Trainingshandleiding Voor cabinepersoneel Van Luchtvaartmaatschappijen
()
About this ebook
De Trainingshandleiding voor cabinepersoneel van luchtvaartmaatschappijen is bedoeld om studenten en beoefenaars van de job van cabinepersoneel voor te bereiden op de moeilijkste momenten in luchtvaartmaatschappijen en luchthavens en om de prestaties van een luchtvaartmaatschappij zeker te verbeteren. Het is ontworpen voor de mensen die graag stewardess en stewards willen worden. Cabinepersoneel of stewardessen, ook wel bekend als stewards zijn leden van een vliegtuigbemanning die in dienst is van luchtvaartmaatschappijen wiens taak het primair is om de veiligheid en het comfort van passagiers aan boord van commerciële vluchten, bepaalde zakenjetvliegtuigen en sommige militaire vliegtuigen te verzekeren. Tegenwoordig kiezen veel jonge mensen voor cabinepersoneel vanwege hoge salarissen, opwindende vliegervaring en interactie met verschillende soorten mensen aan boord en om verschillende landen te bezoeken. De deregulering en het open-sky-beleid in de luchtvaartindustrie in veel landen hebben veel werkgelegenheid gecreëerd in de luchtvervoersindustrie. Deze trainingshandleiding voor cabinepersoneel biedt de juiste vaardigheden en kennis.
Reviews for Trainingshandleiding Voor cabinepersoneel Van Luchtvaartmaatschappijen
0 ratings0 reviews
Book preview
Trainingshandleiding Voor cabinepersoneel Van Luchtvaartmaatschappijen - Emmy Arsonval Maniriho
OVER DE SCHRIJVER
Emmy Arsonval Maniriho is medeoprichter en CEO van Go Smart Aviation Ltd. Met zijn levendige droom om een expert te worden in de luchtvaartindustrie en zijn honger naar kennis op vele gebieden, behaalde hij een MBA in Airline and Airport Management, MA Mensenrechten, PGD in NGO-management, BA in journalistiek en communicatie, diploma in theologie, diploma in Verenigde Naties en internationaal begrip. Hij heeft daarmee brede kennis en ervaring op het gebied van internationaal luchtvervoer, management, toerisme en horeca.
Hij is erop gebrand om luchtvaartaspiranten en ambtenaren op te leiden in strategisch management, vooral op het gebied van analyse van openbaar beleid, beleidsformulering en de implementatie ervan, aangezien hij een parttime trainer en onderzoeksconsultant is bij het Rwanda Management Institute. Hij is co-auteur van verschillende wetenschappelijke onderzoekspapers die in internationale tijdschriften zijn gepubliceerd. Hij heeft ook een aantal artikelen geschreven. Hij werkte uitgebreid als waarnemend decaan aan de Faculteit der Letteren, Geesteswetenschappen en Sociale Wetenschappen en hoofd van de afdeling Journalistiek, Massacommunicatie en Public Relations aan de Christelijke Universiteit van Rwanda. Hij is momenteel adviseur van de vice-kanselier van de Universiteit van Rwanda.
––––––––
Emmy werd in 1986 in Rwanda geboren en studeerde af aan verschillende
universiteiten: Bharathiar University, Madurai Kamaraj University en de
University van Rwanda.
VOORWOORD
Werken als cabinepersoneel voor internationale en binnenlandse luchtvaartmaatschappijen is een verbluffende maar ook uitdagende ervaring. Naast het vliegen naar exotische bestemmingen, vereist de baan ook een hoge mate aan verantwoordelijkheid en specialisatie om de veiligheid en het comfort van passagiers te waarborgen in overeenstemming met de voorschriften van de burgerluchtvaartsector.
Het kost veel tijd, vastberadenheid en enthousiasme, maar het trainen van cabinepersoneel is ook erg leuk. Deze trainingshandleiding voor cabinepersoneel bevat alles wat cabinepersoneel moet weten voor, tijdens en na het vliegen om de prestaties van een luchtvaartmaatschappij te verbeteren.
