A pedra verde

By Julio Santos and Patricia Perez Redondo

Colección de libros infantís ilustrados para nenas e nenos a partir dos 7 anos. Máis de 120 páxinas de diversión, de aventura e de misterio con ilustracións en cor.

Hola! El meu nom és Txano i el meu germà bessó es diu Óscar.
Alguna vegada has vist caure un meteorit? Doncs nosaltres, sí...
En una excursió a principis d'estiu, una enorme bola de foc va creuar el cel davant els nostres ulls i es va estavellar en el bosc!
Sí, ja sé que hauríem d'haver sortit corrent contra direcció, però no ho vam fer i vam anar en la seva cerca. I la trobàrem.
Era una estranya pedra verda.
El secret que s'amagava després de la seva resplendor va canviar la nostra vida per sempre.
Véns a descobrir-ho amb nosaltres?

• Language: Galego
• Publisher: Julio Santos
• Release date: Apr 1, 2022
• ISBN: 9788418875427

Julio Santos

Julio: Soy informático desde mucho antes de estudiar informática y me encanta la tecnología. Hace unos pocos años, lo dejé todo y me fui a viajar por el mundo con mi familia. Y en uno de esos viajes, mientras conducía aburrido por la pampa argentina, aparecieron Txano y Óscar. No sé de donde vinieron, pero consiguieron cautivarme y a partir de ese momento me dediqué a escribir sus historias mientras Patricia enriquecía mis textos con sus imágenes.Patricia:Soy diseñadora gráfica de vocación y de profesión. Dibujo desde que recuerdo aunque no recuerdo gran parte de lo que he dibujado. Dentro del amplio mundo del diseño y de mis intereses, la ilustración siempre ha ocupado uno de los primeros puestos y cuando Julio me presentó el proyecto de crear juntos una colección de libros infantiles, no pude resistir la tentación e inmediatamente me puse a diseñar los personajes y el universo gráfico de la serie.

Book preview

Capítulo 1: Ola, eu son Txano!

Xa case era mediodía. Eu estaba de pé xunta a porta da cociña e acababa de dispararlle á nosa nai cun bote de ketchup. E o peor era que o meu irmán fixera o mesmo con outro de maionesa. Pero o malo, malísimo de verdade era que os dous atinaramos. Fora sen querer, pero derámoslle de cheo.

Xa, ben o sei, vasme dicir que non é para tanto e que un chorro de ketchup ou de maionesa non é nada coma para morrer. E levas razón! Para morrer non era, pero podía significar un castigo de, polo menos, nivel sete.

Sei que todo isto soa un pouco estraño, pero asegúroche que non é que estivésemos tolos nin que a confundísemos cunha ración de patacas fritas. A culpa de todo tíñaa a chuvia.

Pero déixame que che conte a historia dende o principio. A ver..., comecemos de novo.

Ola, eu son Txano.

O certo é que, en realidade, o meu nome é Xurxo, pero, á parte da miña avoa Encarna, ninguén me chama así dende hai unha chea de tempo. Nin sequera mamá nin papá.

Un día, cando tiña dous anos, fomos de viaxe ao País Vasco e, alí, mercáronme un gorriño de la vermella e verde. Mamá, que sabe moito de idiomas, explicounos que, en vasco, gorro se di chano (máis adiante, descubrín que realmente se escribe txano). A min gustoume tanto aquel gorriño que non o sacaba nin para durmir, e toda a familia empezou a chamarme así. Cando fixen seis anos, quitei o gorro, pero xa non puiden desfacerme do nome. E non me importa. Gústame máis ca Xurxo.

Ao meu irmán xa o coñeces. Si, ese mesmo, o da maionesa. É o meu xemelgo fraternal e chámase Óscar.

Txano and Oscar

Aínda que somos xemelgos fraternais, eu nacín cinco minutos antes, así que son o maior. E, malia que nos asemellamos bastante no físico, mamá e papá din que somos coma a noite e o día.

É certo que o noso carácter non ten nada que ver, porque, por dicilo con suavidade, Óscar é un cabeza tola que fai as cousas sen pensar nunca nas consecuencias. Aínda así, por outra parte, é un superfriki da tecnoloxía e, cando se pon cun dos seus inventos, é quen de estar días traballando totalmente concentrado e de crear cousas incribles.

Eu, pola contra, nin son tan impulsivo nin son tan friki. Digamos que penso un pouco máis as cousas antes de facelas, pero non teño esa chispa de xenialidade que, ás veces, ten o meu irmán.

Iso si, a min encántame contar historias.

A pesar de que o noso carácter sexa distinto, tamén é certo que compartimos unha chea de afeccións, sobre todo a paixón polo Lego, polos videoxogos e polas películas de superheroes. Ah! E aos dous nos encantan as pizzas e os espaguetes en salsa boloñesa que prepara a nosa nai.

Vamos coa historia, e non te preocupes polos demais protagonistas, que xa chos irei presentando a medida que vaian aparecendo.

Había case unha semana que remataramos a escola e, dende entón, gozabamos ou, mellor dito, sufriamos unhas chuviosas e aburridas vacacións. Estaría ben que puidésemos estrear a nosa liberdade con sol e con calor, ou polo menos sen chuvia, pero non foi así e o mal tempo acompañounos durante a semana enteira.

Xogar todo o tempo coa tableta ou co Lego estaba ben para un par de días, pero asegúroche que, cando levabas unha semana sen facer outra cousa, non era tan divertido. Óscar e mais eu tiñamos unha morea de plans alternativos, pero para todos eles precisabamos o ceo azul e o chan seco, polo que as opcións para distraernos empezaban a escasear.

Txano and Oscar on the couch

Despois de botarmos a mañá enteira á procura de cousas coas que divertirnos, esgotaramos o noso repertorio e, aburridos, perseguiámonos pola casa pelexando por calquera trangallada.

Nunha desas pelexas, a Óscar ocorréuselle que podiamos facer un Burger Combat. Si, xa sei que, con ese nome, tería que dicirlle que non sen preguntar, pero recoñezo que a miña curiosidade puido máis e quixen saber que barbaridade maquinara naquela ocasión.

Cun brillo na ollada que eu xa coñecía de desastres anteriores, dirixiuse á cociña con paso decidido e, sen dar un chío, abriu a neveira. Sacou un bote de ketchup e outro de maionesa, e sostívoos nas mans diante de min.

Entón, fitoume moi serio e, namentres me entregaba o primeiro deles, díxome:

—Esta é a túa arma, soldado. Sorte e que gañe o mellor!

Unha vez dito isto, retirouse ao outro lado da cociña, abriu o bote e apuntoume coa clara intención de xiringarme cun bo