Loading
MM![]()
author
Miltiadis Moschos
Γεννημένος το 1954 σε μια γειτονιά του Πειραιά, απ' όπου, σαν ένας μικρός Λιμενάρχης, έβλεπα καθημερινά ό,τι έμπαινε και έβγαινε στο λιμάνι. Από βαρκούλες έως τεράστια κρουαζιερόπλοια.
Τα βράχια ε...view moreΓεννημένος το 1954 σε μια γειτονιά του Πειραιά, απ' όπου, σαν ένας μικρός Λιμενάρχης, έβλεπα καθημερινά ό,τι έμπαινε και έβγαινε στο λιμάνι. Από βαρκούλες έως τεράστια κρουαζιερόπλοια.
Τα βράχια είχαν γίνει το δεύτερο σπίτι μου όλο το καλοκαίρι, εκεί όπου μετρούσαμε τα μπάνια και τα βγάζαμε περισσότερα από όσες είναι οι μέρες του καλοκαιριού, ένα το πρωϊ, ένα το μεσημέρι, ένα το απόγευμα, τρία κάθε μέρα!
Εκεί όπου βουτούσαμε και πιάναμε μύδια που τα τρώγαμε επί τόπου, πράγμα που αν το κάνεις τώρα, θα καταλήξεις με δηλητηρίαση.
Από τότε έχω και τις πρώτες γραπτές μου αναφορές, γύρω από τέτοια παιδικά χρόνια. Τώρα που κοιτάω αυτά τα χειρόγραφα, βλέπω πόσο διαφορετικά μεγαλώνει η κάθε γενιά. Δεν λέω ότι τότε ήταν καλύτερα, δεν μπορώ να το διευκρινίσω αυτό, όσο και αν προσπάθησα.
Πώς να κρίνεις το γεγονός, ότι τα μπιφτέκια που έφτιαχνε η μάνα σου τότε, είχαν 3 κιλά ψωμί και μισό κιλό κιμά, ή το ότι τα ρούχα που φορούσαμε ήταν πάντα πιο στενά ή πάντα τεράστια για το σώμα μας!
Βλέπεις το άλλο αγοράκι απ' όπου προερχόταν το ρούχο ήταν πάντα πιο αδύνατο ή πιο παχύ από σένα.
Έτσι, όλα αυτές οι εικόνες είναι αποτυπωμένες πάνω σε χαρτιά της εποχής εκείνης, έτοιμα να διαλύσουν από την πολυκαιρία.
Κάποια στιγμή πρέπει να μπω στη διαδικασία της αντιγραφής των, για να μη χαθούν οριστικά.
Το γράψιμο αυτών των ιστοριών υποψιάζομαι, ότι θα είναι ένα πολύ καλό ταξίδι στον χρόνο.view less