––––––––
Deze trainingshandleiding voor cabinepersoneel geeft een ideale benadering voor het omgaan met cabineveiligheid en luchtvaartdiensten. Het is ontworpen voor de mensen die graag stewardess en stewards willen worden. Veel jonge mensen kiezen voor cabinepersoneel als volwaardig carrièreperspectief vanwege de hoge salarissen, de opwindende vliegervaring, de interactie met verschillende soorten mensen aan boord en het bezoeken van verschillende landen. De bevrijding van de luchtvaartindustrie heeft in veel landen een hoop werkgelegenheid gecreëerd in de luchtvaart- en luchthavensector. Deze cursus is bedoeld om studenten voor te bereiden op het omgaan met de moeilijkste momenten in luchtvaartmaatschappijen en luchthavens.
I. LIJST VAN AFKORTINGEN EN ACRONIEMEN
ACI: Airports Council International ACM: Agency Credit Memo
ADM: Agency Debit Memo ADO: Airports District Office
ADSP: Advice Disposition of Space
AICs: Aeronautical Information Circulars AIP: Airport Improvement Program
AIS: The Aeronautical Information Service ALP: Airport Layout Plan
AMC: Airport Maintenance Complex
AOPA: Aircraft Owners and Pilots Association ARC: Airport Reference Code
ARFF: Aircraft Rescue and Fire Fighting ARP: Airport Reference Point
ASAs: Air Service Agreements
ASDA: Accelerate Stop Distance Available ASOS: Automated Surface Observation System ATC: Air Traffic Control
ATM: Air Traffic Management ATO: Air Traffic Organization ASV: Annual Service Volume
AVGAS: Gasoline used in airplanes with piston engines
AVS: Availability Status
AWOS: Automated Weather Observation System BSP: Billing and Settlement Plan
CAA: Civil Aviation Authority CRM: Crew Resource Management CRS: Computer Reservation System
CTAF: Common Traffic Advisory Frequency DGD: Dangerous Goods Document
DGR: Dangerous Goods DH: Decision Height
DNL: Day-night sound levels
DOT: Department of Transportation DST: Daylight Saving Time
EASA: European Aviation Safety Agency EC: European Council
ECOSOC: United Nations Economic and Social Council EMD: Electronic Miscellaneous Document
EOVM: Emergency Obstruction Video Map
ETOPS: Extended-range Twin-engine Operational Performance Standards FAA: Federal Aviation Administration
FAF: Final Approach Fix FAP: Final Approach Point
FAR: Federal Aviation Regulations FBO: Fixed Base Operator
FSS: Flight Service Station GA: General Aviation
GDS: Global Distribution System GMT: Greenwich Mean Time GPS: Global Positioning System GS: Glide Slope
HAA: Height Above Airport Helipad: Helicopter Landing Pad HIRL: High Intensity Runway Lights
IATA: International Air Transport Association IAP: Instrument Approach Procedure
ICAO: International Civil Aviation Organization IDL: International Date Line
IFE: In-flight Entertainment systems IFR: Instrument Flight Rules
IIMC: Inadvertent Instrument Meteorological Condition ILS: Instrument Landing System
IMC: Instrument Meteorological Conditions IOSA: IATA Operational safety Audit
IROE: IATA Rates of Exchange JAA: Joint Aviation Authorities
LAAS: Local Area Augmentation System LDA: Landing Distance Available
LPV: Localizer Performance with Vertical Guidance NDB: Non-directional Beacon
NOS: National Ocean Service NOTAMs: Notification for Airmen NPI: Non-Precision Instrument
NPIAS: National Plan of Integrated Airport Systems NTSB: National Transportation Safety Board NAVAID: Navigational Aid
MAP: Missed Approach Point MCT: Minimum Connecting Times MDA: Minimum Descent Altitude MLS: Microwave Landing Systems
MALSR: Medium-intensity Approach Lighting System with Runway
MEA: Minimum en Route Altitude MIRL: Medium Intensity Runway Lights
MOCA: Minimum Obstacle Clearance Altitude MVA: Minimum Vectoring Altitude
OAT: Outside Air Temperature OC: Obstruction Chart
