Dan is dit een ode aan alle kinderenAlle docenten ouders spraakconsulentenDie mooie keuzes makenOver thuis- en erfgoed- en gemeenschapstaal Die zachtjes wiebelen aan de tafelpotenVan eentalige conventies Met harmonische tweetaligheidEn meertaligheid in de klas Want daar liggenZonder kostenMet soms wat zorgenCulturele schatten verborgen En dan is dit – met de kennis van nu -Un petit coup d’amourVoor een meertalig morgen Want als je van de gebaande paden af gaatKomt een trein met een korte -ei nimmer te laatEn ‘kiek an’Zeggen ze dan En jij weet dat ‘kijk’ met lange -ij wordt geschreven Misschien weet je nietHoe je je talen schrijftMaar ken je ze wel als de klank van je leven En daar waar in lockdownOnze toegang tot taalIn rusteloze ruimtes aan banden werd gelegd Was er ruimte voor het leren kennenVan nieuwe lettersZoals de Arabische 3 an de Duitse ringel-S En moelijke taal?Wat zeggen die Nederlanders met hun harde en zachte -gen nou helemaal Perhaps it’s time for translinguaging Want als de druk op onze ecosystemen toeneemtIs er een heel ecosysteem aan boeken te lezen En is het leren van een taal Van Pashtoe tot TigrinyaVan Fries tot Frans Een remedie Niet als het moetMaar als het mag Want het leren van een taal is langzaam werkEn meestal in verbinding Met de mensen die ons voorgingenEn de toekomst die we nog willen makenTaal als een vertrouwelingAls klanken die met je mee reizenDie in je opborrelen Als actieve kennisOf herinnering Aan een tijd waarin er iemand zo tot ons sprak Met mensen die het allerliefst in hun eigen taalIn hun eigen talenTellen of ruzieen of liefhebben




Lieve meertalige kinderenDit gedicht is voor jullie Weet dat het oke isHoe je het ook doet Er zullen altijd mensen zijnDie v...