Wilk, koza i koźlęta

By Jan Grabowski

Stara pani koza wyjeżdża do miasta, żeby załatwić dorosłe sprawy. Zostawia w zagrodzie swoje małe koźlątka - nakazuje im być ostrożnym, zamknąć furtkę i nikomu nie otwierać. Wśród dzieci znajduje się Czarnuszka - koźlątko nieco naiwne i bujające w obłokach. Tymczasem za ogrodzeniem czai się wilk, który tylko czeka, aż stara koza oddali się od swoich dziatek. Bajka w stylu klasycznych baśni braci Grimm - trzyma w napięciu i przynosi morał. Opowieść wielokrotnie przenoszona na deski teatrzyku dla dzieci. Utwory Jana Grabowskiego od lat bawią, wzruszają i... wychowują. Pisarz i pedagog specjalizował się w opowieściach o zwierzętach, w których promuje postawę szacunku i wrażliwości wobec naszych mniejszych braci, a także uważność na ich emocje. Bohaterowie tych czułych historii to głównie koty, psy, zwierzęta gospodarskie i leśne oraz ptaki. Jedne mają trudny charakter, inne - przeszłość, o której wolałyby zapomnieć. Wszystkie bez wyjątku są jednak do siebie przyjaźnie nastawione i przeżywają wspólnie szalone przygody.

• Language: Język polski
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Dec 8, 2022
• ISBN: 9788728396520

Book preview

Jan Grabowski

Wilk, koza i koźlęta

Saga Kids

Wilk, koza i koźlęta

Zdjęcie na okładce: Shutterstock

Copyright © 1949, 2022 SAGA Egmont

Wszystkie prawa zastrzeżone

ISBN: 9788728396520 

1. Wydanie w formie e-booka

Format: EPUB 3.0

Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą Wydawcy oraz autora.

Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.

www.sagaegmont.com

Saga jest częścią Grupy Egmont. Egmont to największa duńska grupa medialna, należąca do Fundacji Egmont, która każdego roku wspiera dzieci z trudnych środowisk kwotą prawie 13,4 miliona euro.

I 

Stara pani koza musiała wyjść do miasta po sprawunki. Powiada więc do swoich dzieci:

— Ja wychodzę! Proszę zamknąć za mną furtkę! Na haczyk! I nie otwierać nikomu! Rozumiecie?

— Nawet Kacperkowi i Melańci? — spytało jedno z koźląt, Czarnuszka było mu na imię, a wyrywało się ono zawsze niezupełnie do sensu.

Stara koza spojrzała na Czarnuszkę lekkim zezem i mówi:

— Zawsze jesteś taka, jakbyś dopiero co z nieba spadła!

— Bo co?

— No, bo Kacperek i Melańcia to są przecież kaczki.

— Więc jak?

Stara koza spojrzała na córkę ostrzejszym już zezem. Ale nie odpowiedziała jej nic, tylko mrugnęła na drugie koźlę:

— Wytłumacz jej, Beba, bo ja już nie mam cierpliwości z nią rozmawiać!

Więc Beba dała różkami lekką sujkę Czarnuszce w bok i zaczyna;

— To ty nie wiesz o tym, że Kacperek i Melańcia to są kaczki?

Czarnuszka skrzywiła się i mruczy:

— Wiem. Dlaczego nie miałabym wiedzieć? Więc co?

— Więc to! — wyrwało się trzecie koźlę i zatupało z niecierpliwości nóżkami.

Był to koziołek biały w piękne kasztanowate łaty.

— No, więc jak? — mazała się Czarnucha.

— Więc tak — próbowała jej spokojnie wyjaśnić Beba — że kaczki są małe.

— To i co z tego? Wielka mi rzecz! Niby to ja nie wiem, że są małe!

— To nie potrzebują wchodzić przez furtkę, ale mogą się do nas wsunąć pod płotem. rozumiesz? — beknęło ze złością czwarte koźlę, mały, zwinny i żywy koziołek, co miał czarną plamę na prawym oku i czarne prawe ucho.

— Dlaczego? — jęknęła Czarnucha.

— Gadajże tu z tą Czarnuchą! — krzyknęły zgodnie dwa koziołki i nadstawiały już różki, żeby uparciucha kuksnąć pod żebro.

— Mamusiu! Już te chłopaki zaczynają! — zabeczała boleściwie Czarnucha i skryła się za matkę.

— Świętego byś z cierpliwości wyprowadziła — powiada do niej na to stara koza.

— A cóż ja jestem temu winna, kiedy mi nikt nigdy nic porządnie nie chce wytłumaczyć! — pisnęła Czarucha i... w bek.

Stara koza popatrzyła na nią, popatrzyła, pokiwała głową i mówi do Beby:

— Zamknij więc, Bebuchno, furtkę na haczyk. No i nie otwieraj nikomu.

— Dawniej nie kazałaś się nam tak starannie