OCA: Obstacle Clearance Approach OCS: Obstacle Clearance Surface O&D: Origin and Destination
OFA: Runway Object Free Area OFZ: Obstacle Free Zone
OAG: Official Airline Guides
PAPI: Precision Approach Path Indicator PBE: Portable Breathing Equipment PEDs: Personal Electronic Devices
PFC: Passenger Facility Charge PIR: Precision Instrument Runway PNR: Passenger Name Record
PRMs: Passengers of Reduced Mobility PT: Procedure Turn
RADAR: Radio Detection and Range REILs: Runway End Identifier Lights RPZ: Runway Protection Zone
RSA: Runway Safety Area SA: Situational Awareness SAR: Search and Rescue
SARPs: Standards and Recommended Practices SATNAV: Satellite navigation
SCCM: Senior cabin crew member SCPs: Special Categories of Passengers
STAR: Standard Terminal Arrival Route TAF: Forecast Conditions
TAT: Transcontinental Air Transport TODA: Take Off Distance Available TORA: Take Off Run Available
TWA: Transcontinental and Western Air UNAMs: Unaccompanied Minors
UTC: Universal Time Coordinated VASI: Visual Approach Slope Indicator VFR: Visual Flight Rules
VGI: Visual guidance indicators VLTA: Very Large Transport Aircraft
VMC: Visual Meteorological Conditions VNAV: Vertical Navigation
VSI: Vertical Speed Indicator WHO: World Health Organization WL: Wait listing
II. Lijst van figuren
Figuur 1: Wereld zones
Figuur 2: De globale indicator IDL en GMT Figuur 3: Wereld klok
Figuur 4: Luchtvaart vertrouwen en vliegtuig layout Figuur 5: Vliegtuig layout
Figure 6: Aan boord zuurstof systeem
Figuur 7: Gevaarlijke zones
Figuur 8: Baanaanwijzers
Figuur 9: De gesegmenteerde cirkel die wordt weergegeven geeft een linkerpatroon aan voor baan 27 en een rechterpatroon voor baan 9.
Figuur 10: Wind/activiteit baanaanwijzers Figuur11: Gesloten baanmarkering
Figuur 12: Verplaatste drempel
Figuur 13: Markeringen op de taxibaan (geel)
Figuur 14: Houd korte markering vast. Je moet kort blijven als je vanaf de zijkant van de ononderbroken lijnen nadert.
Figuur 15: Chevrons geven de bestrating aan die niet mag worden gebruikt voor taxien, opstijgen of landen
Figuur 16: Taxibaan signalen
Figuur 17: Cabinepersoneel levenswijze
Figuur 18: Bemanningsleden Figuur 19: Baggage ophaalruimte
Figuur 20: Niet-Alcoholische dranken
Figuur 21: Alcoholische dranken
Figuur 22: Evolutie van CRS naar GDS
Figuur 23: Global Distribution Systems – GDS Figuur 24: De reisagent voor de GDSs
Figuur 25: Sabre
Figuur 26: Illustratie van international een boeking opzoeken
Figuur 27: Amadeus
Figuur 28: Geschatte toename van het marktaandeel in de lucht (2000-2012)
Figuur 29: Eerste hulp bij bloedingen en wonden
Figuur 30: Eerste hulp bij brandwonden
Figuur 31: Enkele symbolen van gevaarlijke goederen
Figuur 32: Markering en etikettering
Figuur 33: Belangrijke belanghebbendenin de cateringsector tijdens de vluch
III. Lijst met figuren LIJST MET TABELLEN
Tabel 1: Codes van sommige luchtvaartmaatschappijen
Tabel 2: Valuta’s van sommige landen
Tabel 3: Internationaal Fonetish Alfabet
Hoofdstuk I: INLEIDING TOT LUCHTVAART
1.0. Inleiding
Luchtvaart wordt gedefinieerd als het ontwerp, de fabricage, het gebruik of de exploitatie van luchtvaartuigen waarbij de term luchtvaartuig verwijst naar elk voertuig dat kan vliegen. Vliegtuigen kunnen ofwel zwaarder dan lucht of lichter dan lucht zijn. Vliegtuigen die lichter zijn dan lucht zijn onder meer ballonnen en luchtschepen. Vliegtuigen die zwaarder zijn dan lucht zijn onder meer vliegtuigen, autogiro's, zweefvliegtuigen, helikopters en ornithopters. Eeuwenlang droomde de mens ervan om met de vogels mee te vliegen. Beroemde uitvinders zoals Leonardo da Vinci, John String-fellow en Lawrence Hargrave hebben ideeën bedacht om enkele van de vreemdste machines te laten vliegen, lang voor de beroemde eerste vlucht van de gebroeders Wright te Kitty Hawk.
