Zakazane miejsca: Warsztat - opowiadanie erotyczne

By Vanessa Salt

"Są nadzy. W kanale, z Mercedesem nad głową. Sebastian całuje Stellę po szyi, podczas gdy ona wymienia przednie przewody hamulcowe. Pracuje jak w transie. Wspomnienie penisa tryskającego w jej ustach miesza się z fantazją o tym, że niedługo będzie go miała w sobie. W swojej cipce. Nigdy nie była tak podniecona".Pewnego letniego wieczoru, gdy Stella, która pracuje jako mechanik, kończy pracę, pod warsztat podjeżdża dobrze ubrany, niebieskooki Sebastian w Mercedesie–Benzie W109. Nalega, by dziewczyna naprawiła zepsute hamulce w samochodzie. Stella odmawia, ale młody mężczyzna nie daje za wygraną. Jednocześnie Stella nie potrafi oprzeć się jego niebieskim oczom i czuje, jak on sam pożera ją wzrokiem. W końcu zgadza się mu pomóc, ale pod jednym warunkiem. Bardzo twardym warunkiem...-

• Language: Język polski
• Publisher: LUST
• Release date: Mar 23, 2020
• ISBN: 9788726260908

Book preview

Zakazane miejsca: Warsztat - opowiadanie erotyczne

Translacja

Nadia Habo

tytuł oryginału

Förbjudna platser: Mekanikern

Copyright © 2019, 2020 Vanessa Salt i LUST Egmont

Zdjęcie na okładce: Shutterstock

Wszystkie prawa zastrzeżone

ISBN: 9788726260908

1. Wydanie w formie e-booka, 2020

Format: EPUB 2.0

Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą LUST Egmont oraz autora.

Stella wyciera pobrudzone smarem ręce w zmiętą szmatkę. Przeciąga dłonią po spoconym czole i zauważa, że nie nałożyła mazi zbyt dokładnie. Wzrusza ramionami, stojąc w kanale serwisowym pod Volvo Amazonem. Dwudrzwiowe P120E z 1961 roku. Zna się na tym.

– Stella, pora zacząć weekend! – Gösta prawie na nią krzyczy. Widzi tylko jego buty robocze i kawałek znoszonego kombinezonu, który kiedyś był zielony. – Już siódma, piątek – zbliża się przesilenie, na zewnątrz świergoczą ptaki.

– Tu, w Boländerna nie ma żadnych ptaków… – Stella podnosi starego Amazona o pół metra. Kładzie łokcie na krawędzi kanału, mruży oczy i patrzy na Göstę, swojego szefa. Pod światło padające z mocnych świetlówek widzi tylko jego długą sylwetkę. Nikt nie wie, kiedy tak naprawdę powinien był przejść na emeryturę.

– Zabawne – odpowiada przeciągle Gösta. Pochyla się i ją obserwuje. – To była przenośnia, jakbyś nie załapała. Z tobą przecież nigdy nie wiadomo. A tak w ogóle, to ciężko cię odróżnić od tego kanału.

– Cha, cha – a w twoim przypadku ciężko stwierdzić, czy jesteś nagi, czy dalej masz na sobie jakieś ubrania. Stella skrobie śrubokrętem po stali otaczającej kanał i uśmiecha się do Gösty.

– Co