1.1. Geschiedenis van de luchtvaart
Eerste vluchten.
Op 17 december 1903 sloten Orville en Wilbur Wright vier jaar onderzoeks- en ontwerpinspanningen af met een vlucht van 120 voet en die 12 seconden duurde te Kitty Hawk bij North Carolina - de eerste gemotoriseerde vlucht in een machine die zwaarder was dan lucht was een feit. Daarvoor vlogen de mensen alleen in ballonnen en zweefvliegtuigen.
De eerste persoon die als passagier meevloog was Leon De Lagrange, in 1908 vond dit plaats samen met de Franse piloot Henri Farman vanuit een weiland buiten Parijs. Charles Furnas werd de eerste Amerikaanse vliegtuigpassagier toen hij later dat jaar met Orville Wright vloog te Kitty Hawk.
De eerste georganiseerde luchtdienst begon in Florida op 1 januari 1914. Glenn Curtiss had een vliegtuig ontworpen dat kon opstijgen en landen op het water en dus groter kon worden gebouwd dan enig ander vliegtuig tot nu toe, omdat het niet het zware onderstel nodig had om te landen op harde grond. Thomas Benoist, een fabrikant van auto-onderdelen, besloot om zo'n vliegende boot te bouwen, het watervliegtuig, voor een dienst over de baai van Tampa, de St. Petersburg - Tampa Air Boat Line genaamd. Zijn eerste passagier was ex-St. Petersburg burgemeester A.C. Pheil, die de reis van 18 mijl in 23 minuten maakte, een aanzienlijke verbetering ten opzichte van de twee uur durende tocht per boot. De enkele vliegdienst bood plaats aan één passagier per keer, en het bedrijf rekende een enkeltje van $ 5. Na vier maanden lang twee vluchten per dag te hebben uitgevoerd, stopte het bedrijf met het einde van het toeristische winterseizoen.
Wereldoorlog I
Deze en andere vroege vluchten waren voorpaginanieuws, maar de commerciële luchtvaart kwam erg traag op gang bij het grote publiek. De meesten waren bang om in de nieuwe vliegmachines een stap te zetten. Verbeteringen in het ontwerpen van vliegtuigen was er ook niet echt. Met de komst van de Eerste Wereldoorlog werd de militaire waarde van vliegtuigen echter snel erkend en nam de productie aanzienlijk toe om te voldoen aan de stijgende vraag naar vliegtuigen voor de regeringen aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Het belangrijkste was de ontwikkeling van krachtigere motoren, waardoor vliegtuigen snelheden tot 130 mijl per uur konden halen, meer dan tweemaal de snelheid van vooroorlogse vliegtuigen. Meer vermogen maakte ook grotere vliegtuigen mogelijk.
Tegelijkertijd was de oorlog in meerdere opzichten slecht voor de commerciële luchtvaart. Alle ontwerp- en productie-inspanningen waren gericht op het bouwen van militaire vliegtuigen. In de ogen van het publiek werd vliegen geassocieerd met bombardementen, surveillance en luchtgevechten. Bovendien was er aan het einde van de oorlog zo'n groot overschot aan vliegtuigen dat de vraag naar nieuwe toestellen jarenlang bijna niet bestond - en veel vliegtuigbouwers gingen failliet. Sommige Europese landen, zoals Groot-Brittannië en Frankrijk, koesterden de commerciële luchtvaart door luchtdiensten over het Engelse Kanaal te starten. Er gebeurde echter niets vergelijkbaars in de Verenigde State omdat via de spoorwegen mensen bijna net zo snel als met een vliegtuig konden vervoert worden, en met aanzienlijk meer comfort. De redding van de Amerikaanse commerciële luchtvaartindustrie na de Eerste Wereldoorlog was een overheidsprogramma, maar een programma dat niets te maken had met het vervoer van mensen.
Luchtpost
Tegen 1917 was de Amerikaanse regering van mening dat er voldoende vooruitgang was geboekt bij de ontwikkeling van vliegtuigen voor iets totaal nieuws in het vervoer van post namelijk luchttransport van post.. Dat jaar, eigende het Congress $ 100.000 toe voor een experiment.
Namelijk, de luchtpostdienst die gezamenlijk door het leger en het postkantoor moet worden uitgevoerd tussen Washington en New York, met een tussenstop in Philadelphia. De eerste vlucht vertrok op 14 mei 1918 vanuit Belmont Park, Long Island naar Philadelphia en de volgende dag vervolgde hij zijn weg naar Washington, waar hij werd opgewacht door president Woodrow Wilson. Met een groot aantal vliegtuigen, van de oorlogsoverschotten in de hand, zette het postkantoor zijn zinnen op een veel ambitieuzer doel: nl. transcontinentale luchtdienst. Het eerste segment opende, tussen Chicago en Cleveland, op 15 mei 1919 en voltooide de luchtroute op 8 september 1920, toen kwam het moeilijkste deel van de route, de Rocky Mountains overspannen. Vliegtuigen konden 's nachts nog steeds niet vliegen toen de dienst begon, dus werd de post aan het einde van elke dag aan de treinen overhandigd. Desalniettemin kon het postkantoor door het gebruik van vliegtuigen, het transport in 22 uur afwerken voor postbezorging van kust tot kust.
Bakens (signalisatie)
In 1921 plaatste het leger bakens (signalisatie) in een lijn tussen Columbus en Dayton, Ohio, een afstand van ongeveer 130 kilometer. De bakens, zichtbaar voor piloten met tussenpozen van 10 seconden, maakten het mogelijk om de route 's nachts te vliegen. De Post nam het volgende jaar de werking van het geleidingssysteem over en bouwde tegen het einde van 1923 soortgelijke bakens tussen Chicago en Cheyenne, Wyoming, een lijn die zich later van kust tot kust uitstrekte voor een prijs van $ 550.000. Post kon dan over het hele continent worden bezorgd in slechts 29 uur oostwaarts en 34 uur westwaarts - de heersende winden van west naar oost waren verantwoordelijk voor het verschil, dat minstens twee dagen minder was dan met de trein.
Het luchtpostcontract van 1925
Halverwege de jaren twintig vloog de postvloot van het postkantoor 2,5 miljoen mijl en bezorgde ze 14 miljoen brieven per jaar. De regering was echter niet van plan de luchtpost alleen voort te zetten. Van oudsher maakte de postdienst gebruik van prive bedrijven voor het vervoer van post. Dus toen de haalbaarheid van luchtpost stevig was vastgesteld en de faciliteiten van de luchtvaartmaatschappij aanwezig waren, besloot de regering de luchtpostdienst over te dragen aan de private sector door middel van concurrerende biedingen. De wetgevende autoriteit voor de verhuizing was het luchtpostcontract van 1925, gewoonlijk de Kelly Act genoemd naar haar hoofdsponsor, Rep. Clyde Kelly uit Pennsylvania. Dit was de eerste grote stap in de richting van de oprichting van de private Amerikaanse luchtvaartindustrie. Winnaars van de eerste vijf contracten waren National Air Transport, eigendom van de Curtiss Airplane Co, Varney Air Lines, Western Air Express, Colonial Air Transport en Robertson Aircraft Corporation. National en Varney zouden later belangrijke onderdelen van United Air Lines worden, oorspronkelijk een joint venture van de Boeing Airplane Company en Pratt & Whitney. Western zou fuseren met Transcontinental Air Transport (TAT), een andere Curtiss-dochteronderneming, om Transcontinental and Western Air (TWA) te vormen. Robertson zou onderdeel worden van de Universal Aviation Corporation, die op zijn beurt zou fuseren met Colonial, Southern Air Transport en anderen, om American Airways te vormen, de voorloper van American Airlines. Juan Trippe, een van de oorspronkelijke partners in Colonial, was later een pionier op het gebied van internationale vliegreizen met Pan Am - een vervoerder die hij in 1927 oprichtte om post te vervoeren tussen Key West, Florida en Havana, Cuba. Pitcairn Aviation, nog een andere Curtiss-dochteronderneming die begon met het vervoeren van post, zou Eastern Air Transport worden, de voorloper van Eastern Air Lines.
The Morrow Board
In hetzelfde jaar keurde het Congres de Contract Air Mail Act goed; President Calvin Coolidge stelde een bestuur aan om een nationaal luchtvaartbeleid aan te bevelen als gewenst doel van de toenmalige minister van Handel Herbert Hoover. Dwight Morrow, een senior partner bij de bank van J.P. Morgan en later de schoonvader van Charles Lindbergh, werd tot voorzitter benoemd. Het bestuur hoorde getuigenissen van 99 mensen aan en op 30 november 1925 diende het zijn rapport in bij president Coolidge. Het rapport was veelomvattend, maar de belangrijkste aanbeveling was dat de overheid normen voor de burgerluchtvaart zou moeten vaststellen en dat deze normen buiten het leger zouden moeten worden vastgesteld.
––––––––
The Air Commerce Act of 1926
Het congres nam de aanbevelingen van de Morrow Board bijna letterlijk over in de Air Commerce Act van 1926. De wetgeving machtigde de Secretary of Commerce om luchtroutes aan te wijzen, luchtvaartnavigatiesystemen te ontwikkelen, piloten en vliegtuigen een vergunning te verlenen en ongevallen te onderzoeken. De wet bracht de regering in decommerciële luchtvaart als regulator van de private luchtvaartmaatschappijen die voortkwamen uit de Kelly Act van het voorgaande jaar.
Het congres nam ook de aanbeveling van de raad voor luchtpostcontracten over door de Kelly Act te wijzigen om de vergoedingsmethode voor luchtpostdiensten te wijzigen. In plaats van vervoerders een percentage van de betaalde port te betalen, zou de overheid hen betalen op basis van het gewicht van de post. Dit vereenvoudigde de betalingen en bleek zeer voordelig
voor de vervoerders, die tussen 1926 en 1931 $ 48 miljoen van de regering inzamelden voor het vervoer van post.
Ford’s Tin Goose
.
Henry Ford, de autofabrikant, behoorde ook tot de eerste succesvolle bieders voor luchtpostcontracten en verwierf in 1925 het recht om post van Chicago naar Detroit en Cleveland te vervoeren aan boord van vliegtuigen die zijn bedrijf al gebruikte om reserveonderdelen voor zijn auto-assemblagefabrieken te vervoeren. . Wat nog belangrijker is, hij waagde zijn sprong in de vliegtuigbouw en produceerde in 1927 de Ford Tri-motor, gewoonlijk de Tin Goose genoemd. Het was een van de eerste volledig metalen vliegtuigen, gemaakt van een nieuw materiaal, duraluminium, dat bijna net zo licht was als aluminium, maar twee keer zo sterk. Het was ook het eerste vliegtuig dat voornamelijk was ontworpen om passagiers te vervoeren in plaats van post. De Ford Tri-motor had 12 passagiersstoelen; een cabine die hoog genoeg was voor een passagier om zonder bukken door het gangpad te lopen; en ruimte voor een 'stewardess' of vliegpersoneel, van wie de eerste verpleegsters waren. Deze werden in 1930 door United ingehuurd om maaltijden te serveren en luchtzieke passagiers bij te staan. De drie motoren van de Tin Goose maakten het mogelijk om hoger en sneller te vliegen tot wel 130